AKASYA GÖLGESİ

o gece...

Hayat ne kadar acı öyle değil mi? Sizi nereden nereye götüreceğini bilmeyen bir rüzgar gibi esip duruyor sanki. Zaman adeta su gibi akıp geçiyor. Biz ise elimizden akıp gidenleri göremiyoruz. "Birşeyi kaybedince değeri daha çok artar". Derlerdi de inanmazdım. Katılıyorum. Bu söz en çokta bana hitap ediyor. Canımdan çok sevdiğim, onun için herşeyi yapabileceğim, saçının teline zarar gelse çıldıracağım, hayatımda tanıdığım en güçlü kadın olan ANNEM..
25 yaşına geldim ama senin acın hiç bitmedi bende.

Onu çok özlüyorum. Bazen diyorum ki kendi kendime;  keşke o gün ders çalışmasaydım da bende annemle beraber gitseydim. Ah! Be anne neden beni tek bıraktın bu fâni dünyada, neden beni sensiz, nefessiz bıraktın...
Ben sen gittikten sonra gülmeyi, konuşmayı en öenmliside nefes almayı unuttum be annem, beni nasıl sensiz bıraktın. Kokuna öyle hasret kaldım ki bir bilsen. Sana sarılırken kokunu içime çekmeyi, beraber uyurken saçlarımı nazikçe okşadığın o narin ellerini, her okul çıkışı eve geldiğimde kapıyı açtığın an üstüne atlayıp seni öpücüklere boğduğum o anları öyle özledim ki annem. Anne sen benim herşeyimdin. Neden böyle oldu? Neden sen o beyaz kefeni giydin ve o soğuk toprakların altındasın, sende aynı benim gibi karanlıktan korkardın annem. Neden oradasın?

B-b-ben seni çok özledim annem. Nasıl etle tırnak ayrılmazsa, nasıl bitkiler yağmur ve güneş olmadan yaşayamazsa, nasıl insan oksijensiz ve susuz yaşayamazsa bende sensiz yaşayamam be anne!!

Ölümünün üzerinden tamı tamına 7 yıl geçti ve bu 7 yılda çok seu değişti. Yine günlerden cumartesi bugün en sevdiğim gün. Çünkü doğumgünün. Mezarının başındayım. Her zaman olduğu gibi. Hatırlıyor musun? Yine doğumgünün çatıp gelmişti. Ben ise okul harçlıklarımı biriktirip, sana küçükte olsa rn sevdiğin çilekli pastadan almıştım. Öyle çok sevinmiştin ki mutluluktan ağlamıştın. O gün hala dün gibi aklımda. Aklımdan çıkmayan şey ise o gece...

DEVAM EDECEK..