7 Adımda Ölüm ~Death in Seven Steps~

3~Şeftali Ağacı~

Bütün bedenimde kini hissediyordum.
Artık yaşamak için bir neden arar oldum.
---
Hızla cenaze yerinden ayrıldım saat 6 olmuştu hava karanlıktı ve yağmur hızlanmıştı.
Gözyaşlarım yağmura karışırken hızla eve doğru koştum.
Eve vardığımda ceplerime baktım ve anahtarının olmadığını fark ettim 'Hassi...'derken aklıma Kapının yanındaki şeftali ağacının altında hep bir anahtar bulunurdu.
Şeftali Ağacı...
~~~
Yıl: 2009
Bu kasabaya ökçağ ailesinin taşındığı ilk gündü herkes evin içini taşırken Rüya ve derin kardeşler bahçede oturmuş şeftali yiyorlardı.
5 tane şeftali vardı ikişer ikişer ikisi de şeftalilerini yedi mutlulukla, geriye bir tane kalmıştı birbirlerinin gözlerine uzun uzun baktılar.
Rüya ablası ondan büyük diye şeftalinin onun yemesini istiyor derin ise kardeşi ondan küçük diye onun yemesini istiyordu ve bir türlü kimin yiyeceğini karar veremiyorlardı
Anîden rüya konuşmaya başladı.
"Ben bu şeftaliyi sevemedim, aramıza giriyor.(!)" Dedi ve şeftaliyi alıp yere hızla fırlattı yerde paramparça olan şeftalinin çekirdeği gözüküyordu derin hemen ayağa kalktı eteğinin arkasını düzeltti ve yerdeki şeftali çekirdeğini aldı hiçbir şey söylemeden kardeşinin elini tuttu ve düzgün bir yere oturttu ve tırnakları ile başladı kazmaya bir süre yeri kazdıktan sonra kardeşine döndü ve "Artık sonsuza dek şeftali ağacımız olacak, istediğimiz kadar şeftali yiyebileceğiz." dedi büyük bir mutlulukla rüya ise hemen saf saf
"O zaman ikimizede eşit çıkarsın."
"Tamam çok olursa da balıklara veririz."
~~~
Sonsuza dek...
Elimdeki anahtara uzunca bir süre baktım gözlerimden elimdeki soğuktan dolayı buz gibi olan anahtara gözyaşı düşünce kendime geldim ve içeriye uyuz uyuz girdim.
Ev sessizdi.
Bu evden nefret ediyordum.
Her yerinde onun ile anım vardı.
O bir daha dönmeyecekti.
Bir daha ona benim portremi çiz diye zorlama yapmayacaktım.
Yapamayacaktım.
Bir daha mutfağa girip ananas yemeyecekti.
Bir daha o sesli nazik ve ince kahkahasını duymayacaktım.
En önemlisi o masmavi gözlerini göremeyecektim, gözleri benim gökyüzümdü ama şimdi gökyüzüm karardı.
Kuşlar göç etti.
Yılanlar uykuya daldı.
Ben ise ona doyamadım...