Eva P.O.V
'Ik heb dromen, dromen waar jij in voor komt' Verschrikt staar ik hem aan. Ik ben dus niet gek geworden. 'Eva, i-ik wil je hier niet mee lastig vallen. Het spijt me' Zegt Niall na een tijdje. Ik schud mijn hoofd. 'Het geeft niet. Ik heb ze ook' Ik kijk naar de grond. 'Dan ben ik dus niet gek geworden' Mompelt hij met een scheef lachje. 'Wat voor dromen had jij?' Vraagt hij. '1 keer stond ik in een verlaten straat, en achter een raampje zag ik iemand staan. Hij legde zijn hand op het raampje, en ik ook. Ik kon de warmte van zijn hand door het glas heen voelen. Het enige wat ik kon zien waren twee blauwe ogen, maar ze werden steeds donkerder, tot hij verdween' Leg ik uit. Een kleine twinkeling in zijn ogen. 'En toen was er een stem, die iets zei, en daarna gemeen lachte?' Vraagt hij. Een beetje verbaast knik ik. 'Ik had dezelfde droom' Zegt hij. 'En een keer in een prachtig groen weiland, je knuffelde me, maar ik stikte' Het kwam er botter uit dan ik bedoelde. Ik haat dit. Ik heb dromen over de jongen waar ik van walg. Alhoewel, de laatste tijd lette ik er niet zo meer op. Eerst dacht ik aan zijn arrogantie, en al die meisjes die om hem heen hingen. Nu denk ik meer aan zijn blauwe ogen, waar ik in verdrink iedere keer dat ik er naar kijk. Wat? Nee Eva, nee. Niet aan denken, je haat hem, weet je nog? 'Het spijt me, ik had mezelf niet onder controle' zegt hij met een brok in zijn keel. Shit, ik wilde hem niet verdrietig maken. 'Niall, het spijt me. Ik snap er gewoon niks van. En eigenlijk had ik nu al thuis moeten zijn' Dat laatste een beetje mompelend. Hij knikt. 'Ik snap er ook niks van' Een tijdje zitten we naast elkaar, starend in de verte. We denken allebei na over dezelfde dingen. Die dromen. Ik voel Niall naar me kijken. 'Kan je het zien?' Vraag ik met een grijns. Hij bloost en kijkt gauw weg. 'Ik moet naar huis' Zeg ik, terwijl ik de tas met boodschappen van de grond pak. Hij staat ook op, en we lopen het bos in.
***
Zwijgend luister ik naar de preek die ik van mijn tante krijg. Over dat ik deze maand zelf maar zie hoe ik aan eten kom, omdat ze dat als straf niet gaat betalen. Over dat ik het huis nog moest stofzuigen, en de keuken dweilen, en de stallen uitmesten, en dit, en dat. 'Misschien moet ik toch maar overwegen om Joyco en Cady naar de slagerij te brengen!' Meteen ben ik er weer bij met mijn gedachten. 'Alstublieft niet, ik zal het nooit meer doen' Zeg ik. Ik kan best acteren, al zeg ik het zelf. Vroeger werd ik echt bang van haar als ze zo deed, maar nu is dat minder. Ik weet niet hoe het komt, maar na een tijdje ben ik gaan beseffen dat ze het al zo vaak gezegd heeft, maar nooit gedaan. Ze is wel in staat om het te doen, ze geeft toch niks om de paarden, maar ze doet het gewoon niet. Ze perst haar lippen strak op elkaar, en duwt me de gang in. 'Nu schoonmaken!' beveelt ze. Ik doe het ook nog. Tja, ze krijgt toch haar zin wel. Dus loop ik naar de gangkast om de stofzuiger te pakken. Zuchtend sleep ik hem mee naar boven. Ik hoor een geluid uit de badkamer komen. En het klinkt niet goed. Snel doe ik de deur open, en daar tref ik Nicole aan, op haar knieën voor de wc, aan het spugen. Ze kijkt verschrikt op als ze me hoort. 'Nicole, gaat het wel?' Vaag ik bezorgd. 'Nee! Dat zie je toch?' Snauwt ze. Stilletjes haal ik een bekertje water voor haar. Haar ogen zijn rood, het lijkt of ze heeft gehuild. 'Kan ik iets voor je doen?' vraag ik beleefd. 'Me met rust laten' Mompelt ze. Dus ik zet het bekertje neer op de wastafel, en loop de gang weer op.
***
Uitgeput laat ik me op mijn bed vallen. Het is kwart voor elf 's avonds, en ik ben eindelijk klaar met alle klusjes. Ik sta weer op en trek mijn pyjama aan, poets mijn tanden, en kam mijn haar uit. Als ik klaar ben plof ik weer op mijn bed, en trek de ware dekens over me heen. Mijn ogen worden zwaarder en ik val in slaap.
Na paar uur word ik wakker, gelukkig had ik geen nachtmerrie. Gewoon een lege droom. Maar nu lig ik dus klaarwakker in mijn bed. Ik staar een tijdje naar het plafond, en kan niet meer in slaap komen. Ik knip het lampje naast mijn bed aan en besluit om even naar de stallen te gaan. Ik trek een joggingsbroek aan, en een dik vest. Ik stap in mijn laarzen en sluip de trap af. De deur sluit ik zachtjes achter me, en ik snuif de frisse lucht op. Als ik bij de stallen ben zie ik dat Joyco rustig ligt te slapen, maar Cady heeft haar ogen nog open. 'Heey lieverd' Fluister ik in haar oor, als ik haar stal ben binnengestapt. Met haar lippen duwt ze tegen de zak van mijn vest, en grinnikend haal ik er een paar snoepjes uit. Ik leun met mijn hoofd tegen haar hals, terwijl mijn vingers rondjes maken over haar rug. Dat vind ze lekker. Na een tijdje ga ik zitten, en ik veeg wat stro opzij. Mijn dagboek komt tevoorschijn, en ik glimlach. Ik heb er al een tijdje niet in geschreven. En nee, het is niet kinderachtig, hier kan ik alles in opschrijven, en soms bedenk ik er ook gekke verhaaltjes bij. Ik blader er wat doorheen. Op één bladzijde staat een tekeningetje van een jongen met een kroon op, en er staat bij:
Op een dag komt mijn prins op het witte paard me ophalen, en hij brengt me ver van hier, naar een sprookjesland. In het sprookjesland gaan we trouwen, en dan gaan we in een kasteel wonen. Daar hebben we allemaal bediendes, zodat ik nooit meer een klusje hoef te doen! Maar de bediendes krijgen wel goed betaald, want de prins is natuurlijk rijk! En Nina mag met mee mee, en dan komt ze ook in het kasteel wonen. En elke dag hebben we een feestmaal, omdat het sprookjesland zo mooi is. En naast het kasteel zijn hele grote luxe stallen, voor Joyco en Cady, want die gaan natuurlijk ook mee!
Ik grinnik, en klap mijn dagboek weer dicht, omdat ik me moe begin te voelen. Ik verstop het dagboek weer, en geef Cady een kusje op haar neus, waarna ik naar binnen snel en de warme dekens over me heen trek. Met fijne gedachtes val ik in slaap.
~~~
Ik heb niet veel te zeggen, alleen dat ik hoop dat jullie het een leuk stukje vonden! O ja, ook nog: WE HEBBEN GEWOON FUDGING 2158 READS EN 145 VOTES! WHOOP WHOOP!! :D. Thank you so mutch!!
Vote
Comment
Follow
Xx Emma
JE LEEST
A Cinderella Story
FanfictionEva Cheryl Green woont in een groot landhuis in Londen. Het huis is van haar, nou ja, ze woont er in ruil dat ze werkster is. Haar moeder is overleden toen ze 6 was. Haar vader is vorig jaar overleden. Nu woont haar tante er samen me haar 2 vreselij...