-หลังจากนั้นอีก3วัน-
วันเวลาชั้งผ่านไปไวเหลือเกิน ร่างสูงก้าวเข้ามาในตัวบ้านที่วันนี้ดูวุ้นวายแปลกๆ
“ทำอะไรกัน”เอ่ยถามเสียงเรียบ
“คะคือ จัดห้องให้คุณจีมินคะ”สาวใช้สายเลือดเบต้าเอ่ยก่อนจะรีบเดินหนีไป
‘มาวันนี้แล้วสินะ’
ร่างสูงนึกในใจก่อนจะเดินแยกออกมาที่หลังสวน
ก่อนจะพบบุคคลแปลกหน้าที่เรือนกระจกของตน
เป็นเรือนกุหลาบที่เขาเป็นคนลงมือทำทุกอย่าง ทำจากกระจกทั้งหลัง ในเรือนกระจกประกอบไปด้วยกุหลาบนานาพันธุ์ เขารักและห่วงมากใครก็ห้ามเข้าแม้แต่พ่อแม่ก็ไม่เคย แล้วคนในนั้นใครกัน?กล้าดียังไง
ขายาวก้าวไปหาอย่างรวดเร็ว คนในเรือนกระจกรู้สึกถึงการถูกจ้องมองตามสัญชาติญาณจึงหันไปมองก่อนจะพบร่างสูงที่ก้าวมาหาตนเอง
ถ้าเป็นพวกเบต้าหรือโอเมก้า การที่โดนอัลฟ่าอย่างจองกุกจ้อง ก็ทำให้กลัวจนตัวสั่นได้แต่กับคนตรงหน้า เขาไม่มีท่าทีว่าจะกลัวเลยแม้แต่น้อย
“นายเป็นใคร? ไม่มีใครบอกเหรอว่าเรือนกระจกนี้ห้ามเข้า”
ร่างสูงเอ่ยนิ่งๆ
“ขอโทษ ผมพึ่งจะมาถึงเลยขออกมาสูดอากาศไม่รู้ว่าห้ามเข้า”
พึ่งมา แสดงว่าคนตรงหน้าคือ
“จี-”
“จีมิน!!”
เสียงของร่างสูงถูกกลบไปทันทีเมื่อประมุขของบ้านตะโกนเรียก
“คุณลุง สวัดดีครับ”ร่างบางเดินออกมากล่าวสวัดดีคนสูงวัย
“^^เรียกพ่อสิ เรียกลุงมันดูแปลกๆ”
ร่างบางไม่ได้ตอบหรือแสดงสีหน้าอะไร
“ตากุก นี้จีมิน หนูจีมินนี้จองกุก ลูกของพ่อเอง”ประมุขของบ้านแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน