Harry Potter ve Kız Kardeş (Onarılıyor)

Harry Potter ve Kız kardeş

    Profosör McGonagall elinde tuttuğu 1. sınıf isimlerinin hepsini bitirdikten sonra parşömeni ortadan kaldırdı. Ardından sıra seçmen şapka ve 3 ayaklı iskemleye geldiğinde Hogwarts   okulunun büyük salon kapısı ansızın  iki kanadı birden açıldı. İçeri  gözleri kapalı ayaklarında peluş ev terlikleri olan (Tabii ki bu terlikler muggle doğumlu olmayanlar tarafından tedirginlikle karşılandı)  üstünde elbise şeklinde, kolları dirseklerde biten klasik bir gecelik olan minik bir kız...  Yerden  birkaç santimetre yukarıda uçuyor gibiydi fakat ayaklarını yürüyormuşçasına adımlıyordu.  Seri bir şekilde herkesin şaşkın bakışları altında üç bacaklı  iskemleye doğru gidip oturdu. Seçmen şapkayı başına taktı. Gözlerini aniden açmasıyla birlikte iskemleden sırtüstü arkaya düşmesi beraber gerçekleşti.  Ayağa  kalktı. Şaşkın ve ürkek bir şekilde etrafı gözlerken Profesör  Dumbledore hızlı bir şekilde masadan çıkıp   pijamalı, küçük kızın önünde durdu. Profesör McGonagall ise olayı daha iyi bir açıdan seyredebilmek amacıyle geriledi.  Kız  kaşlarını çattı,ellerini belinde birleştirdi ve  ne dediğini bilmeyerek yüksek bir sesle konuşmaya başladı.

 " Siz beni buraya ne hak ile getirirsiniz? Lütfen, telefon rica ediyorum.  Polisi arayacağım."

 Profesör Dumbledore şaşkın gözlerle kıza bakıp gülümsedi. 

"Elbette, fakat bizde senin istediğin neydi.... Şeyy telefon yok. Şu konuya da lütfen açıklık getirelim Mrs. Buraya biz getirmedik sizi." 

Kız daha da fazla şaşkın bir şekilde "Ne yani ben şimdi kaçırılmadım mı ?" dedi.

 Büyük salonda yüksek hızlı bir gülüşme gerçekleşti.  Dumbledore gülümseyerek "Hayır. Bizler iyi birer büyücüyüz." 

Kız kollarını indirdi ve kısık sesi, sessiz salonu doldurdu.  "ne yani siz şimdi hokkabaz mısınız ? Eee benim ne işim var o zaman burada ve nasıl geldim? Siz getirmediyseniz ben gelmediysem ?" 

Dumbledore " Hayır, hokkabaz değiliz. Gerçek büyü yapanlarız."  Diyerek

Büyük salondaki öğrencileri gösterdi "Arkadaşlar da buraya doğru büyü yapmayı öğrenmeye geldiler." Kız hiçbir şey demedi. Sebebi ise şaşkınlığından  olduğu oldukça netti. Bu yüzden Dumbledore  konuşmasına devam etti. "Eminim tüm sorularınıza cevap verebiliriz." Dedi. McGonagall Dumbledore'un yanına gelip kulağına birkaç şey söyledi. Küçük bir sohbetin ardından Profesör McGonagall kızın yanına  gelip biraz şaşkın bir ses tonu ile "Lütfen benimle geliniz." Dedi. Kız hiç itiraz etmeden  Hufflepuff-Gryffindor masaları arasından meşe kapıya doğru giderken kız bir sağına bir soluna şaşkın şaşkın bakarken hafif turuncu olan saçları savruluyordu. Aynı şekilde masalarda ki tüm öğrenciler de ona bakıyordu. Özellikle Gryffindor masasının karşı tarafında Harry kıza daha ayrı ve şaşkın bakıyordu. Kıza baktığında gözlerini ondan kaçırmak istese bile beceremiyordu. Aynı şekilde kız da öyleydi. Bakmaya ara verdiğinde meşe kapılar artlarından  kapalıydı.  Profesör McGonagall onu doğruca odasına götürdü.  Masasının önündeki bir  tekli sandalyeyi işaret etti. Ve ona yemesi için kurabiye kutusunu uzattı. Kurabiyeleri görünce kız nasılda acıktığını fark etti ve tüm kutuyu kucağına alarak oturdu ve ufak ısırıklarla yemeye başladı. Mcgonagall derin bir nefes alarak sorularına başladı. " Burası Hogwarts Cadılık ve Büyücülük okulu.  Buraya dahil önceden bir fikrin var mıydı?" Kız hayır anlamında başını  salladı.  Profesör sözüne devam etti. " Adın ne ve nerede yaşıyorsun ?" kız yutkunduktan sonra gözlerini iyice açtı. "  Ben Londra'nın eski bir yetimhanesinde büyüdüm. Adım ise Avery. Soyadımı kimse bilmiyor.Ailem ben 1 yaşındayken öldürülmüşler. Ama nasıl ve ne şekilde hiç kimse bilmiyor.  Ama itiraf etmek gerekirdi o yetimhane bozuntusundan kurtulduğuma oldukça memnunum özellikle nerede olduğumu  bilmesem bile."  Saçını yana atarak boynunu gösterdi. Boynunda minik şimşek biçimde bir iz vardı. "Bu iz ailemin öldürüldüğü günden kalma bir iz. Beni yetimhaneye bıraktıkları gece  boynumda bu iz varmış. Yeni açılmış.  Ne bir not varmış nede sonradan bir mektup veya telefon geldi. Adımı oradaki en çok sevdiğim kişi koymuş. Oda zaten geçen yıllarda hayatını kaybetti."  Dedi kız ciddi ve üzgün bir ses tonuyla. Mcgonagall ise hala o şimşek biçimindeki izden gözünü alamamış halde duruyordu. Sonra silkelenip doğruldu. Odanın içinde bir o köşeye bir bu köşeye gidip geliyordu. Elinin eşi çenesinin altında diğeriyse siyah  altı geniş elbisesinin belindeydi ve mırıldanıyordu. Avery tüm bunların ne olduğuna anlam veremeyip masanın üstüne bıraktığı kutuya da oldukça pişman oldu bırakmasaydım diye. Gözleriyle Profesör'ü takip edip durdu. Uzun sürenin ardından Profesör'ün odasına  iki kişi girdi.  Avery bunlardan birinin az önce tanıdığı uzun gümüşi renk taşıyan saç ve  oldukça uzun sakala sahip olan adamdı. Yanında ve birkaç adım gerisinde duran yağlı ensesini biraz geçen  hafif uzun saçları  ve uzun boylu bir adamdı. Oldukça ciddi hatta sert bakıyordu. Avery onun  kara gözlerinin içine baktı. Hiç gözlerini kırpmadan ciddi ciddi bakıyordu. Ardından gözlerine bakmayı sürdürürken içten bir gülümseme ile karşılık verdi. Ve olaylara döndü Avery. Dumblodre şimde Mcgonagall'ın az önceki yerine oturmuş Mcgonagall ise başka bir sandalye de oturuyordu. Avery'nin az önceki hiçbir yerde göremediği sandalye de. Siyah yağlı saçlı adam ayakta elleri arkasında belinde birleşmiş şekilde duruyordu. Kapının tam önünde. Avery'i onun ilk başta güvenlik olduğunu zannetti. Uzun siyah cüppesinin içinde sadece elleri ve yüzü renkli olan adam ona oldukça 'değişik' gelmişti.