-เช้าวันรุ่งขึ้น-ร่างบางขยับกายก่อนจะสดุ้งเพราะความเจ็บที่แล่นขึ้นสมอง
ร่างเล็กค่อยๆลืมตามองรอบๆก่อนจะรู้สึกหนักที่หัวมากๆ พยุงตัวเองให้นั่งก่อนจะกุมขมับ
"..อือ"รู้สึกพะอืดพะอม ก่อนจะมีแก้วน้ำมาอยู่ตรงหน้าเขา ตาเรียวมองตามก่อนจะพบว่าเป็นสามีเขานั้นเอง
"..เอิด"
"จะอ้วก? พะอืดพะอม หรือยังมึนๆอยู่"จองกุกถามก่อนจะมองอีกฝ่าย
"อาาา แค่พะอือพะอมครับ ขอบคุณ"เอ่ยก่อนจะรับแก้วน้ำมา เขาดื่มมันจนหมดแก้วก่อนจะเช็ดมุมปากที่มีน้ำไหลลงมาก่อนจะวางแก้วไว้บนหัวเตียงเอ๋! แล้วทำไมเขาถึงใส่เชิตของอีกฝ่ายได้ละ?? หรือเมื่อวานเมาจนหยิบมาใส่ผิดกันนะ- -
"คือ เรื่องเสื้อ"จีมินชี้ก่อนจะทำหน้ารู้สึกผิด
"ฉันใส่ให้เอง"เอ๋!
ร่างเล็กเงยหน้าทันที
"?ใส่ ผมไม่ได้หยิบมาผิด"จีมินทวนคำ
"เธอจะหยิบได้ไง เล่นสลบคาอกซะขนาดนั้น"หืมมมม สลบนี้เราเมาขนาดนั้นเลย"ขอโทษนะครับที่ผมเมาจนไม่รู้เรื่อง รำบาคคุณพากลับมา"
"นี่เมาจนจำไม่ได้?"ร่างสูงนั่งลงข้างๆก่อนจะมองอีกฝ่ายจีมินขมวดคิ้วก่อนจะพยายามนึก จนเรื่องเมื่อคืนมันแววเข้ามาในสมอง
"......."ร่างบางนั่งนิ่งไปจนอีกฝ่ายสังเกตุได้
"จำได้แล้ว:)""......"
>...<กรี๊ด!!!!ทำอะไรลงไป อีมินนนน โอ้ยยยยอายย
"เอิดคือ"
"ลุกไหวหรือป่าว"จีมินพยักหน้ารับแต่ไม่ได้มองอีกฝ่าย อายยยย
"ดี ฉันต้องเข้าประชุม ถ้าลุกไม่ไหวก็นอน ฉันไปไม่นาน"เอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง"คะครับ"เอ่ยตามปกติ ใจเย็นๆจีมิน ปกติๆ
"หึ :)"
ฟอด~
"0.0!!"ร่างบางเบิงตากว้างก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่าย
"เด็กดี:)"ไม่ ทำไมต้องยิ้มแบบนั้น โอ้ยยยใจอิมินบางงง