AKASYA GÖLGESİ

senin yanındayım kardeşim..

(Multimedya da ceren var 😁)

10 dakika sonra ceren gelmişti. Ben ne olduğunu anlamadan üstüme atlamıştı. Hıçkırarak ağlıyordu. Dayanamadım ve bende ağlamaya başladım. Benden ayrıldı ve mavi gözlerini gözlerime dikti. Yüzünü süzdüğümde göz altlarının kırmızılaşmış olduğunu gördüm. Benim de bir farkım yoktu zaten.

- Kardeşim, bilirsin melek teyzeyi kendi annem gibi görürdüm, severdim. Artık onun emanetisin sen bana. Seni asla yalnız bırakmayacağım. Sen benim kardeşimsin. Sana hep göz kulak oldum bu zamana kadar. Ama bu sefer daha farklı olacak kardeşim. Seni 1 dakika bile yanımdan ayırmayacağım. Biliyorum şu an çok çaresiz hissediyorsun ama, şunu unutma ki; ben her zaman senin yanındayım kardeşim.

Ceren böyle konuşunca daha çok ağlamaya başlamıştım. Ceren her zaman böyleydi. Düşünceli, empati kuran ve aşırı duygusal. Bu duygusallığı beni her zaman ağlatmıştır. Şuan ki durum bana 2 yıl önceyi hatırlatmıştı..

&&&*****&&&

Sonunda bu derste bitmişti. Aslında hiç dinlememiştim, ders boyunca cerenle mesajlaşmıştık. Ceren hemen yan sınıfımdaydı. Cerenle planlar yapmıştık ve aklımıza gelen fıkraları anlatmıştık.

- EE kanka, çıkışta bize geleceksin değil mi?
Başımı telefondan kaldırdım ve bana gülümseyerek bakan cerene baktım. Bende sırıttım ve;
- yani ki kanka o kadar plan yaptık.
- evet. Ben dersteyken melek annemden izin almıştım zaten. Çıkışta bizim eve gideceğiz, göbişlerimizi duyuracağız ve pijama partisi yapacağız okey mi?

Kıkırdadım ve;
-okey
Dedim. Biz böyle gülüşerek konuşmaya devam ederken yanımıza bir kız geldi ve sıramdaki tüm kitapları yere doğru fırlattı. Ben ise şaşkınlıkla;
- Ne yaptığını sanıyorsun sen!
Dedim. Kız kibirli bir sırıtışla beni baştan aşağı süzdü ve;
- Demek meşhur nergis sensin
- Derken
Dedim anlamayarak.
- Annem ile babam ayrıldı ayağına, kendini acındıran ve herkesin altına giren nergisten bahsediyorum.

Dedi ve bana acıyan gözlerle baktı. Ceren ise "NE!! " Dedi ve önce bana sonra o kıza bakarak;
- Ne saçmalıyorsun lan sen!! Kızım bak elimde kalacaksın defol git!

Diye bağırdı. Sınıftaki herkes pür dikkat bizi izliyorlardı. Ben ise daha fazla dayanamayarak, gözyaşlarımla beraber kızlar lavabosuna doğru koşuyordum. Neden... Neden ben. Anlamıyorum. Benim günahım ne?  Kime, kimlere zararım var ki benim?
O kız iftira atıyordu. Ben asla öyle birşey yapmadım, yapmam ve yapmayacağımda..
Ben kabine girmiş ağlarken kapım çalındı. Ses vermedim. Ardından;

- Nergis orada olduğunu biliyorum aç şu kapıyı kardeşim.

Bu cerenin sesiydi. Zaten birine sarılmaya ihtiyacım vardı. Kapının kilidini açtım ve çıkar çıkmaz cerene sarıldım. Oda bana karşılık vererek kollarını sımsıkı belime sardı. Ben hıçkırarak ağlıyordum. Oda ağlıyordu, saçımın ıslanmasından anlamıştım. Bu sarılma gerçekten bana iyi gelmişti. Hıçkırıklarım durmuştu, kendimi daha iyi hissediyordum. Birbirimizden ayrıldık ve elimizi, yüzümüzü yıkayıp bahçeye indik. Hemen çarprazımızda duran banklardan birine oturduk ve ceren konuşmaya başladı;

- kızım sen saf mısın? Salak mısın? Neden kızın haddini bildirmek varken, ağlayarak gidiyorsun? Ha ayrıca ben kızın saçını başını yoldum o ayrı konu.

- EE ne var bunda sende ağladın. Bu arada sen cici bici bir kızken, aynı zamanda nasıl bu kadar hırçın olabiliyorsun?

- Ama ben sen ağladığında dayanamadığım için ağladım. Ayrıca boşunamı 2 sene taekvandoya gittim, seni korumak için dünyaya gelmişim ben kardeşim. Merak etme sana zarar gelmesine izin vermem. Ben senin karaşovalyenim, yada ben sarışın olduğum için sarışovalyenim.

Dedi ve beni güldürmeyi başarmıştı. Kahkahalar eşliğinde sınıfa çıktık.

&&&*****&&&

Beni düşüncelerimden bölen şey cerenin sesiydi;

- kardeşim ben işlemleri hallettim, burada işimiz bitti hazırlanda çıkalım artık.

- peki

Diyerek cerenin bana getirdiği kıyafetleri giydim.
- hazırım çıkabiliriz.
Telefondan başını kaldırdı ve oturduğu koktuktan kalkarak yanıma geldi.
Hastaneden çıktık ve bizi bekleyen arabaya doğru ilerledik. Şoför bize arka kapıyı açtı ve bizim binmemizi bekledi, sonra kapıyı kapattı. Araba hareket etmeye başlayınca, cerene baktım telefonuyla ilgileniyordu. Başımı cama yasladım ve yaşadığım olayları düşünmeye başladım. Aslında yaşadığım şeyler o kadar kolay birşey değildi. Benim merak ettiğim tek şey vardı artık;
Acaba geri kalan ömrümde beni neler bekliyordu...