Wolves{Completed}

Μη με σκοτώσεις!

"Δηλαδη φεύγετε τόσο γρήγορα?"λέει στεναχωρημενα η Τζες.

"Ναι Τζες..θα ξαναερθουμε όμως"

Παίρνω ένα στεχωρημενο πρόσωπο και κοιτάω τον Μαρκ μετά από αυτό που είπε.

"Μπορώ να σου λίγο κατι"του λέω.

Προβληματιζετε και γνέφει θετικά.Τον σέρνω λίγο πιο πέρα.

"Δεν μπορώ να της το κρύψω άλλο Μαρκ..εκείνη θα μου το είχε πει..πάντα ότι και να γινόταν μου το έλεγε..Δεν μπορώ να της το κρυψω"του λέω ψιθυριστά με μια στεναχωρημενη φάτσα.

"Ναι αλλα αυτό δεν είναι κάτι καθημερινο Έιμη..θα φρικάρει..Μπορεί να μην σου ξαναμιλησει γιατί θα φοβάται!"

"Ναι αλλα τουλάχιστον θα ειμαι αληθινή όπως ήταν εκείνη όλα αυτά τα χρόνια.."

"Καλά...Αλλά εγώ σε προειδοποίησα.."

Πλησιάζω την Τζες.

"Πρέπει να σου πω κάτι!"της λέω αγχομενα και κοιτάω τον Μαρκ πίσω μου που μου γνέφει αρνητικά ακόμα"Αλλά όχι εδώ..έλα μαζί μου"

Την σέρνω έξω από το σπίτι και προχωράω προς την κατεύθυνση που είναι το δάσος.Μερικά λεπτά αργότερα είμαστε έξω από το δάσος.

"Ουφ..μα καλά έχεις κανένα κωδικό για πυρηνικές βόμβες και με τραβήξεις μέχρι εδώ?"λέει λαχανιασμενη και ο Μαρκ με κοιτάει απογοητευμένος.

"Όχι αλλά είναι σοβαρό..Πρέπει να έρθεις λίγο ακόμα!"την παρακαλάω.

"Το καλό που σου θέλω να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου!"λέει και με ακολουθεί λίγο πιο βαθιά στο δάσος ωστε κανεις να μην μπορεί να μας δει.

Ο Μαρκ έρχεται δίπλα μου ακόμα θυμωμένος μαζί μου.

Πιανω το χέρι του και το σφίγγω.

"Σε παρακαλώ μην ουρλιαξεις"της λέω και περνει μια μπερδεμένη έκφραση.

Δεν προλαβαίνει να απαντήσει όμως..Εγώ και ο Μαρκ έχουμε ήδη αρχίσει να αλλάζουμε μορφή.

Σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα η Τζες έχει μπροστά της ένα μεγάλο μαύρο λύκο και ένα μικρότερο γκριζολευκο λύκο.

Φοβάμαι να κάνω κάποιο βήμα..Φοβάμαι ότι θα φύγει τρέχοντας και δεν θα μου ξαναμιλησει.

Είσαι απλά χαζη!Ο Μαρκ στο είπε και δεν τον άκουσες!Ήταν χαζη απόφαση...Γιατί σε άφησα να την ακολουθήσεις?

Απλά θέλω να είμαι αληθινή μαζί της!Το αξίζει!

Η Τζες έχει μείνει παγωμένη στην θέση της και τρέμει ελαφρώς, ένα δάκρυ εμφανίζεται στο πρόσωπο της.