telefonummu çıkarıp müzik açtım kitabım da yanımdaydı. heycanımı ancak böyle unutup zaman geçirebirdim
***
biraz okuduktan sonra tekrar saate baktım. 06.50. karnımın acıktığını hissettim içeri geçsem de bu konuda bişey yapamazdım. yine de içer geçtim. içeri geçince üşüdüğümü anladım üzerime hırkamı giyip mutfağa doğru yürüdüm. annemle karşılaşınca gülümsedim.
-babam nerde?
-uyanır şimdi. dedi ve banyoya doğru yürüdü.
o gittikten sonra da babam kalktı.
-günaydın baba.
-günaydın kızım
-ne zaman gelcekler?
-7.30-8.00 gibi gelceklerini söylemişlerdi. hadi üzerini dğiştir ben de poğaça börek bişeyler alıp geliyim yola aç çıkmayalım
-tamam babaa dedim
odama giridm her şeyim bavulun içindeydi sadece bugün giyeceklerim ve pijamalarım dışarıdaydı. üzerimi değiştirdikten sonra pijamalarımı katlayıp sırt çantama koydum. geri döndüğümde ise annem en zor işi bana verdi neymiş efendim ayaz'ı kaldırmam gerekiyormuş niye ya niye en zor iş benim ???? WHERE IS THE ADALEEEEETTTT!!!?!?!?!?!?!?
neyse ayaz'ın odasına girdim
"Ayaz?"
"...."
"Ayaaaazzz"
"........."
"ayaz sana diyorum kalksana"
"ne var söyle ne söyliceksen sonra da git"
"5 dk içinde kalkmazsan hamallara söylerim sen de onlarla birlikte gidersin ve kumsal,güneş, deniz... gibi şeylerden mahrum kalırsın" diyince mırıldanarak kalktı.
"hadi bakalım koca bebek üstünü değişip gel yemk yiyip yola çıkıcaz"" dedim ve mutfağa giridim babam gelmişti. hemen oturup yemeye başladık
yemek bitince annem:
-hadi odalarınıza veda edin az sonra gelirler dedi
-tamam
-tamam ,dedim
odama geçtim sırt çantamı aldım. aslında odamı sevrdim. eskiden bu şehri de severdim bu şehrden hiç ayrılamayacağımı düşünürdüm ama olanlar... zaten ailem de benim için taşınıyorlardı yeni bi şehrin bana, bize iyi geleceğini düşünmüşlerdi. odama son kez baktım ve çantamı alıp odamdan pardon eski odamdan çıktım. ayaz da odasından çıkmıştı. ona gülümsedim o da bana gülümsedi. yanıma geldi ve kolunu omzuma attı. adamlar gelmiş, eşyalarımızı söküyorlardı.
