เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างเล็กตื่นมาช่วงสายๆของวันเพราะอาการปวดศีษะและตามเนื้อตัว
เมื่อตื่นมาก็อาบน้ำทันที ก่อนจะลงมาด้านล่าง จังหวะการลงบันไดแปลกไป เขารู้สึดมึนๆที่หัว ตาเริ่มหนัก ร่างบางเริ่มเดินไม่ตรง ก่อนที่ขาเจ้ากรรมจะก้าวผิดขั้นทำให้ร่างบางเสียหลักตกบันได
โครม!!!
แม่บ้านบางส่วนที่ได้ยินเสียงรีบเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นภาพตรงน่าก็ต้องตกใจ
"นะนายท่านนายหญิง!!"
ใช่ ประมุขของบ้านมองภรรยาตัวน้อยตั้งแต่ออกจากห้อง เห็นเดินเซๆแต่ก็ไม่ได้เอะใจจนกระทั้งอีกคนลงบันได ดูถ้าไม่ดีเขาจึงเดินมาหาแต่แล้วร่างเล็กก็ตกบันไดจนได้ ดีที่เขารับทันไม่งั้นคงเจ็บมากกว่านี้
"จีมิน...จีมิน!"จองกุกเขย่าอีกฝ่ายเบาๆ แต่ร่างบางกลับไม่ตอบหรือขยับแต่อย่างใด เขาจึงอุ่มอีกฝ่ายขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพบว่าอุณหภูมิในร่างของภรรยาสูงมากๆ
"เอายาลดไข้ ข้าวต้มมาให้ฉันบนห้องด้วย"สั่งเสร็จก็พาภรรยาของตนมาในห้องของตัวเอง
วางอีกฝ่ายลงเบาๆราวกับจะสลายไปเมื่อเขาทำรุ่นแรง
จะมีใครละที่รู้ จะมีใครกันที่อ่านใจประมุขของบ้านออก จะมีใครที่รู้ว่าเขากำลังร้องไห้เมื่อเห็นคนที่รักมีน้ำตา
ใช่คนเลวๆอย่าง จอน จองกุกนี้แหละร้องไห้ เขาเจ็บทุกครั้งที่ทำจีมินเจ็บ เจ็บกว่าเป็นสิบๆเท่า แต่ก็ต้องตีหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ความจริงนั้นเขาเสียใจ อยากขอโทษที่ทำแบบนั้นไป แต่ทำไงได้ในสายตาของจีมินเขาก็เป็นคนเลวๆคนนึ่งแต่คนเลวคนนี้ก็รักและหยุดแค่จีมินมานานแล้ว
"อือ"ร่างบางควานหาผ้าห่ม ก่อนที่ร่างจะส่งให้
ก๊อก ก๊อก
"นายท่านค่ะ"ร่างสูงเดินออกมารับของจากแม่บ้านก่อนจะเดินกลับมาในห้อง