A Cinderella Story

Hoofdstuk 12

Eva pov

Zuchtend doe ik de deur achter me dicht. Ik loop naar de keuken en zie dat er een briefje op de tafel ligt;

Ik ben met naar de stad. Begin maar hiermee:

- stallen uitmesten.

- hele huis stofzuigen.

- badkamer dweilen.Ik loop naar boven om me om te kleden in mijn werkkleren. Ik bind mijn haar in een staart en loop weer naar beneden om te beginnen met de stallen. Als ik over het tuinpad naar de stallen loop, lijkt het net of ik iets zie weg schieten. Of beter gezecht, iemand. Fronsend kijk ik om me heen, maar ik zie niks. Ik haal mijn schouders op en open de deur van de stallen. Automatisch loop ik eerst naar Cady en Joyco, om ze wat lekkers te geven. Ik zet de radio aan en zachtjes zing ik mee terwijl ik mijn werk doe. Als ik klaar ben, loop ik naar de deur. Als ik hem open zie ik nog net iemand wegrennen. 'Hey!! Wacht!' Roep ik, terwijl ik diegene achterna ren. Hij rent naar het bospaadje achter het huis. Helaas is hij veel te snel. Die kan ik nooit bijhouden. Een rilling gaat over mijn rug als ik eraan denk dat hij waarschijnlijk de hele tijd naar me heeft zitten kijken. Wat een engerd.

Niall pov

Ik zet mijn fiets tegen het hek en kijk om me heen. Mijn blik blijft hangen bij een groot boerderij-achtig huis. Een lang pad lijd tot het huis, en de tuin is enorm. Links zie ik stallen, rechts een groot grasveld, en achter zie ik een paadje dat het bos ingaat. Ik word uit mijn gedachten gehaald door een deur die dichtvalt. Waarschijnlijk was dat Eva die naar binnen ging. Snel ren ik naar het huis toe en ga om het hoeekje staan. Na een tijdje gaat de deur weer open, en ik spring snel achteruit, voordat ze me ziet. Als ik weer om het hoekje kijk zie ik haar in werkkleding naar de stallen lopen. Als ze de deur heeft dichtgedaan ren ik ernaartoe. Ik hoor dat ze een muziekje opzet en ik hoor haar meezingen. Ik ga helemaal op in de muziek en schrik me dood als ik voetstappen richting de deur hoor gaan. Ik kijk om me heen, nergens zie ik een plek om te verstoppen. De deur gaat open. Snel doe ik mij capuchon op en sprint richting het bos. 'Hey!! Wacht!' Roept ze. Ik hoor haar achter me aan komen, en ik ga nog harder rennen. Ik ren kris-kras door het bos heen, totdat ik ineens bij de berg uitkom waar ik laatst ook met Eva zat. Uitgeput laat ik me tegen de boom zakken. Ik kijk naar het uitzicht, en denk aan Eva. Eva, ik denk dat ik haar echt leuk vind. Sterker nog, ik weet het. Ze is gewoon perfect. Ik weet het niet precies, maar ze heeft iets, iets wat ik heel leuk vind. Misschien door het feit dat zij, niet zo'n meisje is die alleen maar slijmt en twintig lagen make-up op heeft.

Luisterend naar de rustgevende geluiden om me heen sluit ik mijn ogen...

Ik open mijn ogen, en het eerste wat ik zie is de donkere straat waar ik in sta. Nee, niet weer zo'n droom. De huizen zien er oud en vervallen uit, en er is geen enkel levend teken te bekennen hier. Tot ik een schreeuw hoor. 'Help!!' Klinkt het. Ik ren op het geluid af, en kom terecht in een steegje. Er staat een meisje tegen de muur aan, haar ogen staan bang. Het heeft wit-blond haar, eigenlijk net als dat meisje die vanmiddag zo slijmde. Er staat een jongen voor haar, hij houd een mes tegen haar keel. Zijn ogen staan donker. 'Jij doet wat ik zeg, meisje, en anders..' Zegt hij met dwingende stem. 'Waar denk je dat je mee bezig bent!?' Roep ik. Maar de jongen kijkt niet op, en het meisje ook niet. Ze moeten me gehoord hebben, ik riep best hard. Toch? 'Hey!!' Roep ik. Weer kijken ze niet om. Dan zie ik opeens Eva staan. Dat ik haar nog niet eerder had opgemerkt. Er hangt een rare gloed om haar heen. Ik ren naar haar toe. Ze kijkt op. Dus Eva ziet me wel? 'Niall!' Zegt ze met bange ogen. 'Het is goed Eva, ik ben bij je.' Zeg ik gerust stellen, maar als ik haar armen om haar heen wil slaan doet ze een stap naar achter. 'Niet doen Niall, straks gebeurt hetzelfde als in die andere droom.' Zegt ze terwijl ze op haar lip bijt. 'Deze dromen zijn eng, Niall.' Wat wil ik nu damn graag mijn armen om haar heen slaan. 'Droom jij dit ook?' Vraag ik. Ze knikt. 'Dus we dromen hetzelfde?' Vraag ik. 'Blijkbaar.' Zegt ze. Langzaam vervaagd ze. 'Niall niet weggaan.' Zegt ze. Dus ik vervaag ook. Dit word steeds raarder. Ik voel me steeds lichter in mijn hoofd worden. Ik wil haar hand pakken, maar ze is al weg. Met een schok word ik wakker.

~~~~~~~~~

Heyy! Het spijt me echt ontsettend, maar ik met mijn dumb head was vergeten dat ik nog een stukje moest schrijven :$ En toen vroeg Milou opeens: 'Heb je al een stukje voor ACS?' En ik: '...'Hihi. Toen ben ik dus snel gaan schrijven en dit was het resultaat. Hope you like ^^

Vergeet niet de voten, commenten en delen!

Xx Emma