Okul çok sıkıcıydı. Eve neredeyse uçarak girdim. Odama gidip üstümü değiştirdim. Bugün annem izinliydi. Muhtemelen yemek yapıyordur. Mutfağa girmemle karnemi düşürmem ve bağırmam bir oldu. Hemen babamı aradım, Ama açmadı . Sonra ambulansı aradım. Adresi hızlıca verdim. Beş dakika sonra kapı çaldı. Hemen gidip açtım. Görevliler sedye ile içeri girdi. Onlara annemin olduğu yere götürdüm. Annem mutfakta kanlar içinde yatıyordu, karnındaki bıçak izleri barizdi. Sedyeye yatırıp ambulansa bindirdiler. Gelmek istedim ama izin vermediler. Evine gir biz sana haber veririz, dedi görevli.
Gittiklerinden yaklaşık bir saat sonra babamı tekrar aradım. Babam telefonu açınca ona ne yaptığını sordum. Her zamanki gibi meşgul olduğunu ve açamadığını söyledi. Ne işin vardı, diye sordum. Cevap vermedi. Bunun üzerine ben de telefonu kapatıp yere öfke ile fırlattım.
Babam geldiğinde ona hiçbir şey demeden odama gittim. Kapımı çaldığında gelme, dediğim halde geldi ve yanıma oturdu. Hiçbir halt olmamış gibi nasıl bu kadar rahattı. Neden bana anlatmadın, diye sordum. Neyi ?, dedi. Ne yaptığını söylemedin, dedim.
Ona sorduğum son soruydu.
Ertesi sabah çalan telefonla uyandım. Arayan 112 idi. Telefonu açtım. 15 dakika sonra telefonu kapattım. Ne olursa olsun babama haber vermeliydim. Babamın odasına girdim, ama o yoktu. En sonunda aramaya karar verdim. Aradım. Açmadı. Sinirden elim titiriyordu. Ne yapmaya çalışıyordu acaba. Telefonu yerine koydum. Ve bir hışımla evden çıkıp babamın çalıştığı şirkete gittim. Babamın ofisine gelince içerden kahkaha sesleri duydum. Kapıyı çalmadan içeri girdim. Babam bildiğin kadınla işi pişirmişti. Ama bu kadarıda fazlaydı. Kapıyı çarpıp çıktım. Şirketin çıkış kapısına gelince rahatladım ve kapıyı açtım. Hemen dışarı çıktım ve eve doğru yürümeye başladım. Kapıyı açıp bir hışımla kapattım. Kendimi yatağıma attım ve ağlamaya başladım.
Bu kadarıda fazlaydı. Daha bir gün yeni olmuştu. O adamı öldürecektim bu gidişle.
Annem intihar edecek bir kadın değildi. Hayat doluydu. Ama o artık yoktu. Ölmüştü. Ama ben öldürüldüğünü düşünüyordum. Kapı çaldı. Kapıyı açtığımda komşumuz Ece teyze gelmişti. Annemin en yakın arkadaşıydı. Elinde her zamanki gibi yaprak sarması vardı. Elinden alıp mutfağa götürdüm. Ece teyzeye teşekkür edip uğurladım. Babama sinirim tavan yapmıştı. Oturdum 2 saat piyano çalıştım. Rahatladım tabi biraz. Kendime geldim. Kapı bir daha çaldı. Kapıyı açtım. Gelen babamdı. Hoşgeldin bile demedim. Şahsen kapıyı açtığıma şükretmeliydi. Odama gittim. Kapıyı çarparak, kapattım ve kilitledim. Onu bir yellozla ifşa etmiştim.
Babam kapıyı çaldı. Bak kızım açıklayabilirim, dedi kapının arkasından. Defol git baba seni görmek istemiyorum, diye bağırdım. Ne biçim babasın sen ya, nasıl bu kadar rahat oluyosun, sen aptalın önde gidenisin, bir daha seni görmek istemiyorum, diye bağırdım tekrar. Babam pes edip aşağıya indi.
Ağlaya ağlaya en sonunda uyuya kaldım.
