Pagkatapos ng gabing iyon, Kat and I got busy in our different lives. We seldom take our breakfast or dinner together, dinagdagan pa ng dalawang araw na team building sa office plus ang tambak na gawain for my master's. Ugh. Inis na inis kong inisip kung pano lumipas ang linggo ko. I hate this, I need to see her right now! Namimiss ko na si Kat! Ugh, I miss her so much.
At dahil gustong gusto ko na makita ang batang yun ay tinawagan ko siya while on the way home.
"Yes, ate?" Bungad niya. Ang sarap sabihin wag na akong tawaging ate. Ugh.
"Where are you?"
"Why?"
"Go home." Utos ko.
"But why?"
"I said go home." BECAUSE I MISS YOU.
"I won't." Then she ended the call.
That brat. We need to spend quality time together today kasi bukas darating na yung best friend niyang si Addie. Gustuhin ko man maging selfish ay alam kong magiging masaya si Kat kasama ang best friend kaya ok nalang... That's the reason why gusto ko siya makita today!!! >.< Pagkatapos ng isang napaka-habang linggo, I can't afford to suffer another week missing that kid.
Pagdating ko ng bahay, hindi na ako nagulat pa sa linis neto. When I checked on the fridge, kumpleto ang stocks ng pagkain from go, grow to glow foods plus the junks.
Pumanhik na ako sa kwarto only to find out my room is shining sa linis hehe, and she changed our bedsheets too! Qualified wifey material tong si Kat, ang swerte magiging boyfriend neto.
"Boyfriend?" I asked myself in a umaangal tone. "No. Di pwede."
Maya't maya dumating yung tinawagan ko upang ayusin ang doorknob ng kabilang kwarto. Nang umalis na si manong ay di na ako nag aksaya ng oras at nilinis ko agad ang kwarto. It only took me an hour to wipe all the dust and change what's needed to be changed. Tumawag si Kit at sinabi sa akin ang details ng flight ni Addie and informing me that Addie already knew about the surprise.
"Wew!" Tinapon ko ang katawan ko sa sofa habang pinapahid ang mga butil ng pawis. After a couple of minutes tumayo na ako't uminom ng tubig, kumain ng snacks at di ko namalayan ay nakatulog ako sa pagod...
"Ate?"
Uhh, disturbo.
"Ate..."
"Ateeee..." tsaka ko naramdaman may mahinang yumuyogyog ng balikat ko.
"Tulo laway." I heard a chuckle.
Kahit hindi ko pa binubuksan ang mga mata ko, my hand slowly find its way to the surrounding of my mouth to check whether may laway o wala. But bullshit, meron nga.
This time, tumawa na ng malakas si-- TEKA. Si Kat nandito na!?! At... at... Shet. NAKITA NIYA AKONG TULO LAWAY!!!
"Bangon ka na tanda tulo laway."
Naka score eh. The moment I opened my eyes, I immediately glared at her.
While wiping my cheek.
Ugh, Kisses.
Habang galit ko siyang tinitigan ay unti-unti nagla-lighten up ang mood ko nang makita ang buo niyang pagmumukha.
Kahit pa sabihin nating tumatawa pa eto dulot sa pambubully niya. Whatever.
Bumangon na ako at kumalma. My heart is now at ease when I saw her, alam kong kanina may kulang at alam kong siya ang hinahanap ng puso ko.
"Where have you been? Anong oras na ba?" Tanong ko.
