Bruised The casca chronicles deel 1 dutch

6. Trainings sessies

In haar kamer vind Desy een setje kleding. Het bestaat uit een grijze sportbeha, een grijze trainingsbroek en een zwart vest. Desy trekt het aan en doet haar haar in een lage staart, trainen met los haar is altijd irritant.
Als Desy het aan heeft maakt ze zich zorgen over waar ze heen moet maar ziet dan een briefje liggen.

Kom naar de onderste verdieping, hier zal je een zaal vinden, dit is de trainingszaal. Ik zal hier aanwezig zijn en hier zal jij beginnen aan je eerste training. Kom snel.

Gr. Darryl.

Desy slaakt een zucht.
Eerst naar de onderste verdieping zien te komen.
Desy gaat de gang op en zoekt naar een trap of een lift. Uiteindelijk vind Desy een trap en sprint naar beneden.
Ik hoop dat ik niet veel te laat ben.
Onderaan de trap vind Desy de deur.
Ze opent hem en loopt een zaal binnen met allemaal apparatuur. Ze ziet Darryl en haalt opgelucht adem.
Gelukkig, de goede zaal.

'Ben je er eindelijk.' Zegt Darryl.
'Ja hoe moest ik dit hier zo snel vinden.'
Darryl grinnikt.
Desy kijkt eens goed naar hem.
Hij heeft een donkere huid, bruine ogen, beetje langer gekruld donker haar en zijn lichaam is gespierd.
'Klaar voor je training?' vraagt Darryl.
'Ligt eraan, wat gaan we doen?' Vraagt Desy als ze dichterbij loopt.
In een onverwachte beweging vloert Darryl haar en komt Desy met een klap op de trainingsmat neer.
Desy hapt naar adem. Haar lichaam is nog steeds beurs van de dag ervoor.
'Eerst gaan we jou leren om jezelf te verdedigen zónder je krachten.'
Darryl grijnst zijn hagelwitte tanden bloot en trekt Desy op.
'Hoe beginnen we dan.'
'Ik ga je leren hoe je moet staan om goed te kunnen vechten en verdedigen.'
Darry loopt een beetje heen en weer.
'Laat eens zien hoe jij denkt dat je moet staan.'
Desy neemt ongemakkelijk een houding aan. Darryl grinnikt zachtjes.
'Wat is er?' Vraagt Desy een beetje nors.
'Niks.'
Darryl loopt naar Desy toe.
'Mag ik?'
Desy knikt en Darryl begint aan haar te schuiven. Hij verplaatst haar voeten en komt dan achter haar staan. Hij pakt haar polsen en zet ze in bepaalde hoeken. Desy voelt zijn adem in haar nek. Desy voelde zich niet bepaald op haar gemak.
Darryl laat haar los en laat Desy zo staan.
'Zo sta je goed.' Zegt hij tevreden.
'Dus, hoe goed ben je in verdedigen.' Zegt hij in zijn handen wrijvend. Desy wilt haar mond openen om wat te zeggen maar voelt dan een onverwachte klap. Ze klapt dubbel en moet even op adem komen.
'Regel 1, let altijd op wat je tegenstander doet, altijd.'
Desy gaat weer rechtstaan zoals Darryl haar had laten zien.
Dit keer ziet ze de klap wel aankomen en stopt hem met een beweging van haar hand.
'Dat was goed.' Zeg Darryl. 'Voor een beginner.' Voegt hij er dan aan toe.

Na een tijdje begint Desy het verdedigen onder de knie te krijgen. Ze is alert en kan klappen ontwijken. Toch krijgt Darryl haar steeds op de grond.
Na de zoveelste klap op de grond blijft Desy even liggen. Haar ledematen voelen pijnlijk van de constante klappen.
'Je bent klaar met de training.' Zegt Darryl. Desy staat op en gaat op het bankje naast Darryl zitten.
'Weet je Desy,' begint hij. 'gister, toen je veranderde, jij vond jezelf misschien een walgelijk monster, maar ik denk dat je veel in je hebt en een van de sterkste wezens op deze planeet kan worden.'
Wezen.
Desy blijft stil en bedenkt dan aan wat Mike gister zei.
'Mike zei gister dat je familie van hem was, hoe kan dat?'
Darryl slikt even.
'Nou, Mike en ik zijn als broers. Mike's familie heeft mij als baby op straat gevonden en in huis genomen. Er zat een briefje bij. Het is toevallig dat ik net bij een familie ben uitgekomen die ook engelen zijn.'
Desy kijkt hem met medelijden aan.
Hij heeft zijn echte ouders dus nooit gekend.
'Vraag jij je dan nooit af wie je echte ouders zijn?'
'Mijn echte ouders zullen altijd Lynne en Martin zijn. Maar ja, mijn biologische moeder vraag ik me wel eens af wie dat is. Waarom ze mij heeft achtergelaten.'
Eventjes zitten ze stil naast elkaar.
Ineens staat Darryl op.
'Ik moet ergens heen.' Zegt hij en loopt de kamer uit.
Desy kijkt hem na en loopt uiteindelijk zelf ook weg.

Op haar kamer neemt Desy een koude douche. Ze moet aan haar ouders denken.
Zouden ze bezorgd zijn? Zouden ze weten waar ik ben? Zouden ze weten wát ik ben?
Van alles gaat er door Desy heen.
Ze begint zachtjes te huilen. Na een tijdje onder de douche gestaan te hebben zet ze hem uit. Ze trekt een oversized trui aan en gaat op haar bed zitten. Niet lang daarna hoort ze geklop op haar deur. Desy veegt snel de tranen uit haar gezicht.
'De deur is open.' Zegt ze met de meest stabiele stem die ze heeft.
Mike's lieve gezicht verschijnt van achter de deur. Hij ziet de rode gezwollen ogen van Desy en komt gauw naast haar zitten. Desy valt in zijn armen en begint weer te huilen.
'Wat is er?' vraagt Mike.
'Wat moeten mijn ouder wel niet van me denken?' Zegt Desy door haar snikken heen.
'Ze vinden je vast nog steeds die geweldige Desy die je altijd bent geweest.'
'Maar ik ben een monster.'
'Nee Desy, dat ben je niet.' Mike streelt haar haren.
'Je bent een uniek persoon, en toevallig heb je ook nog sterke krachten.'
Een verdrietig glimlachje verschijnt op haar gezicht, Mike laat haar altijd beter voelen.
'Waarom kwam je hier eigenlijk?' vraagt Desy dan.
'Ik kwam vragen of je met mij door de galerij wilt lopen.'
Desy kijkt hem verbaasd aan.
'Galerij?'
'Ja.'
Desy knikt en staat op.
'Ik zal even me haren doen enzo.'
Desy plenst wat koud water in haar gezicht en veegt dan haar natte gezicht af. Ze trekt een broek aan en doet haar blonde haren in een knot.

Nog een hoofdstuk yee
Aha oke dit hoofdstuk is vgm echt niet goed ofz maar boeie :')