NEVER FORGET ABOUT YOU

You Don't Remember?

'Mutfak nerede acaba?' diye sordu Mike. Rol yapmak onu gerçekten zorluyordu ve biraz su içmeye ihtiyacı vardı. aslında bu soruyu sormasına gerek yoktu. Mutfağın yerini oldukça iyi hatırlıyordu. Ama unuttuğunu göstermek için yapıyordu işte.

Rose yavaşça ayağa kalkarak Mike'a yol gösterdi. Mutfağa geldiklerinde Rose kapının kirişine dayanarak çocukluk arkadaşını izledi. Oydu, ama hatırlamıyordu. On yılı hatırlamıyor olması gerçekten imkansız gibi bir şeydi. Ama unutmak istediyse başka tabii.  

Yavaşça Michael'ın yanına gitti. Su içtiği bardağı bırakıp arkasına döndüğünde uzun yıllar sevdiği kız ile karşılaşınca bir anda damarlarındaki tüm kanın donduğunu hissetti. Kız tam karşısında gözlerinin içine bakıyordu. 

'Gerçekten hatırlamıyor musun hiçbir şeyi?' diye sordu Rose kırgınlıkla. 

'Neyi hatırlamam gerekiyor ki?' dedi Mike elinden gelenin en iyisini yaparak. Rose bu sefer Mike'ın elinden tutarak söyledi. 

'On yıllık arkadaşlığı unutmuş olamazsın. Yaptıklarım için özür dilerim. Ben-'

'Kim olduğunu hatırlamıyorum. Hem ne yaptın ki?' dedi Mike beklenmedik bir sertlikle. Rose elinden tuttuğunda ilk başta tüm vücudunun alev aldığını hissetti. Ama böyle olmaması gerekiyor diye düşündü. Yıllar önce bu mutfakta Rose gene Michael'ın elinden tutarken Michael ona ilk öpücüğünü bahşetmişti. O an çok güzeldi, belki de o gün. Ama iki gün sonrasının ona Cehennem azabı çektirdiği de bir gerçekti. 

Tüm anılar onun soğukkanlı davranmasına neden oldu. Elini yavaşça çektikten sonra 'üzgünüm' dedi ve yavaşça salona geri döndü. Yarı yolda gördüğü resmin olduğu çerçeveyi paramparça hale getirmişti. Şimdiyse farklı bir çerçeve içinde aynı yerinde duruyordu. Çerçevenin kırık camı yerine başkasını koymuştu Rose. Ama ikisininde kırık kalpleri olduğu gibi duruyordu. 

Mike Rose'un fark etmediğini umarak gözlerini çerçeveden çekti ve salona, arkadaşlarının yanına gitti. Rose'un mutfakta ağlamakta ağladığından haberi yoktu. Yıllar önce o kırık cam parçalarıyla neler yaptığından da...