เคยมีคนเล่าขานกันว่า สิ่งที่น่ากลัวของพวกมนุษย์นอกจากภูตผีแล้วก็ยังมีสัตว์สี่เท้าที่อัตรายพอๆกันเช่น หมาป่า
หมาป่าเป็นคำเรียกสัตว์ที่มีลักษณะเป็นหมา แต่อยู่ในป่า มีความดุร้ายกว่า และกินเนื้อเป็นอาหาร ตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษมนุษย์และหมาป่าก็ไม่ถูกกันอยู่แล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านอะไรๆก็เปลี่ยนแปลง
พวกมนุษย์บางกลุ่มก็เข้าหาหมาป่าเพื่อผูกมิตรและพวกเขาก็ได้รับมิตรนั้น
หมาป่าเป็นสัตว์ที่อยู่กันเป็นฝูง ในฝูงจะมีจ่าฝูงซึ้งนั้นก็คืออัลฟ่า
อัลฟ่าคือหมาป่าที่มีลักษณะกำยำสูงใหญ่กว่าทุกตัว แลดูมีอำนาจและน่าเกรงขาม ใน1ฝูงอาจจะมีอัลฟ่ามากกว่า1ตัวก็ได้แต่ตัวที่แข็งแกรงที่สุดจะได้เป็นจ่าฝูงต่อไป
ในตระกูลหมาป่ามีการแบ่งแยกสายพีนธุ์อย่างชัดเจนเช่น
อัลฟ่า คือจ่าฝูง
เบต้า คือหมาป่าที่ต่ำลงมา มีน่าที่เป็นข้ารับใช้อัลฟ่า
โอเมก้า คือมารดาหรือแม่ในอนาคต เป็นสายพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุด
แต่นี้ก็แค่เรื่องอดีตเท่านั้นปัจจุบัน จะสายพันธุ์ไหนก็อยู่ด้วยกันได้ทั้งนั้น…
.
.
.
“จองกุกลูก”หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยแล้วเดินมาหาลูกชายคนเดียวของตน
“ครับแม่”
ชายหนุ่มหันไปหาผู้เป็นมารดา
“พ่อคุยเรื่องนั้นกับลูกแล้วใช่ไหม”แววตาของเธอฉายแววเศร้ามา และลูกชายรับรู้มันได้ว่าแม่ของตนกำลังนักใจ
“ครับ แม่ไม่ต้องห่วงนะผมทำได้”เอ่ยพร่างยิ้มมาให้
“ลูกแม่….”เธอสวมกอดลูกชายของตัวเองอย่างเศร้าใจ
เรื่องอะไรนะเหรอ ก็เรื่องที่อัลฟ่าหนุ่มต้องไปหมั้นกับคนที่ผู้เป็นพ่อนั้นหามาให้ยังไงละ
กลิ่นอายความเศร้าลอยประทะใบหน้าหล่อ ชายหนุ่มสวมกอดผู้เป็นมารดาเป็นเชิงปลอบ
ชายหนุ่มเป็นลูกชายคนเดียวและเป็นอัลฟ่าในฝูง ที่มีแม่เป็นโอเมก้าและพ่อเป็นอัลฟ่า เขามีพี่สาวอยู่1คน เธอเป็นโอเมก้า
เมื่อปลอบขวัญมารดาเสร็จเขาก็ขอออกมานอกบ้านเพื่อสูดอากาศภายนอกบ้าง
ไม่อยากหมั้น นั้นคือเรื่องจริง
ทำไมต้องเป็นเขาถึงจะรู้ว่านี้คือน่าที่ เขาจะขึ้นครองตำแหน่งไม่ได้ถ้าหากขาดคู่ครอง แต่นั้นมันก็น่าตลกชะมัด เขามีคนที่รักอยู่แล้วและเธอก็ดีพร้อมทุกอย่าง ทำไมกันนะไม่เข้าใจพ่อจริงๆ
ชายหนุ่มนั่งคิดเรื่อยเปลื่อย จนกระทั้งสาวใช้เดินมาเรียกในตอนเย็น
“ไงลูกรัก”ผู้เป็นเอ่ย
“พ่อมีอะไร พูดมาดีกว่า”ชายหนุ่มรู้ดีว่าต้องมีอะไรแน่ๆ จึงไม่ลังเลที่จะถามออกไป
“อีก3วัน สะใภ้พ่อจะมาอยู่ที่นี้”สิ้นคำของผู้เป็นพ่อ ร่างสูงก็ขมวดคิ้ว
“3วัน?”
“คุณค่ะ”
“แล้วหนูละ”จู่ๆหญิงสาวที่โผล่มาจากที่ไหนซักแห่งก็เอ่ยขึ้น
“มินอู”
ชื่อของหญิงสาวดังมาจากผู้เป็นมารดา
“ทำไมละ?”ผู้เป็นประมุขของบ้านถามอย่างเงียบๆ
“หนูก็เป็นแฟนจองกุก คุณพ่อจะให้โอเมก้าตัวอื่นเข้ามาอยู่งั้นเหรอคะ”
“เธอเองก็เป็นโอเมก้านิ”ถามอย่างไม่เดือดร้อนมากนัก
“แต่หนูมาก่อน”
“มาก่อนมาหลังไม่สำคัญหรอก ไม่ต้องห่วงถ้าเธอจะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านก็ได้”
คำของประมุขของบ้านทำเอาทุกคนขมวดคิ้วด้วยความงง
“คุณค่ะ คุณหมายความว่าไง?”
“จีมินเธอเป็นคนใจกว้าง ไม่ต้องห่วง:)”
และนั้นคือครั้งแรกที่เขาได้รู้จักคู่หมั้นของตัวเอง จีมิน.