Ben de her çocuk gibi isterdim annemi görebilmeyi, ona sarılmayı, ilk kelimemin anne olmasını ben de isterdim, arkadaşlarımla tanıştırmak isterdim onların yaptığı gibi, veya elinden tutmak isterdim,eli elimde olduğu sürece dünya'nın etrafında yürüyerek daireler bile çizebilirdim. Bi fotoğrafı olmasını isterdim mesela en azından fotoğrafına sarılıp ağlamak belki o zaman pembe diye biri olmazdı ya da ne bileyim mesela sen de olmazdın eğer annem olsaydı doktor emin ol seninle konuşmama gerek kalmaz her şeyi ona anlatırdım o çare bulurdu. Karne günleri eve geldiğimde kapıda karşılardı belki ben de karnemi gösterip sarılırdım ona, karne hediyesi almasına gerek olmazdı, onun bana sarılması en güzel hediye olurdu. Bak doktor, duvardaki resimlere bak eve eğitimimi tamamlamaya gelen hoca annemin öldüğünü bilmiyordu, bana her anneler gününde resim çizdirir akşama annene verirsin derdi giderdi. Bak o resimler hala orda annemi bekliyorlar. Bak şu çizdiğim resimde sadece annem ve babam var. Ben yokum. Kendi resmimi çizmeyi hiç başaramadım. O resmi 5 yıl önce yaptım. Annemi hayal ederek çizdim. Babamı çizerken de "babacım hareket etme bitmek üzere" diyerek hızlı hızlı bitirmeye çalışırdım. Babama hep annemi sorardım hiç anlatmazdı. Bi gün sürekli olan sorularımdan bıktı sanırım. Anlatmaya başladı. Kocaman adam hüngür hüngür ağladı doktor anlattı, durdu, ağladı ve tekrar anlatmaya devam etti.
-ne anlattı?
- annemle çok severlermiş birbirlerini, o zaman babamın sorunları yokmuş, beraber yemeklere giderlermiş hep. Annem hamile olduğunu ilk söylediğinde çok mutlu olmuş babam sonunda tamamlanmış bi aile olacağımızı düşünmüş. Bebeğin cinsiyetini öğrenmeye gittiklerinde kız olduğunu öğrenmişler. Doğum başladığı zaman annem "kızımızın adı Hayat olsun sönen bir hayat için o hayatta kalsın, buna değer, beni daima sev, kızımıza her baktığında beni hatırla ve ona sahip çık, anne sevgisinin yokluğunu hissetmesin, okula gittiğinde arkadaşları annesi yok diye onu aşağılamasın, anneler gününde okula gönderme onu üzülmesin. Ona her fırsatta annen seni çok severdi demeyi de unutma, ona eksik sevgi verme eğer eksik sevgi verirsen çok küçük yaşta başkalarına sığınır, buna izin verme. Kendine ve kızımıza daima iyi bak seni seviyorum. " demiş. Babam bunun bi veda cümlesi olduğunu anlamış ama sebebini anlamamış. Belki de doğuma giden her kadın korkudan böyle cümle kurar diye düşünmüş. Sezeryan doğum bittiğinde tanrı annemi aldı, ve onun olmadığı bir hayatı yaşamam için bana ceza verdi. Doktor, babama annemi uyardığını söylemiş. bi hastalığı olduğunu ve hamile kalmasının riskli olduğunu söylemiş, acilen aldırması gerekirmiş ama annem aldırmamış. Babamın çocuk istediğini bildiği için. Belki babam bana bu yüzden böyle davranıyordur doktor, bu yüzden ilk sevgilimde beni o kadar dövdü sevgisini yeterince veremediği için kendisine kızgındı öfkesini benden çıkardı. Bunu bilemeyiz.
- bunu asla bilemeyeceksin biliyorsun dimi?
- biliyorum doktor. Biraz dışarı çıksam iyi olacak. Kendine iyi bak.
Merdivenlerden aşağı koşarak indim, dışarıya adımımı attığımda temiz havayı ciğerlerimle buluşturdum. Ve sonra koşmaya başladım nereye gideceğimi bilmiyordum, sadece koşuyordum, soluduğum hava ciğerlerimi yakınca anladım yorulduğumu. Sahilin kenarına oturdum kalabalığın sesini arkama alıp, gözlerimi kapatarak, denizin sesini dinlemeye başladım. Ne kadar öyle oturdum bilmem. Gözlerimi açtım, o anda yerçekimine dayanamayan yaşlarım bıraktı kendini annemin ölmesinin sebebiydim ben. O gün canım çıkana kadar ağladım ve yanımda kimse yoktu. Pembe bile. Yokluğuma sarıldım, sigarama sarıldım, hatta bi ara kumlara sarıldım ama bi insana sarılamadım. Kimseye derdimi dökemedim "canım yanıyor amına koyim" diye bağıramadım sadece ağladım.
- geçmez bu acı
Dedim kendi kendime kısık sesle, kumları avucumdan bırakırken. Birden yanıma oturan bedene döndüm. Önce inceledi yüzümü, kızaran göz çevrelerime baktı, gözümden çeneme doğru giden yaşı izledi sessizce, yere düşmesine izin vermeden durdurdu baş parmağıyla.
-geçer.
Dedi gözlerime bakarak. Sonra denize döndü 3 kelime daha döktü
-neler geçmedi ki?
- geçecek mi?
Dedim Sh'nin gözlerine bakarken.
- önce biraz canın yanacak ama sonra geçecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
intihar meleği
Dla nastolatkówHayal kurmak artık saçma doktor Bu kitapta her şey sizin hayal gücünüze bağlı ve ayrıyetten beğenirseniz arkadaslarınıza önermeyi unutmayın kimseye kitabımı okur musun dememe gerek yok sadece önermeniz yardımcı olacaktır yeni kitabı cok yakında yazm...