"ဒုန္း ဒုန္း "
အျပင္ကတံခါးကိုထုေနသံေတြၾကားေနတယ္
ဒါလည္းမလႈပ္မယွက္ ကြၽန္ေတာ္ေနေနတုန္းပဲ
ထမင္းမစားတဲ့ရက္ေတြၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အစာအိမ္ကအစာနည္းနည္းမာရင္ေတာင္လက္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး တစ္ပတ္ျပည့္သြားၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွမသြားပဲ
ထပ္ခိုးေပၚကပန္းခ်ီဆြဲတဲ့အခန္းေလးမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနတာတစ္ပတ္ျပည့္သြားၿပီ
အေပၚကေနၾကည့္ရင္ေဘဘီျပန္လာတာကိုအရင္ျမင္ရေအာင္ညဘက္လည္းေနာက္က်မွအိပ္ အေစာႀကီးထၿပီးတစ္ေနကုန္ၾကည့္ေနေပမယ့္ ေဘဘီကခုထိျပန္မလာေသးကြၽန္ေတာ္ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာင္ၿပီးေခါင္းကိုတင္ထားလိုက္သည္
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြက်ိန္းစပ္ေနၿပီ
တစ္ကိုယ္လံုးလည္းႏံုးခ်ိေနၿပီ
အိပ္ခ်င္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ခဏအိပ္ခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္ေဘဘီျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ျပန္ထြက္သြားမွာစုိးလို္႔ကြၽန္ေတာ္မအိပ္ရဲဘူးအျပင္ဘက္ကတံခါးဖ်က္ေနတာလား
တံခါးကိုထုေနသံေတြၾကားရတယ္
ဝင္မလာပါနဲ႔လို႔ေျပာခ်င္တယ္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲေနခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္မွာအျပင္ဘက္ကိုေအာ္ေျပာဖို႔အားမ႐ွိဘူးခဏၾကာေတာ့တံခါးကိုဖ်က္ၿပီးappaဝင္လာတယ္
ဒုကၡပါပဲ ေဘဘီျပန္လာရင္စိတ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ
သူ႔ပန္းခ်ီခန္းေလးကိုတံခါးဖ်က္ထားရမလားဆိုၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုစူပုတ္ပုတ္နဲ႔ၾကည့္ဦးမယ္ထင္တယ္
အဟင္း အဲ့ကေလးကစိတ္ခဏခဏေကာက္ခ်င္တယ္
ၿပီးရင္သူကစိတ္မေကာက္တတ္ဘူးေျပာဦးမွာ"ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္အခ်ိန္ထိဒီလိုေနမွာလဲ
မင္းအေမလည္းအခုေနေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး
ဘယ္အခ်ိန္ထိအ႐ူးလိုေတြလုပ္ဦးမွာလဲ
ဟမ္"Appaကကြၽန္ေတာ့္အက်ႌေကာ္လံကိုဆြဲၿပီးေဒါသတႀကီးနဲ႔ေျပာမွကြၽန္ေတာ္အခုျဖစ္ေနတာေတြသတိထားမိတယ္
ကြၽန္ေတာ္ေဘဘီ့အေၾကာင္းေတြးရင္အကုန္ေမ့ကုန္တာပဲ