Սեքս Ու Ոչ Մի Պարտավորություն 2

Մաս 4

Ամեն ինչ այլ էր: Արամը բարի էր, Արամը ուշադիր էր և նույնիսկ ժպտում էր մինչև Լիլիթը չսկսեց հարցեր տալ նրա անձնական կյանքի ու չամուսնանալու պատճառների մասին:

-Հանգամանքները այդպես դասավորվեցին...,-տխուր ասաց նա:

Վերջին հարցին պատասխանելուց հետո Լիլիթը պատրաստվեց, որպեսզի դուրս գա: Արամը հանձնարարեց քարտուղարուհուն ուղեկցել լրագրողին և օպերատորին և վերջին անգամ տխուր ժպտալով փակեց կաբինետի դուռը:

Լիլիթը հասկանում էր, որ հենց ամուսնության վերաբերյալ հարցից հետո նա իրեն այդպես պահեց:

Նա բաժանվեց օպերատորից և գնաց դեպի կանգառ, հիշեց, թե ինչպես էր անցած անգամ նա իրեն նայում ու գլուխը բարձրացրեց,նա նորից նայում էր:

Այս անգամ Լիլիթը աչքերը չհեռացրեց, դա տևեց մոտ քառասուն վայրկյան,  որից հետո նրա ավտոբուսը փակեց նրան:

Լիլիթը նստեց, սակայն չէր կարողանում մոռանալ այդ տխուր ու չար հայացքը:

Ավտոբուսը ինչպես միշտ լիքը էր: Երեսուն րոպե, մի կերպ կանգնելով հասավ տուն: Մայրն այսօր գիշերային հերթապահություն ուներ:

-Ես այսօր փոխարինելու եմ Աշխենին, դու հանգիստ քնիր, ես առավոտյան կվերադառնամ:

Նա համբուրեց աղջկան և հեռացավ:

Լիլիթը փոխեց հագուստը, ընթրեց ու նստեց հեռուստացույցի դիմաց: Նա տխուր էր...

Հնչեց դռան զանգը, Լիլիթը բաց արեց, նրա ընկերն էր, Տիգրանը:

-Ողջույն,-ուրախ ասաց նա, -չէիր սպասում:

-Ոչ,- ժպտալով ասաց Լիլիթը ու գրկեց նրան:

-Ես խմելու բան եմ բերել,-ու մեջքի հետևում դրված ձեռքը հայտվեց վարդագույն գինով:

-Հիանալի է, գնա նստիր հեռուստացույցի մոտ, ես հիմա կգամ:

-Լավ:

Լիլիթը վազեց խոհանոց, բերեց երկու գինու գավաթ:

Նրանք բաժակը բաժակի հետևից խմում էին:

-Ինչպե՞ս են գործերդ նոր աշխատավայրում :

-Լավ են,-չգիտես ինչո՞ւ Լիլիթը չէր ուզում նրան պատմել այսօրվա տեղի ունեցածի մասին:

-Լավ է, իսկ դու այսօր շատ գեղեցիկ ես,-ասաց Տիգրանը ու նրա ձեռքը դանդաղ սողոսկեց Լիլիթի հաստ սվիտերի տակ: Նա դեմ չէր: Տիգրանհ հասել էր նրա կրծքին և արդեն այն նուրբ սեղմում էր: Նրանք կողք կողքի էին նստած: Լիլիթը թեթև տնքաց հանեց ու հանկարծակի նստեց նրա ծնկներին: Նրանք սրանով առաջին անգամ չէին զբաղվում:

Տիգրանը ձեռքերը դրեց նրա հետույքին, Լիլիթը շուրթերով հպվեց նրա վզին:

Հանկարծակի Տիգրանը սկսեց ավելի ծանր շնչել, Լիլիթին պառկեցրեց մեջքի վրա ու սկսեց իր տաբատը հանել: Նա պառկեց աղջկա ոտքերի արանքում: Վարտիքը դեռ նրա հագին էր:

Լիլիթը ձեռքը գցեց դրա մեջ և ամուր սեղմեց առնանդամը: Չգիտեր ցավից, թե հաճույքից Տիգրանը տնքաց: Նա ազատվեց Լիլիթի ձեռքից ու հանեց նրա տաբատը, նրա ընկերուհու հագին վարտիք էլ չկար:

Դա նրան ավելի գրգռեց, նա ձեռքը տարավ նրա ոտքերի արանքը և սկսեց շրջանով շարժումներ անել: Լիլիթը խենթանում էր դրա համար: Տիգրանը տեսնելով ընկերուհուն այդ վիճակում ավելի գրգռվեց, առանց վարտիքը հանելու դուրս բերեց առնանդամը և վայրկյան հետո նա արդեն նրա մեջ էր: Նա բարձրացրեց Լիլիթին, որպեսզի կրծքերը երևան:
Տիգրանի մի ձեռքը աղջկա կրծքին էր, երկրորդով նա պահում էր նրա ոտքը և շարժվում նրա մեջ: Լիլիթը աչքերը փակ բարձր հոգոցներ են հանում: Տիգրանը ավելի արագ սկսեց շարժվել: Արագություն քիչ-քիչ  ավելանում էր: Տղան ձեռքը հանեց աղջկա կրծքից և բռնեց նրա երկրորդ ոտքը և ավելը հեռացրեց իրարից ոտքերը: Քիչ էր մնում, նրանք երկուսը հասել էին գագաթնակետին, միասին ավարտեցին ու Տիգրանը ուժասպառ մնալով նրա մեջ ընկավ աղջկա վրա, գլուխը նրա կրծքին:

Նա բացեց աչքերը, համբուրեց նրա ծիծը  և պառկեց նրա կողքին: Լիլիթը գցեց իր ու Տիգրանի վրա անկյունում նետած վերմակը և նրանք մերկ, իրար փաթաթված քնեցին:

Լիկիթին այևս չէր գրգռում տղայի առնանդամը, որը ընկել էր նրա ոտքի վրա...