Ανήκω ανάμεσα στα αστέρια.

4.

"Τι είναι η αγάπη? Τι είναι ο έρωτας για εσάς?"

"Ορμόνες, ένστικτα", κοινοποίησα και με κοίταξαν είτε με απογοήτευση, είτε με απορία, είτε υποτιμητικά. 

Εμπρός, πες το.

Τι? Είναι που δεν το έχω αισθανθεί?

Λάθος κάνεις. Είμαι σίγουρη ότι το έχω βιώσει παραπάνω από μία φορά, ανεξαρτήτως των περιστάσεων και του τέλους.

Το θέμα μου είναι στο γεγονός πως οι δύο αυτές λέξεις έχουν διατυμπανιστεί τόσο πολύ κι ευρέως που προσβάλλουν το Σύνδρομό μου. Ναι, είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Όχι, η παγκοσμιοποίησή του δεν είναι το σημείο που με προβληματίζει, όμως σχετίζεται με αυτή. Όσο ένα νέο διαδίδεται, τόσο πιο πολύ διαστρεβλώνεται
ο πυρήνας του- το νόημά του, η αλήθεια του.

Έχουμε κάνει την εγκεφαλική αντίδραση μια αφηρημένη έννοια, τη στολίζουμε με καρδούλες, μαξιλαράκια που γράφουν  πάνω σ'αγαπώ και τη συσσωρεύουμε σε μια ημέρα. Ξέρεις σε τι αναφέρομαι. Σε άλλο ένα καπιταλιστικό φαινόμενο. Άγιος Βαλεντίνος.

Δε σκοτώνω εγώ τον ρομαντισμό. Εγώ παρουσιάζω την αντίληψή μου. Προσθέτω μια δόση ρεαλισμού και πεσσιμισμού.

Δε θα πω ψέματα, θα το ομολογήσω. Υπήρξαν αμέτρητες φορές που θέλησα να ζήσω μια ρομαντική περιπέτεια όπως στις ταινίες. Να νιώσω στην πραγματικότητα αυτό που ένιωσα όσο τις έβλεπα. Να γίνει η εγκεφαλική αντίδραση, εγκεφαλική σύνδεση. Οι σκέψεις να μοιράζονται προκαλώντας χάος στον οργανισμό. Να εκρήγνυνται οι ορμόνες και οι νευροδιαβιβαστές κάποιου για πάρτη μου. Να με δει και τα καμπανάκια του μυαλού του να χτυπούν σηματοδοτώντας την εντόπιση των στάνταρς του. Τα δέρματα να ακουμπούν, τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη να απογειώνονται.

Μολαταύτα, όλα θα κατευναστούν στην πορεία. Ο άνθρωπος, κατά την πλειοψηφία, βαριέται με τον καιρό. Γιατί? Είναι πολυγαμικός από φύση. Κι αυτό σκοτώνει την όρεξή μου για ρομάντζο.