VUSLAT

2.Bölüm korkulu Günler

iyi okumalar yorum ve vote atmayı unutmayalım <3 

keşke rüya olsaydı bu  yaşadıklarım hatta kabus uyansaydım hemen . Şuan ne hisedeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum . İlk defa  herşey güzel gidiyordu sorunsuz bu korkular nedendi ? kıraç şuan krem rengi koltuğun üsütünde yatıyordu . ve yere oluk oluk kan akıyordu . Baygındı galiba ,hemen yanına koştum. Tahmin ettiğim gibi baygındı yada ölmüştü . Hemen elime telefonu aldım ambulansı aramak için ama kıraçın telefonu çaldı. Arayan sedattı  1 kaç kere görmüştüm belki o bana yardım edebilirdi  . Açtım telefonu ama konuşamıyordum ağlamamdan dolayı sedat  "alo kıraç noluyor orda " konuşmalıydım artık yoksa bu seçenekte gidecekti kendimi dizginledim ve konuşmaya başladım " kıı r a aç  yaralı vurulmuş ga liba yardım et lü lütfen "kekeleyerek zar zor konuşabilmiştim sedat endişeli bir sesle " tamam ben hemen geliyorum sen temiz bir şey bulup yaranın üstüne bastır kıraç uyanırsada uyanık tutmaya çalış evdesiniz demi?"

"e evet evde y yiz hızlı ol "demiştim kaptmıştı telefonu telefonda watsapp açıktı zamansızdan bir ses kaydı vardı açmak ve açmamak arasında kalmıştım . merakıma yenik düşüp açmıştım . ses beni korkutmuştu dedikleri ise dahada  korkunçtu . " kıraçcım seni yanıma beni yarıyolda bırak diye almadım bu sana bi uyarı olsun 48saatin var ya o dosyalar ve flash elime geçer yada ölümü tadarsın . unutma ben karımı bile öldürmüş insanım iş yüzünden tanırsın beni bekliyorum adres aşağıda dikkat et kendine " yayvan ,rahat bir şeklilde konuşuyordu bide kendine insan diyordu eğer o insansa insanlığımdan tiksinmiştim .bu kadar önemlimiydi şan şöhret para hepsinden kat ve kat önemli değilmiydi sevgi ? insanların insan dediğime bakmayın lafın gelişim kalpleri çürümüş kokmuştu nedendi yani .  acımıştım bu insnalara sevginin değerini bilmiyorlardı. 

saçmaydı bu hayat ya kötüler yok olacaktı yada bu dünyayı iyi insnalar ateşe vereceklerdi başka çare yoktu . kıraça sarılmıştım kafamı kalbinin üstüne koymuştum sanki kalbinin beni duyacağını düşünerek sesli konuşmuştum "  sen gitme sen iyisin ölme olur mu sen kaldın herkes gitti kalk hadi koca adam elif gitti ama ben varım beni koruyacaksın dünya çok kötü yine kalk abilik tasla yada bi baba gibi nasihat ver kalk hadi yapma bana bunu bana çok mu şansızım kör talihimi herkese mi bulaştırıyorum kalk ve şanslı olduğumu söyle gene yakışıklı olduğunu söyle istediğin kadar öv kendini söz veriyorum kızmıcam " herkes  gidermiydi gerçekten kapı çaldı hemen koştum açtım sedat ve 40lı yaşlarda bi adam girmişti. "nerede o " dedi sedat salonu gösterdim . sen dışarıda kal deyip kapıyı kapatmışlardı . nasıl burda beklerdim hemen içeri girdim . doktor kıraçı soyundurmuş muayene ediyordu. birşeyler yapıyordu sedatta ona yardım ediyordu .1 saate yakın birşeyler yapıyordu .beyaz sargıyı sardı ."gögüs kafesi zedelenmiş kurşunu çıkartım sardım bi kaç ağrı kesici pansuman aleti yazdım bunları alın günde iki kere pansuman yapın yarına uyanır dikkat edin hareket etmesin bi kaç gün " iyiyidi ölmüyordu gitmiyordu çok mutluydum "tamam " diyerek doktoru geçirdim içeri geri döndüğümde sedat karşı koltuğa oturmuş kıraçı izliyordu . beni fark edince " nasıl oldu baştan anlatsana "dedi anlatsam mı bilemiyordum telefon meselesini es geçerek anlatmaya başladım. "okuldan eve geldiğimde baygın yatıyordu sonra seni arardım başka birşey bilmiyorum "demiştiim telefon mevzusunu kendim çözecektim. saat  6 ya geliyordu ne çabuk geçmişti zaman " ben eczaneye gidiyorum kapanmadan "demiştim sedat ayağa kalakarak "ben giderim sen evde kal birşey olursa arasın "deyip kaybolmuştu . bende otalığı toplamıştım kanları silmiştim .kıarçın üsütüne bataniye örtmüştüm .

hala okul formalarımla duruyordum gidip okul formalarımı değiştirmiştim . o zamana kadar sedat gelmişti . ona "açmısın " diye sormuştum "hayır" demişti masanın üsütnde duran kıraçın telefonunu görmüştüm çaktırmadan alıp odama gittim yastığımın altına koyup geri odayaa dönmüştüm .sedat eski yerini almış kıraça bakıyordu belliydi endişelenmişti .burda kalacaktı galiba, içeriden yastık  bataniye getirmiştim utanarak " şey burada kalacaksan bunlar şey işte demiştim "off konuşamamıştım rezillikti "tamam şeyleri koy oraya "demişti gülerek "iyi geceler" diyerek kaçmıştım odadan .saat 10.30 du çok yorgundum uyumam lazımdı telefon meselesini yarın bakardım kapımı kilitleyip her ihtimale karşı yatağıma geçip gözlerimi kapamıştım.

*********************************

gözlerimi açtım saate baktığımda 10 'a geliyordu yatağımdan çıktığım gibi salona koşmuştum uyanmıştır belki kıraç diye ama ne sedat ne de kıraç uyanmıştı . gidip kıraçın nefesini kontrol ettim nefes alıyordu. kimseyi uyandırmadan tuvalete gitmiştim .işimi haledip mutagağa geçtim kahvaltı hazırlıcaktım . patestesleri ince ince soymuş yağın içine atmıştım . elif öğretmişti bunları bana gözüm dolmuştu anne şefkati gösterirdi .ama gitmişti az kalsın kıraçta gidiyordu . düşüncelere dalmıştım çok acıydı kıraçı bana bağışladığı için Allaha bin kere şükredip patateslere baktım yoksa yanacaklardı .patatesleride tabağa koyumuştum . içeri bakmaya gittiğimde kıraçla sedat konuşuyorlardı uyanmıştı en sonunda gidip kocaman sarılmıştım "aaah" diye ses çıkarmıştı hihh yarası acımıştı geri çekilmiştim "özür dilerim çok acıdı mı " demiştim hafifçe tebessüm edip kafasını sağ sola salamıştı yaralarını dikkat ederek tekrar sarılmıştım " çok korktum "demiştim titreyen sesimle "korkma birşey olmadı "dedi güven veren sarsılmaz sesiyle . 

kahvaltılıkları filan salona getirip masanın üstüne koymuştum kıraçada  ayrı tabağa koymuştum sedat masaya geçerken bende kıraçın yanına oturup yemeğini yedirmiştim ne kadar ben kendim yerim die ısrar etsede. kendimde yapıp masayı toplamıştım . Bi kaç kere kıraça nasıl bu hale geldiğini sorsamda söylememişti üstelediğimde ise beni odadan kovmuştu . odama gidip kapımı kitlemiştim zamansızın attığı mesajı tekrar dinleyip .adresi araştırmıştım burası çayyolunda bi villaydı. blöftür inşallah birşey olmaz .

ERTESİ GÜN 

Zorla okula göndermişti sedat var diye .aklım hala ondaydı .okul bahçesine girerken cebimden msj sesi yükseldi bu benim değildiki haa kıraçın telefonu hemen çıkartıp baktığımda çok az zamanın kaldı 15.00da ................. mekanda bekliyorum tabiki getirisen ;)  yapamazdı ki . inşalalh bir şey olmazdı . kıraç dün telefonunu sormuştu söylememiştim görmedim demiştim çünkü eğer verseydim biliyordum birşeyler yapardı zaten yaralıydı.

zaman zor geçsede okuldan çıkabilmiştim saat 15.30 du sedatı aradım kapalıydı .korkuyordum birşey olmazdı değilmi şarzı filan bittmiştir . hemen bir taksiye atlyaıp evin yolunu tutum . ellerim titriyordu . tanrıya açım ellerimi  kaldırdım mevlaya bir şey olmaması için . sonunda gelmiştik eve parayı verip para üsütünü almadan eve koştum kapıyı açıp içeri girdim .kimse yoktu kıraç yoktu sedat yoktu göz yaşlarım damla damla akıyordu.keşke gitmeseydim yere oturdum haykırıyordum ya öldüyse öldürdüyseler. kıraçın telefonundan o adamı aradım çaldı  çaldı açan olmadı . 100üncü arayışımdı bir umut . açıldı "ne var "dedi yine o kaba ses . "kıraçı bırakın istediğinizi yapıcam"demiştim bilinçsizce. karşıdaki adam iğrenç bi kahka atarak öyle mi ? küçük hanım demişti ."evet yapıcam "bağrımıştım nedensizce pürüzlü sesimle "sen kimsin "diye sordu  . boşver kim olduğu mu yapıcam işte dediğini rahat bırak kıraçı "sesim kendinden emin çıkmıştı . "nasıl eminsin onu öldürmediğimden "dediğinde donmuştum öldürmüştü mü yani şimdi . " öö öldürdün mü şi şim şimdi " bu sefer emin değildi ses tonum titremişti ."işi halletiğinde görüsün ölmüşmü  ölmemiş mi ? polisi karıştırma peşindeyim unutma duyduğum anda bam bam ikinizde ölürsünüz 00.00da  ........ mekanda ol onlarla . tek başına hallet bakalım bekliyorum ..

ne halt yediğimi bilmiyordum konuştuklarım aklıma daha yeni dang ediyordu ne yapacaktım şimdi galiba başka şansım yoktu elime yüzüme bulaştırmadan halletmem gerekti .