YASEMİN

(3. Bölüm) CEHENNEM Mİ, CENNET Mİ?

TEKRAR MERHABA :) YENİ BİR KARAR ALDIM VE BU HİKAYEYE GÜZEL YORUMLAR YAZANLARA YENİ BÖLÜMLERİ ARMAĞAN EDECEĞİM. /@strawberrys18/ BEBEĞİM HER HİKAYEMİN HER BÖLÜMÜNE ÜŞENMEDEN YORUM YAZDIĞIN İÇİN BU BÖLÜMÜ SANA ARMAĞAN EDİYORUM.. ❤ MAVİŞİMİ DE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN ;)

Kerem! Kerem'di bu! Ne yani onun babası benim psikoloğum mu?

Kerem'i görür görmez bir duvarın arkasında buldum kendimi.. Beni burada görmesine izin veremezdim. Hele de psikolojik sorunlarım yüzünden babasına geldiğimi hiç hiç öğrenmemeliydi.

O kavgasına devam ederken bende aralardan sıyrılıp geçmeye çalıştım fakat pek te başarılı olamadım. Klasik Yasemin!

"Aa senin burda ne işin var?"

"Hiiç, yanlış yere geldim heralde. Haha yani, demek istediğim.. Neyse boşver. Görüşürüz.." diye kekeleyerek koşa koşa kaçtım oradan. Ya babasına sorarsa? Off of! Daha yeni geldim ama başımdan hiçbirşey eksik olmadı valla.

Konuşa konuşa otele döndüm. Dönerken de markete uğrayıp birkaç çikolata, cips falan aldım. Şanslıyım ki otelimize bunları taşımak yasak değil.

Odama çıkınca telefonum çaldı. Elimdeki poşetleri kapının önüne bırakıp aceleyle açtım telefonu. Arayan annemdi.

"Kızım, nasılsın?"

"İyi sen?" diye cevap verdim somurtarak. Çok kızgındım anneme çok!

"Öhöm. Kızım şey. Biz babanla boşanma kararı aldık ta."

"Vay vay vay! Daha yeni aklınıza geliyor değil mi?" Diyerek alaycı bir kahkaha attım.

"Kızım çok üzgünüm. Ama boşanınca hemen yanına geleceğim. Ev zaten babanın. Bir de sana çok iyi haberim var. Baban çok pişman ve sana oradan bir ev tuttu. Yarın oraya taşınacaksın."

"Vay be! Benim adıma aldığınız son karar mı bu?" (Benim kararlarımı kendileri alıyor demiştim size)

"Kızım lütfen. Eşyalarını topla yarın taşın. Adres .............."

"İyi tamam." diyip pat diye kapattım.

Evin nasıl bir yer olduğunu merak ettiğim için hemen çıktım ve adresin olduğu yere gittim. Psikoloğumun olduğu yere yakındı. Bahçeli, havuzlu ve 2 katlı güzel bir evdi. Şu an boştu ve biraz uğraşa ihtiyacı vardı.

Müstakbel evimin karşısında devasa bir park vardı. Parktaki insanlar banklarına kurulmuş gelen onlarca güvercine yem atıyordu.

Parkın karşısında küçük bir yemci vardı. Büyük ihtimalle insanlar yemleri buradan alıyor. Bende gidip bir kese kağıdı yem aldım. Gördüğüm boş bir banka oturdum ve önüme gelen güvercinlere avuç avuç yem attım. Bu iş gerçekten çok eğlenceliydi..

Ben böyle kendimi kaptırmışken yanıma biri oturdu ve elini pat diye kese kağıdının içine daldırdı!

"Ay! Senin ne işin var burda?!"

"Canım aynı soruyu benim sana sormam gerek!"

"Neden miş o?"

"Çünkü şu karşıda görmüş olduğun boş evin yanındaki evde oturmaktayım!"

Biri bana bunların gerçekten yaşanmadığını söylesin! Gerçekten bugünlük bu kadar tesadüf yeter!

"Öhöh öhöh öhö!"

"İyi misin? Güzelim, iyi misin?"

Öksürmeye devam ederken güzelim demesinin etkisinde kalmıştım. Bir süre sonra öksürüğüm geçmişti.

"Kusura bakma. Ani şeyler yaşadığımda öksürük tutar da!"

"Öhöm asıl sen kusura bakma. Aniden gelmemeliydim."

"Aslına bakarsan onun için öksürmedim." dedikten sonra söylediğim şey için öylesine pişman oldum ki..

"Peki ya neden? Evimin yerini öğrendiğin için mi? Hahaha."

"Bir bakıma.."

"Hadi ya! Nesi varmış ki evimin?"

"Hiç, yani yarın bende senin evinin yanındaki eve taşınıyorum da!"

"Waow! Komşu olacağız demek! Çok güzel.." diyerek baştan aşağı süzdü beni.

Biraz utanmıştım. Daldığı derin uykudan uyanarak "Ee sen neden buradasın?" diye merakını dile getirdi.

"Yeni evimin nasıl bir yer olduğunu görmek istedim. Sonra bu parkı gördüm ve biraz oturayım dedim"

"Hmm. Anladım. Burası güzel yerdir.."

"Evet öyleymiş.."

"Bu arada hala adının ne olduğunu öğrenemedim. Bana bahşeder misiniz hanımefendi?" derken küçük bir kahkaha attı. Fazlasıyla tatlıydı..

"Haha Yasemin :)"

"Ben de.."

"Biliyorum, Kerem."

"Sen, nerden biliyosun?"

"Otelde kız arkadaşın bağırıken duymuştum." dediğimde suratımız asıldı. Aynı anda ikimizinde suratının asılması ilginçti.

Uzun bir sessizlik başlamıştı o an. Fakat sabırsız ben, sessizliğe bir dur dedim.

"Hım, şey. Neyse ben gidiyim. Hava soğumaya başladı sanırım. Ya da ne biliyim. Ben gidiyim işte. Yarın görüşürüz. Yani, sonra belki görüşürüz.."

Yavaşça kalktım. Kese kağıdını bankın üzerine bırakıp öylece gittim. Hava gerçekten soğumaya başlamıştı. O ise hala oturuyordu. Gördüğüm ilk taksiyi durdurup otelime geri döndüm. Yarın taşınacağım için eşyalarımı toplayıp otel ile konuştum. Şu an herşey hazırdı. Bir tek yarını ve Kerem'i düşünüyordum. "Sevgilinden duydum" dediğimde neden bu kadar kötü olmuştu ki?

Onunla komşu olmak için hazır mıyım, yoksa değil miyim bilmiyordum. Bir de annem geliyor..

Asıl bundan sonra İzmir, bana cehennem mi yoksa cennet mi öğreneceğiz..