Harry Potter ve Kız Kardeş (Onarılıyor)

Bölüm 6: Kelid Aynası

Kısa bir  bölüm. Yorumlarınız benim için önemli. o yüzden lütfen yorum yapın veya bana mesaj atın. Gerçekten fikirler benim için çok önemli iyi  veya kötü eleştirin. Lütfen. Beğenmeniz dileklerimle, iyi okumalar :) 

Koridorlar sessiz ve karanlıktı. Asasını çıkardı. Hermione’nin gösterdiği büyülerden basit bir büyü olan  Lumos’u kullandı. Asasının ucunun aydınlattığı  yolu izliyordu. Uzun bir süre okulun içinde turladı. Geri dönmek istedi. Dolaştı,dolaştı. Fakat yolu bir türlü bulamadı. Sonunda asasını bir yere uzattı. Yansıyordu.  Küçük kemerli yere girince karşısında bir ayna belirginleşti.   Sonra yanında iki kişi. Biri kadın olan zümrüt yeşili gözleri turuncu omuzlarına inen dalgalı saçlı, erkek olanın saçları dağınık yuvarlak gözlüklü ve uzun birisiydi. Avery’nin  içinde bir duygu oluştu. Sevgi. Tanımadığı bu insanlar onu öyle çok seviyordu ki… Aynanın önüne oturdu. Saatlerce izledi.

 Gözlerini açtığında 3 kocaman surat ona bakıyordu. Hermione,Harry ve Ron.  Harry “iyi misin Avery ?” dedi kuşkuyla. Hermione “bizi korkuttun Avery”. Ron “nasıl hissediyorsun? N’oldu?” ikisindede Harry’ninki gibi belirli kuşku söz konusuydu. Avery yatağında doğuldu. Üşümüştü.Çok. Avery  “Neredeyim ben?” dedi battaniyeyi üstüne çekerek. Dumbledore’un sesi belirdi arkadan “Hastane kanadındasın.” Dedi Yarım ay gözlüklerinin üstünden bakarak. Gülümsüyordu. Avery “niçin buradayım?” McGonagall konuştu bu sefer “Bunu size sormak  lazım Mrs.Potter.”   Avery hemen  telaşla kendini savundu “Efendim ortak salondan çıktığımda saat daha erkendi. Sonra ben yolumu kaybettim ve bir şeyy____ ayna vardı evet  ve şey gördüm. . İki kişi yani ayna da…..” Dumbledore tekrar gülümsedi “Önemi yok ,Avery. Sana ceza vermeyeceğiz. Sadece o gördüğün aynanın önünde uyuya kalmışın. Elbette seni bulmamız zor oldu, ama iyisin.” Dedi. Avery istemeye istemeye gülümsedi. McGonagall hiç kuşkusuz  hala ciddiydi.  Madam Pomfrey “Profesör, öğrenciler bari dışarı çıksa.” Madam Pomfrey’in fazla ziyaretçi sevmediğini herkes bilirdi.  Dumbledore  ona da gülümsedi “Elbette, zaten onlarda –Harry,Hermione ve Ron’u bakışlarıyla uyararak – gideceklerdir eminim. ” Dedi.  Onlarda talimatı aldıklarını belli etmek için başlarını salladılar. “Hoşça kal,Avery.” Deyip gittiler. Avery “Profesör, ben neden gitmiyorum? Sadece uyuya kaldım.” Dumbledore “bu yüzden buradasın Uyuya kaldığında biraz üşüdün. Ve madam Pomfrey sana iksir içirecek.” McGonagall da çocukların ardından hastane kanadından ayrıldı. Avery “Ama efendim, şey…. Onlar yani iksirler. Çok kötü tadları” Dumbledore  bu sefer oldukça net gülümsedi. “Ah, küçükken bende sevmezdim onları. Ama eminim bu lezzetlidir.” Avery de gülümsedi . Dumbledore yatağın köşesini gösterdi “oturabilir miyim?” dedi. Avery “Aaa, elbette efendim” dedi. Ayaklarını topladı hemen. Dumbledore oturdu. Madam Pomfrey üstünde dumanı tüten kadehte bir iksir getirdi. Sarı rengi ve harika kokusu cezp ediciydi. Avery bir yudum aldı ve oldukça beğendi,içini ısıttı. Madam Pomfrey gittikten sonra Dumbledore söze başladı. “Eminim dün gece ki aynayı ve  ne gördüğünü merak ediyorsundur. Evet Avery ne gördün ?”  Avery kadehi avuç içine koydu  söze başladı “ İki kişi vardı efendim. Gülümsüyorlardı. Bana sevgi hissettirdi.” Dumbledore  “Onlar kim biliyor musun?” Avery hayır anlamında başını salladı. Dumbledore  devam etti. “Ailen,Avery. O ayna ise Kelid aynası sana istediğini gösterir. Kalbinden istediğini.  Ama sadece gösterir. Çok kişi onun önünde delirdi,aklını yitirdi. Çok yakın zamanda onu güvenli bir yere kaldırmamız gerekecek.” Avery şaşırdı “Yani onlar benim annem ve” Dumbledore sözünü kesti “ Evet. Annen ve baban.”

 Hafta sonu Avery olanları anlatınca  hepsinin ağzı açık kaldı. Ron “Avery bu aynayı görmeyi çok isterim” dedi umutla. Fakat bu uzun sürmedi Hermione “Ron, Dumbldore ne demiş duydun. Hem zaten aynayı kaldırmışlardır oradan.” Harry  daha duygusaldı. “Nasıldılar. Annem ve babam?”  Avery “çok değişikti Harry.  O günden sonra aklımdan hiç çıkmıyorlar. Hayatım boyunca merak etmiştim. Ama biliyor musun ? Gözlerin, tıpkı annemizinkiler gibi. Benimde saçlarım.” Harry duraksadı. Hermione ve Ron ise ufak üzüntülerini belli edip  bundan  vazgeçtiler. Harry “Beni bu gece o aynaya götürebilir misin?” dedi ayağa kalkıp Avery doğru umut dolu gözlerle baktı. Avery “Elbette, ama biraz zaman alabilir hatırlamam açıcından.” Hermione söze karıştı “bunu aklınızdan bile geçirmeyin. Dumbledore  ne demiş duydunuz.” Hermione üzülse bile bunun hata olduğunu ima ediyordu. Ron “Hermione,  sakinleş.” Teselli edecek derecede sakin olan sesi Hermione’i kızdırmıştı.