pick up lies ╱ bae jinyoung

071 | narration

Kris Choi (baejinswifeu)
perspective

Napunta kami ni Jinyoung sa labas ng mall, probably sa gilid ng parking lot, wherein no one could see us.

"Ano ba yung pag-uusapan natin?" I curiously asked, with a blank expression on my face. Sanay na akong laging blanko kapag nakikita ko siya, iyon lang naman ang tanging ginagawa ko para iwasan na maalala siya.

"K-Kris, I cannot," he faced me. Kitang-kita ko sa mukha niya na seryosong-seryoso siya. Nagtaka ako sa sinabi niyang "I cannot".

"What do you mean?" I questioned.

"I still love you, please come back to me..." Jinyoung made a petition, ni hindi ko man lang siya sinagot.

He still love me?

Hindi ko alam pero biglang nanikip ang dibdib ko, I have no answer for that, wala na akong nararamdaman sa kaniya. Nagmula nung sumama siya kay Misha para sa kapatid niyang si Eunkyung, wala na akong kahit na anong pakiusap sa kaniya, as in wala na. Pigang-piga na ang pagkatao ko, in short, hindi ko na siya kilala ngayon.

"Hindi ko ginustong iwan ka, ayokong sumama ka sa iba. I'm sorry... sorry pinili kong sumama sa kaniya, sorry kung natakot ako sa kaniya at sinunod na lang siya, sorry at nasaktan kita. Please give me an another chance to love you, Kris. Please..." he pleaded whilst kneeling in front of me. I could his sobbing, his tears are already on the floor. Isa lang ang masasabi ko, he's a good actor.

Nagawa niya pang umiyak sa harapan ko matapos niyang sumama sa Misha na 'yon?

Nagawa niya pang umiyak sa harapan ko gayo'y siya naman 'tong unang nanakit sa akin? Na pinili pang pakasalan ang babaeng hindi niya mahal?

I felt my heart beating so fast, nangangatog din ang binti ko. Gusto ko ring umupo sa harapan niya at patayuin siya, na huwag siyang umiyak sa harapan ko. 'Cause I can't help myself to cry, too.

Nakita ko siyang pinunasan ang luha niya, saglit lamang iyon at agad na siyang tumayo at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Hindi ko siya pakakasalan, iyon na talaga ang desisyon ko. Basta magkabalikan lang tayong dalawa, ayun ang tanging gusto ko. Kaya lang ako pumayag para lang mauto ko siya at para makatakas sa lecheng arrange marriage na 'yan. I'll come back to you, pangako ko 'yan,"

"Promises are meant to be broken, am I right?" I smiled bitterly. Hinawakan niya pa nang mahigpit ang kamay ko, and he directly looked at my eyes, with a hint of forgiveness and hope.

"I know, but promises won't be broken if that person proves that he or she will do everything, for that promise to be fulfilled." Jinyoung come close to my face, asking for a kiss.

"I love you, Kris, please be mine again."

He took my jaw and started kissing me. At first I didn't responded, but later on, in every time move he has, I just have no choice but to follow him.

Nanghihina ako, if I have the guts to push him away, if I have the guts to break the kiss...

Baejin, I admit I couldn't be able to forget you.

I think, I should believe you.

I think, I should forgive you, even though hurting me that much had caused me heartbreak.

Second chances are possible, as they say.

Every time I kiss you, I feel happy. And every time you kiss me, I feel even happier.

Our lips parted, I pushed him away. Iniwasan ko siya ng tingin, dahil siguro sa nagba-blush ako ngayon. That kiss was awkwardly low.

"I'm sorry..." sambit niya at lumayo siya nang kaunti sa akin. "Are you angry?"

"No, I'm not." tugon ko.

"If no, then do you like my kisses?" Baejin just smirked.

Inirapan ko siya. "Hindi,"

"Then why did you responded?"

"Because you're just--" hindi ko na napagpatuloy ang sasabihin ko nang hinalikan niya ako ulit, pero smack lang.

Argh! Bakit ba ang tsa-tsansing niyong mga lalaki sa kiss? Masyado bang big deal 'yon sa inyo?!

"Do you still love me?" that question of his made me dazed, for real. Bakit ba palagi na lang kapag "do you still love me?" ang tanong sa akin ng lalaking 'yon, bigla na lang akong natatameme?

"I don't know." napayuko ako. Hindi ko talaga alam, wala akong masabi sa mga tanong niya ngayon.

"I'm giving you until thursday to finalize your answer, Kris."

"Thursday? Does it mean--b-birthday mo?" nautal kong tanong.

"Yes, the date of our marriage." ayan na naman yung marriage nila. Naninikip na naman ang dibdib ko. Teka nga, pakialam ko ba kung ikakasal na sila? Labas na naman ako do'n.

"Why are you spacing out?" nagising ako sa katotohanan nang pinisil niya ang ilong ko.

"Me? spacing out? Wala naman ako sa outer space a--" nabwisit ako lalo nang makita kong tinawanan niya lang ako.

"Stupid, sabi ko tulala ka. What's the problem?"

"Hoy liit ulo huwag mo nga akong tawaging stupid diyan! Magaling naman ako sa English 'no, at saka wala aking problema, okay?" I reassured, patuloy pa rin siyang ngumingisi.

Wala naman talaga, eh, at saka di ko naman pwede sa kaniya agad na napatawad ko na siya, na naniniwala talaga ako sa second chance na tinatawag nila. Siyempre hindi ko muna siya bibiglain agad at baka mamaya mahimatay pa ako sa sobrang pamumula ko 'pag hinalikan niya ulit ako.

"Sa thursday, ah. I want your answer." ngumiti siya sa akin nang matamis. Nahawa na ba sa akin si Riyu at Jaehwan oppa at naiinis ako sa mga matatamis na bagay? O kahit ngiti?

"O siya, hinihintay na ako ni Misha sa labas, but I promise you, I promise that I'll come back to you. That you'll be mine again and I'll be yours for the second time." Baejin hold my hands for the second time and started to walk away together with his purchased goods.

Napangiti ako ng lihim.

God, bakit niya ba ako pinapakilig nang ganito? Huhu.

Nandito na ako sa bahay, kakauwi ko lang galing ng mall. It's almost 7:00 pm for me to arrive at home.

Nagbihis na ako ng damit ko. I fished my phone on my pocket and started to compose a message on our chatroom.

Kris Choi:
tulungan niyo ako, gais...
7:05 pm

Tulungan niyo naman ako tungkol kay Baejin, kung totoong mahal ko pa rin siya hanggang ngayon...

🌽♡🌽

kakangatngat ko pa lang ng ampalaya pagkatapos kong isulat 'to lmao.

nakakabitter eh 😂

nga pala, bakit ang qt ng otor nito? charaught

nvm me