Burnunun direğini sızlatır bazı kokular,
Ciğerlerine hapsolur anılar ve onlardan öksürerek kurtulamazsın. Sükunete aşıktır insanlar fakat gürültü yapmaya bayılırlar. Avazları çıktıkları kadar bağırırlar, hatta arşa çıkar nameleri. Her şeyi bilmek isterler, acılardan bir anda kurtulmak isterler. Kalbimiz, acılara ev sahipliği yapmayı sever. Bilir ki acının yanındadır daima aşk. Aşka yakın olmak için seve seve acı çeker kimilerimiz. Bazılarımız gökyüzünü siyaha boyar. Bazıları kahverengidir, bazıları yeşil, bazıları mavi ve bazıları kör. Kimileri dilsizdir, kimileri sağır. Susarak da dilsiz sayılırız. Duymayarak çığlıkları doğuştan sağırızdır. Gözümüzü kapatırız ve işte körüz. Karmakarışıktır hayat ve biz bu karmakarışıklıkla boğuşuruz. Düğümleniriz her geçen gün, bir daha çözülemeyiz. Yan yanayken bile dağılabiliriz kimi zaman.
Ve asla hatırlamayız burnumuzun direğini sızlatan kokuları...
Bunlardan birisi de hemen hemen her gün önümüze konulan bir fincan kahvedir. Saatler ilerlerken kokusu yavaşça ömrümüzden silinir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVE KOKULU ADAM ✔
PoetrySiyaha aşıktı kadın, bu yüzden tüm renkleri siyaha boyadı... •Yazdıklarımın hepsi şahsıma aittir. İzinsiz herhangi bir yerde paylaşılırsa hakkında yasal işlem başlatılacaktır.
