-3เดือน ต่อจากนั้น-"มินลูก"ชายร่างลูกเอ่ยพล่างเดินมาหาลูกชายของตนที่ตอนนี้กลับมานั่งเก้าอี้ประธานอย่างเต็มตัว ใบหน้าสวยเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อก่อนจะยิ้ม
"ครับคุณพ่อ"ผู้เป็นพ่อนั่งลงเก้าอี้ด้านหน้าลูกชายข องตนก่อนจะยิ้ม
"เหนื่อยไหม?"
"ไม่ครับ^^ แค่นี้มินทำได้ว่าแต่คุณคงไม่ได้มาแค่จะถามว่าผมเหนื่อยใช่ไหม"ถามอย่างรู้ทัน จนคนพ่อขำนิดๆ
"รู้ทันตลอดจริงๆ"สายหน้าเบาๆก่อนจะวางซองสีชมพูอ่อนไว้บนโต๊ะ"??"
"ของพี่แก พ่อไปละ"เอ่ยแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป
ของพี่? ถึงจะไม่ใช่พี่แท้ๆแต่เขาก็ผูกพันธุ์กับอีกฝ่ายมากๆ มือเล็กเอื่อมไปหยิบมาอ่านก่อนจะเกิดอาการใจสั่นแปลกๆ น้ำใสๆก็เริ่มมารวมตัวกันอยู่ที่หางตาสวย
'หมิง&กันต์'
คงไม่ใช่...หรอกใช่ไหม?
แกะออกมาอ่านก่อนะจะเริ่มหายใจติดขัด มือเล็กค่อยๆวางกระดาษใบนั้นลง เครื่องมือสื่อสารที่วางอยู่ข้างๆก็สั่นขึ้นมาทำที
Rrrr
"คะครับ"
[ไง รับบัตรเชิญพี่หรือยังจ๊ะน้อยรัก]ปลายสายถามอย่างดีใจ"ครับ ผมได้รับแล้ว..พี่.."พยายามทำเสียงไม่สั่น ทำไมมันชั้งยากเย็นขนาดนี้
[หืม?เจ้าบ่าวนะเหรอ ไม่ต้องห่วงพี่กับเขาเรารู้จักกันมาเกือบ2ปีแล้ว]เกือบสองปี?....แสดงว่าตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน.....นายมีพี่ฉันอยู่งั้นเหรอ
นี้นะเหรอรัก......คนอย่างนายฉันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
[โหลๆมิน นี้อย่าเป็นห่วงเลย พี่อยากให้เรามานะ]
"ผม...จะหาเวล-"
[noๆๆๆ ยูต้องมาให้ได้ตังหากละ]ปลายเสียงทำเสียงดุ พี่จะให้ผมไป...."งั้นก็ได้ครับ ผมจะไปให้ได้^^"
[ดีมากน้องรัก ไอรักยูมาก โอเคๆพี่ลองชุดก่อนนะบายจร้า]