Oturduğumuz semtte her hafta bir insan ölüyodu. Tuaf bi şekilde her cinayetin yanına bi yazı bırakıyolardı. Resmen oyun oynuyordu polislerle. Şifreli kağıtlarda bi sonraki kurbanına dair izler bırakıyordu. Bir hafta sonra yeni bi cinayet işlendi. Bu sefer kağıtta bi ip ucu yoktu . Direk ismimi yazmıştı... Tabiiki korktum. şu ana kadar kağıtta yazılanların hiçbiri sağ çıkamamıştı. Tabiki beni korumak için kapının girişinde polisler vardı ama ben hala korkuyordum. O gece yatak odasından gelen seslerle kaltım. Bunlar annemin sesiydi. Kulağımı kapıya yasladığımda adeta şok oldum '' Onu öldürmem gerek. ! '' '' Hayır lütfen onu öldürme ! O benim kızım. '' Annem kendi kendine konuşuyordu. Hiçbişey anlamamıştımki birden beni fark etti. '' Sonunda seni buldum ! '' Hızla koşmaya başladım. Ne oluyordu anneme. Sonunda gücüm bitti ve durdum '' Anne yapma ! '' Sonra birden annemin gözündeki sinir yok oldu ve konuştu '' Bunu sana yapmasına izin vermiyicem. '' Sonra yanda duran bıçakla kendini öldürdü. Öğrendim ki annem çift karakterliymiş. Ben hala terapi görüyorum.
YAbancı bi gazetede buldum. Umarım hoşunuza gitmiştir
