Korku Anıları (Tamamlandı)

Güvenmek

Arkadaşlar perşembe gününden beri yb yazmıyorum çok özlemişim yazmayı :D

Yemek yiyordum. Telefon çaldı. 

"Alo." dedim.

"(Fısıldayarak) Ben kanlı çehre."

Telefon şakası olduğunu düşünerek geri kapattım.

Yaklaşık 5-10 dk. sonra kapı çaldı. Kapıyı açtığımda karşımda oldukça sevimli küçük bir kız çocuğu duruyordu. 

"Buyur canım, kimi arıyordun?"

"Beni kucağına al."

Kucağıma aldım.

"Bana güven!" Dedi.

Tam "Ne için güveneyim" Diyecekken,

Birden gözlerinden bir ışık çıktı. O ışığın içinde kaybolmuş gibiydim. Kendimi bile kaybetmiştim. Birden geçmişime döndüm. Tekrardan yaşamayı istediğim anıları yaşadım. Ama bunlar olup biterken kulağımda bir ses yankılanıyordu.

"ONA GÜVENMEMELİYDİN."

Birden ışık söndü ve kendime geldim. Daha iyi olmuştum. Kızı yere fırlatıtım. Gülmeye başladı. Hemen odama koştum. Odada tek başıma, zihnimle baş başa kalmış olanları düşünürken, çalışma masamın üstünde bir şey yazdığını farkettim. 

"Artık ölüsün. Kanlı çehrenin gazabına uğradın."