Pagkatapos ng trabaho ay dumiretso na ako sa bahay upang itsek kung nakauwi na ba ang bata. Pang ilang missed calls na ang ginawa ko simula nang pagtungtong ng alas siete ay di pa rin sumasagot si Kat.
And it's already past eight in the evening. That brat. Ugh.
Dahil sa stress ay napagpasyahan ko muna maglakad lakad sa labas at bumili ng kitkat habang nakikinig sa kantang perfect strangers by Jonas Blue.-- The only two things on how to destress from these disturbing thoughts.
Pag uwi ko ay ganun pa rin ang bahay, walang pinagbago that means walang Kat na umuwi. Maya't maya nag ring ang phone ko, did not mind to see who's calling as long as I saw letter K I then assumed it's Kat. "Mabuti naman at tumawag ka na. Where are you? Why are you not home? Alam mo ba kung anong oras na?"
Do I sound like a nagger mum?
Or more like a wife?
Joke. What am I even thinking, gosh.
"Love?"
I froze. Confused. Tiningnan ko ang screen just to find out that it was Kit who's calling, not Kat.
"Ah-- uh, hi love?" Di ko alam kung bakit ako kinakabahan.
"I miss your voice so much love! Good thing dumaong kami dito sa China at nagka signal. I'm good, don't think of me always ok? Ayokong ma stress ka."
"M-mabuti naman nakatawag ka na. I m-miss you." Wala sa sarili kong sambit.
Ba't ganito?
Naririnig ko ang boses ni Kit pero naglalakbay ang isip ko.
Patungo sa lugar na di ko alam, sa lugar kung nasan ang bata.
"Love?" Pukaw atensyon ni Kita. "Are you listening?"
"Ah, oo. Oo. Ano nga yun?"
"Ang sabi ko kumusta na ba si Kat jan? Tumino na ba kapatid ko?"
Nagkaron ako ng interes nang narinig ko ang pangalan ng kapatid niya. Ngunit ang interes na pag usapan ang kapatid niya ay nauwi sa inis nang naalala ko kung pano niya ako kinausap kanina. That kid.
"Nako Kit, yung kapatid mo ang hirap kausapin ng maayos. At isa pa bat di mo man lang ako sinabihan na bipolar yung babaeng yun? Nako." Narinig kong tumawa siya, "Don't laugh at me love, I'm telling you the truth. She's more than what I think based from your descriptions, at alam ko some of it are not true. Pero sabagay it's too early to judge. But-- sorry love, alam kong kapatid mo ang pinag uusapan natin dito and I know how much you cared for her but-- she has an attitude."
"Love relax. First day niyo pa lang together ganyan ka na. Take time to meet and know her, marami pa pwedeng mangyari in the next two years." He's trying to make me calm.
But he failed. "WHAT! TWO YEARS!?! Like 365 days times 2!?!"
"Bakit, ayaw mo?" Malungkot niyang tanong, "Gusto ko lang magkakilala kayo love. Di natin alam magiging sisters-in-law kayo in the future."
Dati agad ako kikiligin tuwing bumabanat ng ganito si Kit.
Pero ngayon-- sisters-in-law? Parang ayoko.
Stop that crap, Kisses. My alter-ego whispered in gritted teeth.
"Ayee, kilig ka noh? Speechless si love." Pang aasar ni Kit.
Right here and then, for the first time, conscience hits me.
Bakit di na tulad ng dati?
Bakit ba ako nagkakaganito?
"Wag mo masyadong isipin yung sinabi ko love, I know you're still busy with your studies and focused on your goals in terms of your career. Gaya ng sabi ko dati, I can wait. I'm willing to wait. And I'm still earning too, kahit alam kong ayaw mong mag depende sa akin."
Here he goes again.
Noon, mahal ko si Kit but I'm still not prepared. Ngayon, I'm still not prepared... and confused.
"Where's my baby sister by the way?" Pagbabago niya ng topic.
At biglang nagbago ang ihip ng mood ko the moment I heard he says baby sister. Baby sister? Duh? "Pagsabihan mo nga yung kapatid mo love. Anong oras na oh di pa umuuwi jusko."
"Di ba niya sinabi kung san siya? Baka nandun sa barkada niya? O sa café?"
"Ang sabi niya basta."
"Ano?"
"Sinagot din niya ako sa lugar na di ko alam."
Tumawa siya.
"She also answered me secret. Worst, heaven!"
Lumakas ang tawa ni Kit. Wow, amused na amused sa ugali ng kapatid niya eh?
"Yung kapatid ko talaga napaka maldita."
"You better tell her the do's and donts Kit."
"Nako love, di nga siya nakikinig sa kanila ni mama sa akin pa kaya?"
"Edi mas nako rin Kit, di nga siya nakikinig sayo sa akin pa kaya?" Binato ko pabalik ang tanong niya.
"But don't worry love. I will guide her like I always do. Just don't oppose on whatever she does, my sister is wise believe me."
"Wise and wais." Bulong ko.
"Ang cute mo." He chuckled.
And we talked for 5 minutes before we ended the conversation.
It's almost 9 when I heard the door opened and closed. Pumunta ako sa sala and there she is, ang batang wais.
"Oh kumusta heaven?" Tanong ko.
"Maganda." She answered while untying her shoelaces.
"Really?"
"Yup. May rainbow." Talaga bang pinipikon ako ng babaeng to?
"Oh anong color ng rainbow?"
"Seven colors."
"What are those seven colors sabi?" Plano kong pikunin eto.
She stopped from what she's doing, looks at me and asks, "Nagmamadali ka ba?"
Kahit nagtataka, I still managed to answer. "Hindi."
"Edi i-search mo." And she passed by at me.
Tae, nakadalawang strike na ang batang to sa araw na to.
