Niall
Nu ik binnen ben, besef ik wat ik gezegd heb. Ik heb eigenlijk gewoon toegegeven dat ik Kian, Trevor en Sam eng vindt. En ik die aan iets toegeeft? Is nog nooit voor gekomen. Technisch gezien, of natuurkundig, wat jij wil, heb ik het gewoon letterlijk gezegd. Ugh. Ik haat mezelf. Ik schop mijn schoenen uit, en pleur mijn jas op de grond. Ik neem een sprint naar boven en laat me, nadat ik mijn kamerdeur heb dichtgedaan, op mijn bed vallen.
'Niall?' Ik hoor zijn stem door de witte kamer weerkaatsen. 'Harry?' Vraag ik trillend. 'Waar ben je?' Hoor ik hem weer vragen. 'I-k weet het niet..' Stotter ik. 'Haha, je weet het niet?' Zegt hij lachend, als ik hem in het oog krijg. Ik zie zijn groene ogen en bruine krullen. Ik loop naar hem toe, en raak zijn zachte krullen aan. Hij kijkt boos. 'Blijf met je vieze flikkers van mijn krullen!' Schreeuwt hij en duwt me naar achter waardoor ik op de grond beland.
'Nee' Schreeuw ik door mijn kamer. En dan komt het besef dat het een droom was. Ik hijg, en zweet, begin ik te merken. Ik ga weer liggen, en sluit mijn ogen weer. Het enige wat ik zie zijn de krullen en ogen, die ik nou juist zo graag wil vergeten. De groene ogen sprankelen, de krullen dansen rond zijn gezicht. Zijn prachtige glimlach komt te voorschijn, en zijn meters diepe kuiltjes raken zichtbaar in zijn wangen.
'Hi Niall!' Schreeuwt de afschuwelijke stem van Trevor door de wc's. Hij weet inmiddels dat ik me hier opsluit in de pauzes. 'Negeer me niet! Blondje!' Schreeuwt hij en rent op me af, onze wc's zijn nogal groot. Ik duik helemaal in het hoekje, onder een wasbak. Ik wordt aan mijn rugzak naar boven getrokken, klote ding. 'Wat?' Piep ik. 'Niks..' Zegt Trevor opeens.
'Dit!' Schreeuwt hij opeens, en er volgt een trap in mijn maag. Schoen, buik, mij, aangeraakt. 'Laat me gaan!' Roep ik. Trevor schudt zijn hoofd. 'Kian wil nog even met je praten na school. 4 uur in het park, als je nog les hebt spijbel je maar, anders heb je een groot probleem!' Roept Trevor en geeft me een stomp tegen mijn achterhoofd. Vuist, achterhoofd, mij, aangeraakt. Ik slaak een piepend gilletje, en kruip helemaal naar achter, weer onder de zelfde wasbak.
Ik probeer wanhopig mijn ademhaling rustig te krijgen, maar het lukt niet echt. 'Niall?' Hoor ik opeens. Ik kijk op en kijk in een paar blauwe ogen. 'Ken ik jou?' Vraag ik stotterend. 'Ik ben Iris, een vriendin van Harry.' Een vriendin. Dus niet de vriendin. Ik knik even, maar trek dan een grimas. 'Wat doe je in de jongens wc?' Vraag ik, de stilte verbrekend. 'Ik hoorde een gil, en wilde even checken of het niet iemand was die ik kende.' Ik knik. 'Je kunt wel weer gaan, je kent me niet.'
Ze schud haar hoofd en pakt het lusje van mijn rugtas, en trekt me omhoog. 'Jij gaat samen met mij, Harry, Louis en Zayn lunchen.' zegt ze en trekt me mee aan het lusje van mijn rugtas.
'Hi blondje!' schreeuwt Kian als we de aula in lopen. Ik kijk op en zie zijn afschuwelijke zwart bruine ogen me boosaardig aankijken. 'Niet naar kijken' zegt Iris. Ik kijk weer naar de vertrouwde vloer, die onder mij door beweegt. 'Hi Niall!' Hoor ik Harry's prachtige stem zeggen. Ik kijk op en zie dat ik er niet bij kan zitten. 'I-k wil jullie niet storen, ik ga wel weer.' Zeg ik en maak aanstalten om weg te lopen. Als ik in de gang ben voel ik een hand op mijn schouder.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik voel dat het die van Harry is. Mijn huid vindt het normaal dat Harry me aanraakt op de een of andere manier. 'Wat is er nou Niall?'
'Kan ik niet vertellen.' Zeg ik en ren weg, de plek waar Harry's hand op lach, nog gloeiend van warmte.
