ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ (1ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 16ο - Απογοήτευση

 Άλλη μία μέρα ξημέρωσε και ο Χρήστος ετοιμάστηκε για να πάει στο τμήμα. Στο δρόμο για τη δουλειά, προμηθεύτηκε μερικούς χάρτες του Golden Gate Park. Απόψε το βράδυ, θα τοποθετούσαν τις κάμερες στο πάρκο, και την επόμενη μέρα το πρωί θα έφευγε για Αλαμπάμα.

Έφτασε στο τμήμα, μπήκε στο γραφείο του κι άπλωσε τους χάρτες μπροστά του. Είχε αγοράσει πέντε διαφορετικούς, ο καθένας από αυτούς, θα δινόταν στο κάθε ένα συνεργείο που θα τοποθετούσε τις κάμερες. Προσέλαβαν πέντε συνεργεία για να τελειώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και πριν ξημερώσει. Δεν ήθελαν να τους αντιληφθεί κανείς.

Αφού σημείωσε όλα τα σημεία που θα έμπαιναν οι κάμερες, μάζεψε τους χάρτες και τους ακούμπησε στην άκρη του γραφείου του. Ύστερα, άνοιξε για ακόμη μία φορά τα ντοσιέ της σπείρας. Άρχισε να τα μελετάει πάλι από την αρχή και τα ξεφύλλισε ένα ένα. Ήθελε να είναι σίγουρος για ακόμη μία φόρα πως δεν υπήρχε κάποιο στοιχείο που είχε παραλείψει.

Μετά από έξι ολόκληρες ώρες μελέτης, δεν μπορούσε να βρει κάποιο καινούριο στοιχείο. Ξεχώρισε όσες πληροφορίες περιείχαν τα ντοσιέ για τον Στέλιο, βρήκε και το σκίτσο του, και τα έβαλε σε έναν άλλον φάκελο που θα έπαιρνε μαζί του. Το ένιωθε μέσα του πως πλέον ήταν πολύ κοντά για να πιάσουν την σπείρα. Ο Στέλιος ήταν ο τελευταίος συνδετικός κρίκος. Εάν έπιαναν αυτόν, θα μάθαιναν τα πάντα για την σπείρα.

Ήθελε πολύ να μιλήσει στην ομάδα του. Να τους πει τα πάντα... πως ακόμα ψάχνει για την σπείρα, κι ότι σύντομα θα έχουν νέα στοιχεία στα χέρια τους για να την πιάσουν. Ήξερε πόσο θα χαιρόντουσαν όλοι τους, ειδικά μετά την τεράστια απογοήτευση που βίωσαν την τελευταία φορά. Ήταν σίγουρος πως ο Κώστας, ο κολλητός του, θα χαιρόταν περισσότερο από όλους, αφού μαζί πρωτοξεκίνησαν να κυνηγάνε την σπείρα πριν από τέσσερα χρόνια. Ο Γιάννης και ο Γιώργος μπήκαν στην ομάδα πριν από δύο χρόνια, ενώ η Αννέτα μόλις τους δύο τελευταίους μήνες.

Και με αυτή τη σκέψη, ο νους του πήγε στην Αννέτα και την μέρα που το κάνανε. Πόσο είχε μετανιώσει. Την είχε πληγώσει, ήταν σίγουρος. Αυτή ένα αθώο και απροστάτευτο κορίτσι, το οποίο τώρα τελείωσε την εκπαίδευσή του και δεν είχε πολύ που μπήκε στην ομάδα του. Κι αυτός, τι έκανε σαν αρχηγός της; Την εκμεταλλεύτηκε αντί να την προστατέψει. Δεν έπρεπε να το κάνει μαζί της, και τώρα ήταν πολύ αργά.

Κύματα θυμού και οργής άρχισαν να τον κυριεύουν. Πάντα ήταν γυναικάς, και άλλαζε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισά του, όμως ποτέ δεν την έπεσε σε συνάδελφό του. Γιατί έπρεπε να το κάνει τώρα; Γιατί να υποκύψει στον πειρασμό; Είχε απογοητεύσει πολύ τον εαυτό του. Παρ' όλο που ήταν ειλικρινής μαζί της, δεν έπρεπε να συμβεί αυτό μεταξύ τους. Ευτυχώς όμως, η Αννέτα δεν δείχνει να το έχει πάρει κατάκαρδα. Αν και συχνά στο βλέμμα της βλέπει πόνο,απογοήτευση, ίσως και μίσος...

Ίσως βέβαια, όλα αυτά να ήταν της φαντασίας του, επειδή ήξερε πως αυτός ευθυνόταν για την στάση της, και ένιωθε άσχημα. Όμως τι θα μπορούσε να κάνει πλέον. Ό,τι έγινε, έγινε.

 Κι εκεί που σκεφτόταν την συνάδελφό του, στο μυαλό του ξεπήδησε η Τζούλια...