Cheska's Note [COMPLETED]

E P I L O G U E

"CHESKA?" puna sa akin ni Ember.

Ang hangin ay bumulong sa akin. Ang himpapawid ay nakatingin ngunit ang puso ko ay nakasulyap pa rin sa lalaking ngayon ay nakaluhod at nagmamakaawang ako ay bumalik.

Nasa loob na kami ng eroplano ni Ember at papalipad na ang eroplano nang makita ko si Prile sa labas. Sinisigurado kong tinatawag niya ako at sumisigaw ito dahil kitang-kita ang pagbuka ng kanyang bibig.

"Ember, si Prile. Nasa labas si Prile," taranta kong sabi rito. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ako mapakali sa pwedeng mangyari.

"Cheska, alam mo na bawal nang bumaba. All you need to do is to be strong enough. Kailangan mong tanggapin ang pwedeng mangyari lalo na at ang bata ang nakasalalay dito."

Napahawak ako sa salamin nang marinig ang bawat letrang sinasabi ni Ember.

Tumayo si Ember at lumipat sa tabi ko. Niyakap niya ako.

"Isipin mo ang pangarap mo, Cheska." Bulong nito sa akin.

Tuluyan nang lumipad ang eroplano at ang malaki at matataas na gusali ay unti-unting lumiliit.

Sa bilyong katao sa mundong ito, si Prile ang naging kaibigan ko. Naging kaaway and at the same time, naging ama ng magiging anak ko.

Hindi ko na nasaksihan ang pagbaon sa lupa ni Jeso pero sinisigurafo kong masaya ito na ang pangarap ko ay matutupad na.

Habang nasa eroplano, dala ang maliit na kwaderno at panulat. Sumulat ako ng isang tula.

Cheska's Note tula ni Cheska Arlton
June 03, 2017 | Written

Cheska, alam kong masaya ka
sa desisyong iyong ginawa.
Iwan ang masalimuot na salita
gamit ang simpleng papel at tinta.

Ano ang mangyayari sa akin sa ibang bansa?
Mananatili pa akong matatag kasama sila?
Magiging libangan ko ba ang makakasama?
O magiging bangungot ang isang pangarap?

Cheska, alam ko ang sakit na iyong nadarama.
Tila kinukurot ang puso,
Tila sinusuntok ng alala,
At babalik sila at sasaktan ka ng buong-buo.

Ipapaalala na may simpleng salita
ang malaks na tadhana.
Pinagtagpo kayong dalawa
pero pansamantalang hindi itinadhana.

Sinusubukan ka lang nila.
Ang totoo niyan ay pinapatatalag lang nila
ang loob na mayroon ka.
Maging masaya ka sana, Cheska.

Matapos kong ipanganak ang bata
papangalanan ko siyang Phiriska;
Phiriska Leuna.
At siya ang Arlton na susunod aa yapak ng ina.

Nagdurugong tinta
ang ginamit para sumulat.
Para maiba
at sila'y mamulat na.

"Cheska, ano ba iyan?" tanong sa akin ni Ember.

"Tula." Maikli kong sagot dito.

Malapit na ang maggabi at nang sumilip ako sa bintana, isang malaking buwan ang aking nakita. Mga bituing nagsasaya kasama ang kanilang ama at ina. Kumikinang ito na para bang diyamante sa ilalik ng madilim nakalangitan.

"Cheska, magpahinga ka na." Ember said.

Tumango ako bilang sagot. Marami akong gustong isulat sa maliit kong kwaderno pero wala akonh lakas gawin ito. Should I hate myself for blaming and always telling to myself that I am the one who killed Jeso? Despite of my past, Italy is waiting for my dreams.

Unti-inti na akong nilamon ng antok at unti-unting ipinipikit ang mga mata.

Sa aking paggising, alala ay hindi na ako kailan man gagambalain.

AFTER a year, nagbago na ang lahat. Nanganak na rin ako sa una naming baby ni Prile at pinangalanan ko itong Phiriska Leuna Arlton Samtos even we are not already married. Sa Italy na rin ako nanganal at I'm on my midterm sa pag-aaral ng fashion designer. For now, bakasyon ng ilang buwan. Ember and I decided to go to Philippines again. Gusto ko lang makita nila Mommy and Daddy kung gaano kaganda si Phiriska. The history of her name is because I am Cheska while her Daddy is Prile so that Phiriska. And Leuna because while giving birth, it is Lunar Eclipse. Her birthday is on December 30.

"Baby, makikita mo na si Lola and Lolo," I said while carrying her.

"Ember, sana makita ko pa si Prile para naman malaman at mahawakan man lang nito ang anak namin."

Namimiss ko na rin si Prile. Even Jeso, I really miss the two of them. My man in my life.

"Sige. Sabi sa akin ng airline, one pm is our flight so we need to store our needs. Ayoko kayang mamaho sa Pilipinas." Sabi nito saka tumawa ng malakas. It's already elven in the mid-morning and we decided na sa labas na lang kami kumain. Inasikaso na rin ni Ember ang gamit ko at ni Baby Phiriska.

After a minutes, nagpaalam si Ember na magsha-shower na para kapag natapos siya, ito naman ang mag-aalaga kay baby. Tumango naman ako bilang sagot.

Bilugan ang mukha ni Phiriska. Mahaba ang pilik-mata tulad ng sa kanyang ama. Matangos ang ilong. Manipis ng labi. At mapungay ang mga mata. Para itong girl version ni Prile.

Tanggap ko na kaunting features lang ang nakuha ni baby mula sa akin. Those jawline, shape of her eyes, big ears, and big chicks.

Makalipas ang ilang minuto, natapos na rin si Ember. Lumabas ito nang nakapang-alis na. Kita ang hulma ng katawan ni Ember sa suot nito at napakasexy niyang tignan. Nakapagtataka lang kung bakit wala pa rin itong asawa. Siguro dahil na rin sa mas inuuna niya ang pagtatrabaho kaysa sa paglalandi.

May mga bagay kasi talaga na dapat priority hindi laro lang. That's why, maraming tao ang nagrereklamo na kesyo hindi siya mahal, tinaggal sa trabaho kahit ginagawa nang tama ang trabaho, at iba pang reklamo. Naitanong ba nila kung ano ba talaga ang priority nila?

Pinagleave for a month muna namin ang yaya ni Phiriska dahil wala rin naman itong gagawin sa bahay dahil aalis kami.

Binuhat na ni Ember si Phiriska at nang makuha na ni Ember si baby kaagad na akong dumiretso sa banyo.

Nang makapaghubad na ako, binuksan ako ang shower at napapikit nang maramdaman ang pagbagsak ng tubig sa mukha ko.

I remember the day we have here in Italy. Medyo malayo man ako sa Paris at least I survive. We re in Milan, Italy for the exact location. I love those leaves falling.

Babalik kaming Pilipinas dala ang magandang regalo sa akin ng d'yos. Babalik kaming Pilipinas ng maaliwalas at wala nang iniindang hinanakit. I surpassed the nightmare that I have with Jeso.

Ang buhay ay malimit lamang. Kaunting kurot, may sakit kaagad. Kaunting tapak, may kamalian kaagad. Ang buhay ay hindi madaling pakisamahan ngunit gawing inspirasyon ang nasa kapaligiran.

•E N D•