ေဖေဖကစိတ္ဆိုးေနေပမဲ့ ဖုန္းကိုသိမ္းမသြား၍ တိမ္လႊာကံေကာင္းသြားသည္။
📱"Hello ဝတ္ရည္"
"ေအး တိမ္လႊာ ေျပာ"
"နင္သိၿပီးၿပီလား"
"ဘာကိုလဲဟ"
"နင္နဲ႔ငါ့ကိုလက္ထပ္ေပးမယ့္အေၾကာင္းေလ"
"ငါ့ကိုလာေနာက္မေနနဲ႔ ငါကနင္ေျပာတိုင္းယံုမယ့္လူမဟုတ္ဘူး Sorry ပါသားေလးတိမ္လႊာေရ"
"ငါတကယ္ေျပာေနတာ မိဝတ္ရည္ အခုငါ့ရင္ထဲမွာပန္းေတြပြင့္ေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္"
တိမ္လႊာ့ ေလသံကေတာ္ေတာ္မာေနတာမို႔ ဝတ္ရည္လည္း
"ငါကစတာပါဟယ္ ကဲ အေၾကာင္းစံုေျပာျပ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့နင့္အိမ္လာခဲ့ရမလား"
"ေအး လာခဲ့ အဲ့ဒါပိုေကာင္းတယ္ ခဏေလး လာခဲ့ရင္လည္း နင္ဘာသာလာလည္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔လာေနာ္ ငါေခၚလို႔လာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မလာနဲ႔ေနာ္"
"ေအးပါ ငါသိပါတယ္ ငါနာရီဝက္အတြင္းေရာက္ေအာင္လာခဲ့မယ္" 📱
ဝတ္ရည္နဲ႔ေျပာၿပီး တိမ္လႊာ သူ႔ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ ေမေမ့ကိုဖက္ၿပီး ငိုေနမိသည္။ တိမ္လႊာ ငိုေနတုန္း
🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎵🎵🎵🎵
📱" 'ကို' ဟင့္ ဟင့္"
"ဟင္ ကေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ေနမေကာင္းလို႔လား ကေလးရဲ႕ေမေမကဆူလို႔လား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
" 'ကို'ေရ တိမ့္ ကိုလာကယ္ပါဦး အီးဟီးဟီး"
"ကေလး ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ကိုယ္စိတ္ပူလို႔ေသေတာ့မယ္ ခဏေစာင့္ေန ကိုယ္ ကေလးအိမ္ကိုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္"
ေကာင္းကင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ တိမ္လႊာ ငိုေနရာမွ အလန္႔တၾကား ထေအာ္လိုက္သည္။
"ဟာ မလာနဲ႔ မလာနဲ႔"
"ဟာ ဘာလို႔မလာရမွာလဲ ကေလးကဒီေလာက္င္ိုေနတာ ကိုယ္ကဘယ္လိုေနရမွာလဲ"
ČTEŠ
"ေကာင္းကင္ရဲ႕တိမ္" (Complete)(Unicode+Zawgi)
Romanceအခုမွ ပထမဦးဆံုးေရးတဲ့ficျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖတ္ၿပီးရင္ ေဝဖန္ေပးၾကပါ
