Proloog.

83 3 0
                                    

"Ik dacht hij van me hield."
fluistert ze zichzelf toe.
Hij zei altijd dat hij van me hield.
Hij zei dat toen hij een opleiding kreeg bij zijn raad dat hij alles zou veranderen en we samen konden zijn.
Er rolt een traan over haar wang.
Hoe kon ik zo stom zijn.
Ze slaat met haar vuisten op de harde stoepgrond waar ze op zit en voelt hoe haar handen doorboord worden door steentjes en allemaal andere dingen op de grond.
Ik wist altijd al dat hij een grote hebzucht had, maar zo groot?
Ze slaat haar armen om haar knieën en wiegt zichzelf heen en weer.
De laatste tijd was hij veel afstandelijker en agressiever, maar dit?
Ze veegt de vastplakkende haren uit haar gezicht.
Hij is oorspronkelijk wel de vijand.
Zegt een stemmetje in haar hoofd.
Maar de persoon die hij eerst was zou dat nooit gedaan hebben.
Denkt ze.
Ze voelt druppels op haar hoofd vallen.
Regen! Geweldig.
Denkt ze sarcastisch.
Ik dacht dat het nooit mogelijk was.
Twee verschillende soorten, rivalen zelfs, en dan toch gebeurd het, ook al zeiden de verhalen van niet.
Ze rilt even van de kou.
Ik was zo blij... ik! Zwanger! Van hem!
Het was misschien heel onverwachts maar ik was zo blij. We dachten dat we nooit een kind konden krijgen.
Ze veegt haar tranen weer weg.
Ik was zo blij toen ik het hem ging vertellen en wat hij deed was ongelooflijk. Hij was het tegenovergestelde van blij.
Hij zag het kind als een bedreiging van zijn carrière. En daarom wilde hij het dood hebben, zelfs als hij mij daarvoor ook moest doden.

Bruised                                        The casca chronicles deel 1 dutchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu