KAHVE KOKULU ADAM ✔

43

Kayıp bir ülkenin hüzün kokan yâri. Burada hiç durmadan hüzün yağar, çünkü o yâr hüzün kokar. Kışın hüzün dolan sokaklar yazın buram buram acı kokar. İlkbahar ve sonbahar da havalar birazcık coşar, çünkü bu mevsimlerde insanlar inzivaya çekilir ve kapısını penceresini kapatır. Bir kişi vardır sadece, o pencerenin önünde pineklerken omuzlarındaki ağırlıklara biraz daha yük biner. Zaman gelir saatler hızla geri döner. Bu ülkede her şey tersine ilerler. Pencerenin önündeki hüzün kokulu yâr hiç yorulmadan, gözünü bile kırpmadan bekler. Saçları ağarır, yüzündeki çizgiler utanmazca sırıtır. Hüzün kokulunun sırtındaki yükler hiç acımadan tepinir. Gel vakit git vakit derken kışın ortasında hüzün yağmuru coşar. Ülkeyi kara bulutlar kaplar, herkes evine saklanır ve olacakları merakla bekler. Hüzün kokulu yârin kapısı cılız bir şekilde çalınır. İstemeye istemeye ayağa kalkan yâr, kapıyı açınca yüzü gülmeye başlar. Etrafı bir acı kaplar, evlerden çığlıklar yükselir ve gök delinir. Ertesi gün hüzün yağmuru dinmiştir, etrafta mis gibi mutluluk kokar. Ülkenin halkı mutluluğa aç tabi herkes sokaklara koşar. Bakarlar ki hüzün kokulu yârin kapısı ardına kadar açık, hemen içeriye girerler ve hüzün kokulu yâri yerde cansız yatarken bulurlar. Masanın üstünde bir kâğıt ilişir gözlerine. İçlerinden biri alır ve okumaya başlar;

"Bazen en çaresiz zamanında hüzün selinde boğulursun. Acın tüm dünyayı kaplar fakat bunu senden başka kimse hissetmez. Sen yine de gözlerini dört aç. Beklenen her zaman geri döner. Ayrılma o paslı pencerenin dibinden, göz kırpma sakın. En ufak bir hatan hayatına mâl olur. Kapında bir tıkırtı duyarsan aç. Aç ki gerçeğinle yüzleş. Kayıp ülkenin hüzün kokanları sokaklarda dolaşır. Beklenen bir gün döner fakat bulabilir mi? Derler ya çaresizsiniz diye, aslında çare-sizsiniz. Kendinize güvenin yeter, açın kapınızı ardınıza kadar mutluluk geri dönmesin. Belki bu sabah sizi ziyaret etmek gibi bir amacı vardır. Ne dersiniz?"