+
Calum bir çok şeyden bıkmıştı artık. Uyumakla ilgili sıkıntı çekmekten, çığlık atan komşusundan, buzdolabındaki son kullanma tarihi geçmiş yiyeceklerden.
Ama onu en çok sinir eden lanet komşusuydu. Kızın, gecenin ortasında neden çığlık attığını anlayamıyordu ve bu gerçekten onun canını sıkıyordu.
Saate bakarken içini çekti, 3:27.
Calum, neden hiç uyuyamadığını anlamıyordu ama artık bunu hiç umursamıyordu. Sadece alışmıştı.
Michael kanepede, her zamanki gibi, boş bir bira şişesini tutarak sızmıştı.
Calum evinin bira kokmasından nefret ediyordu ama kendisinden başka kimseyi suçlamıyordu. Biraları alan her zaman oydu.
Bir kaç boğuk çığlık duyuldu ve Calum tepki bile vermemişti.
Ama başka çığlıklar duymaya devam ettiğinde, kahve içtiği bardağı masaya koydu ve apartmanından dışarı yürümeye başladı.
Ahşap kapının arkasında, eşyaların kırılma ve parçalanma seslerini duydu ve daha çok endişelendi. İçeride ne oluyordu böyle?
Kapıya vurmaya başladığında artık içerden seslerin gelmediğini fark etti.
Kapıya vurmaya devam etti, ama kimse cevap vermedi. ''Merhaba, Ben Calum,komşun.'' sesli bir şekilde dedi.
Calum, kapının tokmağının çevrildiğini fark etti ve rahat bir nefes aldı. Kız kapıyı biraz zorlanarak açtı.
Calum, onu gördüğünde, parlak gözlerini, göz yaşlarından ıslanmış yanaklarını ve kırmızı burnunu fark etti.
Ve sonra alnındaki kanı..
+
ŞİMDİ OKUDUĞUN
nightmare disorder | calum hood | türkçe çeviri
Fanfiction''Neden 15b numaralı dairede yaşayan kız gecenin ortasında sürekli çığlık atıyor?'' ©parahmore
