You're My Eyes {Re-publish}

Chapted 6

KATIE

"Bro naman. . . " Arthur's expressions is mixed of worried and upset. Sino ba namang hindi? "Alam naming mahirap. But, please, h'wag mo namang gawin ulit 'yon."

Wala siyang imik habang pinapakinggan  ang paninermon ni Arthur sa kanya. Nanatili siyang nakayuko at tahimik. Kasi naman. . .

Kung may kaibigan kang nagtangkang magpakamatay, matutuwa ka kaya? Hindi.

"Hindi ko kaya. . ." Malamlam na sagot ni Kian.

Napasabunot na lang si Arthur sa buhok niya. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay nila Kian. Katabi ko si Raq sa sofa na umiiyak dahil sa nasaksihan niyang muntikang pagpapakamatay ni Kian. Wala dito si Tita. Nasa trabaho.

"Damn! Anong hindi mo kaya? You're not even trying! Did you do your best to live normally? No!" Napasigaw na si Arthur sa sobrang stressed.

Kian just tried to take his life not just once but effin' thrice! Just because hindi niya kayang walang makita. He felt devastated.

Napaangat ang tingin ni Kian sa gawi ni Arthur. Kunot ang noo niya at halatang naiinis.

"Ayoko na nga!" Nagulat kami ng sumigaw siya kay Arthur. Raquel even stop sobbing and look her way to Kian's devastated face. "Ayoko na, okay? Pagod na ako! Hindi ko alam ang gagawin ko! Anong bang alam niyo!"

I think I heard my heart cracked.

"Hindi ko matanggap." Nagsimula nang tumulo ang mga luha niya sa mga mata niya, "Hindi ko matanggap na nabulag ako. Ayaw ko namang sisihin si Drake sa nangyari when in fact, I did blamed him a little. Just to ease the pain. But it's not working."

Wala dito si Drake. He was spending his vacation in Pampanga. Two weeks siya doon last Friday siya umalis. Tuesday na ngayon. Noong una ayaw niya sumama para raw mabantayan niya si Kian. But the latter insisted. Birthday din kasi ng lola nito.

Lumapit ako sa pwesto ni Kian. Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kamay niya.

"K. . ." Panimula ko. My eyes started to swell. "Naalala mo ba na sabi natin noon sa isa't isa na kahit anong mangyari, kahit anong pagsubok, haharapin natin ng magkasama? Diba?"

"But that was 6 years ago. Bata pa tayo nun."

"So? Ano ngayon kung bata pa natin ginawa ang promised na 'yon? Hindi na ba natin pwedeng i-apply sa hanggang paglaki?"

Hindi siya nakapagsalita sa tinuran ko kaya nagpatuloy ako.

"Hindi din matutuwa si Drake sa pinaggagawa mo. He might even followed you hell. Holding unto one thing he didn't do." I paused for a moment. Para may thrill. Hahaha! "Killing you."

I can't look at him this badly injured, not literally. Alam kong mahirap 'tong tanggapin. But we can't let him take his own life, for pete's!

"K, mahirap siya, oo. Pero, tingin mo solusyon ang pagkakamatay? No, K. Yes, we don't know what it feels to be blind. We don't know the pain you are going through. But seeing you doing that to yourself, I can tell that we could feel half of it."

Hindi pa rin siya umiimik. He hanged his head low. Lumapit na rin si Raquel sa kanya at niyakap siya.

"K, d-don't lose hope. G-ginagawa na ni tita ang lahat p-para makahanap ng eye donor."