Licho nie śpi

...i że cię nie opuszczę aż do śmierci

Tego dnia wszystko miało być idealne. Piękne niebo, cudowne dekoracje, wspaniali goście i on. Przystojny brunet z niebieskimi oczami, w których zakochała się, gdy tylko pierwszy raz je ujrzała. Teraz stał przed nią delikatnie uśmiechnięty, a krople potu spływały mu po czole; lecz nawet to nie odbierało mu uroku.

Ksiądz odchrząknął, po czym zaczął uroczystym głosem:

— Zebraliśmy się tutaj, aby połączyć tych dwoje ludzi, Emily Philips i Jasona Mitchell, świętym węzłem małżeńskim...

Jason poczuł okropne kłucie w klatce piersiowej. Starał się jednak to zignorować i powtarzać ważne słowa po księdzu, przy okazji uśmiechając się słabo.

— Proszę za mną. Ja, Jason Mitchell, biorę ciebie, Emily Philips, za żonę.

— Ja, Jason Mitchell, biorę ciebie, Emily Philips, za żonę...

— I ślubuję ci miłość, wierność, i uczciwość.

— I ślubuję ci miłość, wierność, i uczciwość... — powtórzył, a głos niebezpiecznie mu zadrżał.

— Oraz, że cię nie opuszczę aż do śmierci.

Jason otworzył usta, aby móc dokończyć formułkę, jednak właśnie wtedy potworne kłucie w sercu dało o sobie znać z podwójną siłą. Nabrał szybko powietrza do płuc, by po chwili zacząć się krztusić.

Emily krzyknęła, a goście wstrzymali na chwilę oddech, gdy niedoszły pan młody padł na ziemię, blady jak ściana.

     Nikt się nie spodziewał, że wspomniana śmierć nadejdzie tak szybko.