Ah Başıma Gelenler

4-Muratgilin damından atlayamadım!

Yazardan inciler;
Ben:bölüm yazmam lazım.

Yine ben: Youtube>arama>Sihirli annem Cem Mustafa Sandal olursa?

Bu arada biraz üşengeç biriyimdir buna örnek olarak, odama gitmekten üşendiğim için, 2senedir salonda yatıyorum.

Multimiz:Güney ve Deniz

Bölüm şarkısını siz belirleyin, iyi okumalar.

Uyuyamamıştım, gece Deniz ile olanlardan sonra nasıl uyuya bilirdim ki? Ben Deniz'i kendimden daha iyi tanıyorum, böyle davranmasının kesinlikle bir sebebi vardır diye düşüncelere dalmıştım. Hem inanamıyordum, hem de bir sebep arıyordum. Çıkmazlardan çıkamıyordum, sakinleşmek için sebebi olduğuna inanmaya çalışıyordum. Esnemelerim kesilmiyordu ama saat çoktan 6 olmuş, güneş açmıştı. Öğlenci olduğum için 2-3 saat uyusam bana yeter diye kendi kendime tartışırken yorganıma sıkıca sarılıp kendimi uykunun kollarına bırakmaya çoktan karar vermiştim.

"Güney, kalk arkadaşın burda" diyen ablamın sesiyle gözümü açtım. Kim gelir ki benim yanıma, oflaya poflaya yataktan kalkmayı başardım. Saçım desen, rockçulara taş çıkarırdı. Peki Hello kitty'li pijamalarım, ah onlar bir tasarım harikası.

Hızlıca odadan çıktım, ablam kapıdaki kişi ile konuşuyordu. Bizim dış kapı benim odamdan çıkıp düm düz 6 metre sonra sağa dönünce gözüküyordu, o yüzden direk göremedim hızlı adımlarla kapıya yaklaştım. Yüzümü sağa dönmem ile içimdeki kelebekler kolbastı oynamaya başlamıştı.

"Yuh, ben rüya görmüyorum değil mi?"
diyip kocaman sıkı sıkı sarıldım.

"Sanırım ben rüya görüyorum Güney, bu halin ne böyle, dün hangi ringde boks yaptın, nakavt olduğun baya belli çünkü."
dedi gülerek canım arkadaşım Peri.

***

"Peri, Denizle aramız baya bozuk. Bu saat'e kadar yazmadı. İki eli kanda olsa yine yazardı." dedim üzülmüştüm, kalbim burulmuştu.

"Üzülme, sen hem onu çok iyi tanıyorsun. Gönlünü almayıda bilirsin" dedi güzel bir tebessümle.

Gönlünü almasını benden iyi bilen yoktu, onu bu kadar sevende. Ailesinden bile pek bahsetmezdi. Yada tüm sorunlarındam kaçardı. Ama ilk defa benden kaçtığını hissediyordum. Ama ben onsuz olamıyordum. Sanki o benim merkezim olmuştu. Sadece o vardı gözümde.
Hayır, istemiyorum. O olmak zorunda. Yoksa ben onsuz neler yaparım ki? Aklıma bile gidişini geçirmek delirmeme sebep olmaya yetiyordu.

"Dünya'dan Güney'e okul saati geliyor." dedi Peri. Bir dakika Peri nerden biliyor ki okul saati mi? Peri benimle aynı okula gelmediğine göre ablamdan duymuştu belki de.
"İçinden ne geçiriyorsun Güney, hiç söylememiştin okul saatini ama tabi aynı okula gideceğimiz için bilmem baya normal değil mi? Dedi gülerek.

"Ne! Ney ! Ya ciddi misin kızım!?" diyerek ufak çaplı bir kriz geçirdim. Kafa salladığında ise benden mutlusu yoktu, sonra düşündümde bence benden mutlusu vardır, ama olsun buda mutluluk sonuçta bununlada yetinirim ben.
***

Okula Peri ile gitmek çok güzeldi, ilk okul arkadaşımla lise son sınıfa gitmek daha da güzeldi. Onun yanında kendimi biraz olsun daha rahat hissetmiştim ta ki, dün gece Deniz'in yanındaki kızlardan birini görene kadar. Uzaktan bana gözlerini kısmış bakıyordu, tabi ben buna bulaşmadan durur muyum? Tabii ki hayır! Kafamı yavaş yavaş salladım, " Ne oldu" dercesine...