ผ่านมาราวๆ1เดือน
ตอนนี้ชีวิตของปาร์ค จีมิน กำลังวุ่นวาย-,-ยังไงนะเหรอ
"จีมินนนน เวียนหัว"ร่างสูงเดินมากอดคนรักก่อนจะเอ่ยเสียงงัวเงีย
"ไปนอนสิ ยาอะกินเข้าไป"เอ่ยก่อนจะไล่คนไม่รู้จักโตกลับไปนอนเพราะเจ้าตัวไม่ยอมพักแถมยังไม่สบายด้วย มันน่านัก
"ไปด้วยกัน"
"ไม่เอา เห็นไหมกำลังเตรียมอาหารอยู่"
"ให้แม่บ้านเตรียมก็ได้ เหม็นจะตายไปเหอะนะๆ"- -บอกทีว่านี้คือ จอน จองกุกคนเมื่อ1เดือนที่แล้ว เสือที่น่าเกรงขาม ตอนนี้ไม่ต่างจากลูกแมวตัวโตกำลังอ้อนเจ้าของให้ทำตามสิ่งที่เขาขอ
สุดท้ายจีมินก็ยอมย้ายตัวเองจากในครัวขึ้นมาบนห้องกับอีกฝ่ายเพียงเพราะ....
"อือ เวียนหัว"บ่นเบาๆก่อนจะคว้าร่างเล็กมากอด
"ก็บอกให้กินยา....""อือ"
"รำบาคไหม"ถามเบาๆ
"ไม่"ตอบก่อนจะกระชับกอดมากขึ้น
"......""ถ้าเทียบกับหนูแล้ว แค่แพ้ท้องแทนเรื่องแค่มันเล็กมากๆเลย หืม?"เอ่ยพร่างจูบที่หน้าฝากมน
ใช่แล้วตอนนี้ภรรยาตัวน้อยกำลังท้องอ่อนๆได้เดือนกว่าๆเอง เพราะงั้นเขาถึงพาจีมินกลับมาอยู่บ้านแทนคอนโดเพราะจะได้มีคนดูแลเยอะๆและตอนนี้จองกุกเองก็แถบจะไม่ได้ไปทำงานเพราะอาการแพ้ท้องแทนมันรุนแรงกว่าที่เขาคิด เดือนนึ่งไปได้2-3วัน หลังจากนั้นก็นอนซมอยู่บ้าน
"ก็...มัน"
"คิดมาก แค่2เดือนเองเดี๋ยวก็หาย"
"พูดดีไปเหอะ"
"หึ ไม่อยากให้คิดมากไง นอนดีกว่า"เอ่ยก่อนจะหลับตาลง ทำเอาจีมินยิ้มนิดๆ"งั้นก็ฝันดี"
ร่างเล็กกอดตอบอีกฝ่ายก่อนที่เจ้าตัวจะหลับไปก่อนคนที่ชวน"หึ ฝันดีนะครับ"จูบกลุ่มผมสีเข้มก่อนจะนอนหลับไปทั้งคู่
-3ชม.ผ่านไป-
ร่างบางค่อยๆขยับตัวก่อนจะควานหาคนที่เคยนอนข้างๆแต่ก็พบว่ามันว่างเปล่า