Cheska's Note [COMPLETED]

C H A P T E R 7‭

Nang makarating kami sa park kung saan ako madalas tumambay kaagad ko itong sinampal.

"Prile, wala kang karapatang pagsabihan si Jeso ng gano'n!" bultaw ko rito.

"So, anong role ko sa buhay mo? Mangtrip all the way you wanted to be tripped? Or you want me to stay away from you and be star who'll be faded by someday? Fuck, Cheska! Nagpapakaibigan ako rito pero ako pa pala ang masama?" Mahabang litanya nito.

"No, Prile! Listen to me. You almost ruin my day because of what you have said a while ago. Inisip mo bang masasaktan siya? Or sa akin? Kahit ako lang? And sinabi ko bang magpakaibigan ka sa akin? Para ka ngang kabute na bigla na lang sumulpot at ginulo ako. Now, utang na loob ko pa ba ang bagay na iyan?" sabi ko rito.

Mabilis na napalitan ang itsura ni Prile na kanin lamang ay may bakas sa kanyang mukha ng galit na biglaan ang pagkalumo. Tama naman talaga ako. Bigla na lang siyang dumating sa buhay ko at ang malala hindi ko pa siya kilala ng lubusan. Tama bang ipalabas niya na utang na loob ko pa na nasa tabi ko siya?

"Sorry." sabi nito sa basag na boses.

"Ngayon nagsosorry ka? Bakit, kasi narealize mong may mali ka rin?" Asik ko rito.

"Hindi mo ba alam na sinisira mo ang relasyong mayroon kami ngayon? Hindi mo alam iyon!" sigaw ko rito.

"Hindi ko sinisira, Cheska. Ikaw, sinisira mo ba ang mga turan mo noon? Nasisira ang kinabukasan ng isang kabataan dahil sa pag-ibig? You hate love a lot!" sabi nito sa akin.

"Cheska, what is love for you?" tanong sa akin ni Prile out of our dinner.

"Love doesn't make you happy because the real reason why you are loving a person is to experience the pain." I answered as usual content of my vocabulary.

"Bakit naman? Parang ang laki naman ng galit mo sa pag-ibig." sabi nito saka tumawa.

"Dahil ang pag-ibig mismo ang sumisira sa kung anong mayroon ang kabataan. I mean, it ruins the youth dreams." I explained.

"Pero hindi lahat, like you." sabi nito habang nakanguso.

Pinagmasdan ko siya sa mukha at kitang kita ang sincerity na malaman ang sagot mula sa akin.

"What like me? Anong mayroon sa akin?" I seriously asked.

"Cheska, 3 years ago, I'm stalking with you for more than 3 years. You are different from the other girls. You are not just beautiful but you are strongly smart enough to idolized by others. You are part of Morreale' Family and its my pleasure to be close with you. Simula pa lang noong una ay nagustuhan na kita. You know what, I am the Salututorian of our university and it's because of you Cheska. My loyalty is for you but when you are 2nd year high school? You are with Jeso but after a couple months you broke him. Or he broke you? I don't know the real reason why. I'm glad to her that but you hate love too much. Now, I what to close this conversation by asking you a can I court you?"

I'm too speechless by his side. All this time there is a one person who really love me but unfortunately I fall for a wrong person. Is that Jeso is wrong person?

Prile is Salututorian because of me? I inspired him? Because of me he decided to pursue his dream?

"Thank you for loving me Prile after all. You don't know how my feelings is flattering. But Prile, you don't need to court me because I am enjoying the status that we already have." I sincerely explained.

"What do you mean by you are enjoying the status we have?" Prile confused.

"Being a close friend is enough, Prile. You don't need to court me because I don't want to hurt your feelings." I said.

"Just a chance, Cheska." Prile murmured.

"If I gave you a chance, Prile. It means I gave myself a chance to hurt you more than you expect. I want you to be happy by someone you love and at the same someone love you." I smiled for him to see the sincerity of mine.

Nanlumo siya sa mga sinabi ko pero nananatili siyang nakangiti. Namumuo na rin ang mga luha niya sa kanyang mga mata ngunit hindi niya ito pinapakawalan.

"Let them flow. It is nice to see that you expressing your self. Hindi mo kailangang itago ang lumgkot mo para lang makita ng iba na masaya ka." I explained.

"Papahirapan mo lamang ang sarili mo kung itatago at iipunin mo ang lungkot. Bibigat ang pakiramdam mo at kusa kang babagsak tulad ng isang nagbabike kung sakaling nawalan ito ng balanse." Paliwanag ko rito. Niyakap ko siya at gayundin ang ginawa niya.

"Let your tear fall. Makakasama sa'yo ang pagtatago ng saloobin. Baka magkaheart attack ka pa, e. Kasalanan ko pa!" Sabi ko saka tumawa.

"Pinapatawa mo ako masyado. Paano ako iiyak niyan?" sabi nito saka natawa sa tunuran niya.

"So kasalanan ko pa pala? Wow! Tibay mo banda dyaan! E, kung tuktukan kita?" I muttered.

Tumawa siya gano'n din ako.

Nalungkot ako namg maalala ang nangyari sa amin ni Prile. Hindi ko alam kung paano niya nasasabi iyan matapos ang naging usapan namin noong nakaraang gabi.

"Hindi ko naman sinisira ang kinabukasan ko, Prile. Hindi ko lang lubos isipin na ginaganito mo kaming dalawa ni Jeso." irita kong turan kay Prile.

"Hindi ko kayo sinisira. Kung noon pa lang sinabi mo na sa akin kung bakit kayo nagkahiwalay, e'di sana alam ko kung sino ang may kasalanan sa inyong dalawa hindi itong siya ang sinisisi ko." Sagot nito.

Tumayo ako at tinignan siya ng matalim.

"Masaya ka na bang marinig mula sa akin na ako ang may kasalanan? Ako ang nakipagbreak? Masaya ka na?" Asar na sabi ko bago ako umalis sa pwesto naming dalawa. Uuwi na lang ako kaysa ganito. Ilang linggo na lang at graduation na. Ayoko namang maistress nang dahil sa nangyayari.

"Leave. You are leaving to escape the problem you are encountering." mahinang sabi ni Prile na sapat nang marinig ko.

I leave the place peacefully.