5.

143 21 2
                                    

"Γαμώ την Παναγία μου!", ούρλιαξα μες στον απόλυτο θυμό.

"Σταμάτα το αυτό! Ασέβαστη!", η μάνα μου εξοργίστηκε.

"Δε σε ενδιαφέρει που η κόρη σου είναι συντρίμμια αυτή τη στιγμή και σε νοιάζει που προσέβαλε μια γυναίκα που έζησε δεν έζησε προτού χιλιάδες χρόνια?", σκέφτηκα, αλλά δεν εκφώνησα, εφόσον θα ήταν υποκρισία από μέρους μου.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να στηρίζεται όπου επιθυμεί. Έτσι όπως δε μου άρεσε εμένα που μου παραβίαζαν τις αθεϊστικές μου τάσεις, έτσι δε θα πρέπει να πατάω τα όρια της ελεύθερης άποψης. Κι ας μου ανεβάζει την αδρεναλίνη το να προκαλώ.

Τους καταλαβαίνω τους πιστούς. Ήμουν κι εγώ η ίδια παλιότερα και δε ξέρω άμα στα γεράματα επιστρέψει βίαια η ανάγκη του εμπιστεύομαι. Βλέπετε, η συνείδηση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μονάχα ως δύναμη. Μπορεί να αποτελέσει αδυναμία κατά του άνθρωπου, καθώς δημιουργείται  φόβος- και εκεί παρεμβαίνει η θρησκεία, οι υποθέσεις. Είναι απολύτως κατανοητό ότι το ανθρώπινο ον χρειάζεται από κάπου να πιαστεί ψυχικά και πνευματικά ώστε να επιβιώσει. Άλλωστε, κι εγώ το έχω εκτελέσει στο παρελθόν μέσω της προσευχής, της πίστης σε κάτι πιο δυνατό από εμένα.
Ωστόσο, πιστεύω καθέτως πως - τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις, μη με πείτε και εξτριμιστή-, θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι ιδιαίτερη αδυναμία χαρακτήρα και πνεύματος να υιοθετείς απόψεις επειδή σου δόθηκαν εξ αρχής. Ακόμη χειρότερο, η άγνοια κι ο τρόμος σου να σε οδηγούν σε δογματισμό, φανατισμό με σκοπό την επιβεβαίωση που πιθανόν να λυτρώσει τα δικά σου προβλήματα εαυτού ή τα προσωπικά ωφελήματα που επιζητείς.

Θέλω να υπάρχει κάτι ανώτερο ή θα πνίγομαι με την ανησυχία ότι μου στερεί την ελευθερία του να αισθάνομαι εγώ ανώτερη? Θέλω να μην υπάρχει ή θέλω κάτι να βάλει τέλος στον ιστορικό και μεταφυσικό μηδενισμό μου?

Ανήκω ανάμεσα στα αστέρια. Where stories live. Discover now