Cheska's Note [COMPLETED]

C H A P T E R 3

"Cheska." Mula sa bukas na pintuan, nakatayo ang isang lalaki.

"J-jeso?" nag-aalangan kong tanong. Tama ba na nasa harapan ko ang lalaking sinaktan ko?

"Jeso!" sigaw na tawag ni Alhora kay Jeso saka hinalikan sa pisingi.

What is going on? Bakit kailangan halikan ni Alhora si Jeso? And why am I acting like this?

"Magpapaliwanag ako, Cheska," sabi nito.

"No need, Jeso," walang emosyon kong sagot dito.

"I love Alhora. I mean, I love what she has," paliwanag nito. "Gusto kitang kausapin tungkol sa amin kaso ayaw mong pumayag," dugtong pa nito.

Bakit ganito ang pakiramdam ko? Bakit para bang nagseselos ako?

"Yes, Jeso is right. Kami na nga pala, Cheska," sabi ni Alhora saka siya tumawa ng mahinhin.

Bakit parang gusto kong umiyak? Bakit parang gusto kong magalit? Bakit gusto kong magwala at the same time? Tama nga ako. Hindi ka gagawing masaya ng pag-ibig pero ipaparanas nito ang sakit na gusto nito.

"Congrats to the both of you," malumanay kong sabi rito. Tumalikod ako at naglakad palabas ng kwartong puno ng papel at libro. Sa puntong ito ay nasa library kami.

Naglakad ako papuntang garden dahil malapit na rin naman ang uwian pero nangyari ang isang cliched scene sa akin. Life is so cruel, isn't it?

"S-sorry Miss," sabi ng nakabunggo sa akin. The guy, wearing eyeglasses, was carrying a lot of books.

"It's okay," I said.

"S-sorry ulit," ulit nito. "Morreale member? Sorry talaga."

"I said it's okay. No need to worry about."

"I'm Prile Sand Samtos!" He offered his hand but I rejected it.

Tumalikod ako at itinuloy ang naudlot na paglalakad.

I sighed for a moment and smiled.

Tinalikuran ko ito at saka naglakad palayo sa kanya.

I don't know who is he. I only cared about the world that depended on social media. After all, I have a friend and she is great pretender. Why? Bakit kailangan pang magparinig kung kaya naman sabihin ng harapan? What was she thinking? Nagmumukha lang siyang tanga sa ginagawa niyang kababuyan sa kredibilidad na mayroon ang pagkatao ng iba.

Nagpaparinig siya sa social media. Napaka-immature na gawain pero iniintindi ko dahil kaibigan ko siya.

Naupo ako sa balcony ng garden at naaamoy ko ang simoy ng sirang hangin. Ang dahilan kung bakit marami nang nagkakasakit. My friends are addicted. Hindi man sa ilegal na gawain pero sa sinasabi nilang Wattpad. Hindi na nga nila iniintindi ang kalagayan ng mundo, e. Hindi na rin nila alam ang sitwasyon sa labas nito dahil naka-focus na lamang sila sa mundong alam nilang pinapasaya sila even na bumabagsak na sila sa eskwelahan. I want them to see the real world pero hindi nila ito pinapansin. Ang iba nga toxic na sa Facebook timeline ko, e. Imbis na hangaan nila ang mga manunulat dahil nakakagawa ito ng magandang istorya out of their creative imagination. Ang gulo ko rin ano? Kanina lang sabi ko, I hate fictitious stories pero ngayon ipinagtatanggol ko ito. Actually, nadadamay lang naman ang ibang manunulat dito dahil sa mga sinasabi nilang "aspiring authors".

Actually, hindi sila aspiring authors, e. Aspiring writers dapat. Ang laki ng pagkakaiba ng author sa writer. Yes, they both write pero there's a different between the two. An author is a writer who writes an academic text. It can be used as reference in research papers, reference material, and other academic purposes, while a writer is someone who can write imaginary stories such as novels, short stories and so forth.

"Cheska?" Isang baritonong boses ang nagmula sa likuran ko.

Nang lingunin ko ito, I saw him.

"And what are you doing here?" I asked.

Akala ko ay hindi niya na ako susundan pero he was a stubborn one.

"Gusto ko lang kasing humingi ng sorry sa nangyari kanina," he said gently.

"Sa tingin mo hindi ka na nakahingi ng sorry kanina?" mataray kong tanong muli.

"Alam kong nakahingi na ako per-" I shut his mouth by saying, "Pero makulit ka at stalker ka. Are you a criminal who disguises as a normal person? If you are, I will tell you na hindi mo ako masasaktan dahil mauuna akong bumunot ng baril bago ikaw. I'll never let you find a way to kill me," I said hysterically.

"What? I'm not a criminal. I am a normal person. Rank 1 in the classroom for so many years. So, stop accusing me such things," he said.

"At sa tingin mo paniniwalaan kita?" bulyaw ko rito.

"Uy! Diyan nagkatuluyan ang mga magulang ko.
Nag-aaway, nagsisigawan and they believed in the saying, 'love at first fight'. Ay bongga!" And I saw Marian walking towards us.

"Are you serious? Have you lost your mind? You bitch!" I exclaimed.

"Yes, I'm a bitch," at tumawa siya ng nakakaloko.
"Yes, a female dog. A dirty dog that belongs to an exotic animal exhibition tomorrow. You're a bitch!" I sarcastically said.

"And you, get out! You are no longer known as for me." baling ko sa lalaki.

"Anong pangalan mo, pogi?" Malanding tanong ni Marian.

"I'm Prile Sand Samtos," at sinagot niya pa talaga.

"Kung hindi ka aalis sa paningin ko. Ako ang kusang mag-aalis sa 'yo sa paningin ko and worst ay burahin ka pa sa mundong ginagalawan mo!" I said. Nakakahigh-blood na ang lalaking ito.

"Hindi lang ako ang gumagalaw sa mundong ito. You belong to this world also. Ang malala, baka patayin mo pa ang sarili mo. Ayokong gayahin natin ang eksena sa Romeo and Juliet na nagpakamatay si Juliet nang makitang patay si Romeo," nakangisi nitong sabi.

Ako'y naiinis na sa lalaking ito ah! Baka mapatay ko na ito.

"Marian, can you get my bag? Kukuhanin ko lang ang balisong ko para mapatay ko na ang makapal na lalaking ito. Tatapyasan ko muna ng mukha para naman humiga nang manipis na ang mukha," I said. Naiinis na talaga ako sa pinapakita nito.

"Actually, wala kang laban sa kutsilyong dala ko. If I were you, mas mainam na tanggapin mo na lang ang sorry ko dahil baka dumanak pa ang 'maganda' mong dugo rito sa garden na ito at maging saksi ang kasama mo sa pagbagsak mo sa akin," nakangiti nitong sabi.

Fudge! Nang-iinsulto ba siya o ano?