Bruised The casca chronicles deel 1 dutch

2. De droom

'Het eten is klaar Desy!' hoort ze haar moeder roepen.

'Ik kom er aan!'
Desy stopt alle schoolboeken weer in haar tas en gaat naar onder.

'Hee Lola.' zegt Desy en ze aait Lola over haar hoofd.

'Desy! Stop daar eens mee ik ben twaalf!'

'Sorry Lola.' zegt ze half lachend.

Lola kijkt boos en stopt haar oortje terug.

Haar moeder komt met broodjes en rauwe zalm aangelopen.

'Lekker.' Zegt Desy, het water loopt haar in de mond.

'Lola doe je oortjes uit.'

'Maar ik zit midden in dying in LA!'
zegt ze tegenstribbelend.

'Je luistert ook alleen maar naar panic at the disco he?' zegt haar moeder.

'Ze zijn gewoon geweldig!' zegt Lola.

'Doe ze toch maar uit.'

Lola trekt boos haar oortjes uit en legt ze op het kastje achter haar.

Na het eten gaat Desy weer naar boven en pakt haar dagboek. Nouja je zou het niet echt een dagboek kunnen noemen, ze schetst er wat in.

Sommige mensen die haar werken gezien hebben vinden het maar depressief gekrabbel. Desy ziet dit zwarte dikke notitieboekje als een deel van haar, het is haar kijk op deze harde koude wereld.

Ze tekent wat en legt het boek dan weer terug. Ze pakt haar telefoon en doet haar oortjes in. Zo ligt ze een paar uur met muziek in.

Midden in de nacht schrikt Desy wakker van een up tempo ritme dat in haar oren schalt, éen uur 's nachts om precies te zijn.

...ik ben in slaap gevallen.
Denkt ze.

Ze zet gauw de muziek uit die ze nog op had staan. Desy staat op en gaat rondlopen, ze is klaarwakker. Ze stopt haar telefoon in de lader en gaat naar onder.

Als ze onder is pakt ze een zak chips en wat chocola en gaat daarmee weer naar boven.

Eenmaal boven pakt Desy devills kiss voor zich. Ze heeft het gister meegenomen uit de bibliotheek, normaal koopt Desy boeken liever, maar ze was zo verkocht dat ze het boek nú moest lezen.

Na wat voor Desy niet lang leek kijkt ze hoe laat het is.
Al 4 uur ziet ze op de klok.
Ze legt het boek op het simpele nachtkastje naast haar.
Als ze het schaarse lichtje heeft uitgemaakt, merkt ze dat ze nu wel moe is en ze valt snel in slaap.

Desy schrikt wakker van haar telefoon.

Nee, nee, nee.
Denkt ze.
Ze loopt gauw naar haar telefoon en neemt op.

'Hallo?' zegt ze.

'Hee Desy waar ben je?'
Hoort ze Mike zeggen aan de andere kant.

'Ik word net pas wakker.'

'Nu pas?!'

'Uh ja, hoe laat is het dan?'

'Het is al elf uur!'

'Nee! Meen je die!'
Desy gaat gauw naar haar kast om kleren te pakken.
'Wacht eens even. Het is zaterdag!'

Ze hoort Mike aan de andere kant lachen.

'Jij vieze! Wacht maar.' zegt Desy.

'Dat gaat wat worden morgen.' zegt Mike.

Desy merkt dat hij aan het grijnzen is.
'Ja heel grappig hoor. Dag.' zegt Desy en ze hangt op.

Desy loopt naar onder en ziet Lola alleen op de bank zitten.

'Hee Lola.' Zegt ze

'Hee Des.' antwoord ze.

Desy loopt naar de keuken en bakt zichzelf een eitje en maakt verse sinaasappelsap. Dan loopt ze weer terug naar de woonkamer.

'Zijn pap en mam weg?'

'Ja.'

Desy eet haar ei op zonder echt op de tv te letten. Als Desy kijkt wat haar zusje het kijken is ziet ze dat het het nieuws is. Normaal kijkt haar zusje dit niet maar ze zit op haar telefoon dus dat verklaard veel.

'Zet eens wat harder.' zegt Desy.

Lola zucht en zet de tv harder.

'-ijk gevonden in een berm.'

Desy concentreerd zich op wat er gezegd word.

'Op vrijdag twintig oktober om zeven uur is er in de berm aan de A4 richting Utrecht een lijk gevonden.' Zegt de presentator.

'Hoewel de politie nog niet veel heeft vrijgegeven over de zaak, kunnen we vaststellen dat het lijk van een zeventien-jarige jongen is. Doodsoorzaak word nog onderzocht.' zegt de man kalm.

'Ook is vrijgegeven dat onder de ogen van de man zwartblauwe aders liepen, wat natuurlijk een zeer apart verschijnsel is. We hopen om meer nieuws te ontvangen in de komende paar dag-' Ineens word er van zender geswitsht.

'Die jongen heeft niet veel geluk gehad zo te zien.' zegt Lola ernstig.

'Lola ik was dat het kijken!'

'Ja het stuk was toch al afgelopen.'

Desy houd haar mond en kijkt wat Lola heeft opgezet.

'Lola zet dan wat fatsoenlijks op.'

'Ik was nog het zappen rustig maar.' zegt Lola geïrriteerd.

Uiteindelijk zet ze the big bang theory op.

Om elf uur gaat Desy naar boven om te slapen. Ze heeft niet veel gedaan vandaag alleen wat films gekeken. Desy gaat in bed liggen en valt al snel in slaap.

--

Desy wordt wakker en heeft gevoel alsof ze op allemaal takken ligt.

Als ze haar ogen open doet ziet ze even helemaal niks. Als haar ogen aan het donker zijn gewend ziet ze door het weinige licht dat door het bladerdek schijnt dat ze in het bos zit.

Ze heeft een onheilspellend gevoel, alsof iemand haar aankijkt.

Desy staat op en draait om zich heen om te zien of ze iets herkend aan het beklemmend dichtgegroeid bos.

Ze voelt iets achter haar naar haar staren en draait zich gauw om. Ze ziet de vage omtrek van een jongen. Maar er is nog iets, om zijn lichaam is een heel onduidelijke omtrek van vleugels.

Als de jongen dichterbij komt ziet ze dat het inderdaad vleugels zijn, pikzwart. Hij heeft ook hoorns. En zijn ogen, zijn ogen zijn onheilspellende zwarte gaten met op de plek van de iris een felrode gloed.

Dit moet een droom zijn, laat het een droom zijn.
Denkt Desy smekend.

Wanneer de jongen nog een stap vooruit zet, zet Desy het op een rennen. Ze rent door doornstruiken en brandnetels, maar ze voelt niks.

Ik moet hier zo snel mogelijk weg komen.
Denkt ze.

Desy rent door en door, het brandend gevoel in haar buik negerend.
Na voor een onbepaalde tijd gerend te hebben beginnen Desy's benen naarmate de stappen zwaarder te worden. Uiteindelijk struikelt ze over uitstekende boomwortels en stoot ze haar hoofd. Ze voelt hoe ze de duisternis inglipt. De onvermijdelijke duisternis.