Şimdi ayrılık zamanı...
Geceyi ört sessizce üstüne, giderken bakma ardına. Bir çift yaşlı göz hayal etme, gidişini hafifletecek anıları yükle valizine. Nefesini tut sessizce, güne karışsın soluğun, avuçların yansın tutuşsun hasretle. Dönmeyi hayal bile etme. Bir insan bir kez ölmelidir, her gidişinde yokluğunla öldürme. Geride bıraktığın kişinin anma ismini bile. Kalbinde biraz sevgi olsaydı ona karşı gitmeyi hayal bile edemezdin. Gittiysen bir kez, başardıysan bunu, gitmeye alışmışsındır. Her yürek kaldıramaz terk edilmeyi. Kimi yokluğunda dolar urganı, kimi yokluğuna sarılır. Bazıları anıları saklar bir kutuya, bazıları da gözyaşı biriktirir yastığında. Gidenlerin izleri vardır her sevdalının bağrında. Kalanlar hep bekler, dönmeyeceğini bile bile, sevmediğini bildiği hâlde. Bu yüzden dönme. Sen gitmeye alıştın, belki kalan beklemeye alışmadı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVE KOKULU ADAM ✔
PoesíaSiyaha aşıktı kadın, bu yüzden tüm renkleri siyaha boyadı... •Yazdıklarımın hepsi şahsıma aittir. İzinsiz herhangi bir yerde paylaşılırsa hakkında yasal işlem başlatılacaktır.
