Her kadın gider...
İçinde kopan fırtınaları dindirmeksizin. Her kadın, gözyaşı dökerek terk eder. Kopar inceldiği yerden bağlar, boğazına oturur yumrular. Fırtınayı koparmak kolaydır, zor olan içindeki fırtınayı dindirmektir. Kalbe ağır gelenlerle başlar, eser bir rüzgâr gibi usulca. Tenine işler buz misali, aklından çıkartır "biz" kelimesini. Bir poyraz olur, bir kasırga. Anıları dağıtır şehrin bir ucuna. Dinmeye yakın durulur biraz, en savunmasızı yakalar yakasından. Savurur dünyanın bir ucuna, çaresizliğe doğru, acıların içine doğru...
Her kadının içinde kopar bir fırtına.
Kalbi acır dili söylerken, yüreği kanar beyni ısrar ederken. Her seven kadın bir gün pes eder. Kopmuştur yüreğinin derinliklerinde bir fırtına. Ne anı bırakır ne de yaşanmışlıklar. Kadına fırtınadan kalan tek şey acıdır. Yüreğinin derinliklerinde, yaşanmamışlıkların acısı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVE KOKULU ADAM ✔
PoetrySiyaha aşıktı kadın, bu yüzden tüm renkleri siyaha boyadı... •Yazdıklarımın hepsi şahsıma aittir. İzinsiz herhangi bir yerde paylaşılırsa hakkında yasal işlem başlatılacaktır.
