regretfully

1.5K 24 1
                                    


-เช้าวันรุ่งขึ้น-

ร่างบางขยับกายก่อนจะสดุ้งเพราะความเจ็บที่แล่นขึ้นสมอง

ร่างเล็กค่อยๆลืมตามองรอบๆก่อนจะรู้สึกหนักที่หัวมากๆ พยุงตัวเองให้นั่งก่อนจะกุมขมับ

"..อือ"รู้สึกพะอืดพะอม ก่อนจะมีแก้วน้ำมาอยู่ตรงหน้าเขา ตาเรียวมองตามก่อนจะพบว่าเป็นสามีเขานั้นเอง

"..เอิด"
"จะอ้วก? พะอืดพะอม หรือยังมึนๆอยู่"จองกุกถามก่อนจะมองอีกฝ่าย
"อาาา แค่พะอือพะอมครับ ขอบคุณ"เอ่ยก่อนจะรับแก้วน้ำมา เขาดื่มมันจนหมดแก้วก่อนจะเช็ดมุมปากที่มีน้ำไหลลงมาก่อนจะวางแก้วไว้บนหัวเตียง

เอ๋! แล้วทำไมเขาถึงใส่เชิตของอีกฝ่ายได้ละ?? หรือเมื่อวานเมาจนหยิบมาใส่ผิดกันนะ- -

"คือ เรื่องเสื้อ"จีมินชี้ก่อนจะทำหน้ารู้สึกผิด
"ฉันใส่ให้เอง"

เอ๋!

ร่างเล็กเงยหน้าทันที
"?ใส่ ผมไม่ได้หยิบมาผิด"จีมินทวนคำ
"เธอจะหยิบได้ไง เล่นสลบคาอกซะขนาดนั้น"หืมมมม สลบนี้เราเมาขนาดนั้นเลย

"ขอโทษนะครับที่ผมเมาจนไม่รู้เรื่อง รำบาคคุณพากลับมา"
"นี่เมาจนจำไม่ได้?"ร่างสูงนั่งลงข้างๆก่อนจะมองอีกฝ่าย

จีมินขมวดคิ้วก่อนจะพยายามนึก จนเรื่องเมื่อคืนมันแววเข้ามาในสมอง

"......."ร่างบางนั่งนิ่งไปจนอีกฝ่ายสังเกตุได้
"จำได้แล้ว:)"

"......"

>...<กรี๊ด!!!!ทำอะไรลงไป อีมินนนน โอ้ยยยยอายย

"เอิดคือ"
"ลุกไหวหรือป่าว"จีมินพยักหน้ารับแต่ไม่ได้มองอีกฝ่าย อายยยย
"ดี ฉันต้องเข้าประชุม ถ้าลุกไม่ไหวก็นอน ฉันไปไม่นาน"เอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง

"คะครับ"เอ่ยตามปกติ ใจเย็นๆจีมิน ปกติๆ

"หึ :)"

ฟอด~

"0.0!!"ร่างบางเบิงตากว้างก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่าย
"เด็กดี:)"ไม่ ทำไมต้องยิ้มแบบนั้น โอ้ยยยใจอิมินบางงง

[sf/os ]KookMin เดอร์ ซีรีย์📖Donde viven las historias. Descúbrelo ahora