One of A Gang-stan

Chapter 12 - It's been a week.

Samantha's POV
Isang linggo na ang nakakalipas at talagang walang paramdam saken si Timothy. Nung isang araw tinatanong ko sya kay Kuya Stephen pero sabi nya sakin minsan nalang din daw nya makita sa bahay. Aalis daw ng umaga tapos hindi na nya makikitang nauwi. Nagaalala na nga din daw sya. So, I say sorry to kuya pero sabi nya, hindi daw naman ako ang may kasalanan.

Sa tuwing umaga, inaabangan ko sya sa garden, sa canteen at sa labas ng claasroom namin. Pero hindi ko din sya nakikita.

"Samanthaaaa! Nakita namin si Timothy." - Kristen.

"Where?"
"Bilis ha hahaha." - Gail.

Sinamaan ko lang sya ng tingin. Kaya yumuko sya at nagtext nalang. Katext na naman nito si Xander.

"Nandun sa canteen. Nakatulala." - Monique.
"Can I?"
Nginitian ko sila at tumango naman sila. Alam din kase nila na may kasalanan din daw naman ako kase pinagmumukha ko daw sinungaling sa Timothy. Pero nasa akin pa din daw naman ang desisyon.

Dali dali akong pumunta sa canteen at nakita ko sya don.
Lumapit ako sa kanya.

"Timothy, can I talk to you?"
"You're already talking to me." - Timothy

Kahit kelan talaga tong lalaking to. Kung hindi ko lang to mahal nakooo.

Srsly! Did I just say that!?
Okay fine. I already did! 😞

Lumabas sya ng canteen kaya sumunod ako sa kanya. Pagdating don. Umupo sya sa paborito naming pwesto don kaya tumabi ako sa kanya, pero malayo ako sa kanya. Kumbaga, dulo sa dulo 😂

"I'm sorry." - Samantha.

Nakayuko kong sabi sa kanya.

"Yung sorry bang yan maaalis yung sakit na nararamdaman ko?"

"I know it won't but atleast, mababawasan yung sakit na dulot ko sayo."

"I've never imagined myself na iiyakan ang isang babae. Hindi ko maisip na masasaktan ko ang sarili ko dahil sa galit ko sayo. But then, I just did. Sumobra ata agad ang pagmamahal ko sayo, maaga palang."

"Hindi ko naman sinasadya na yun ang maiisip mong ibig sabihin ko. Kaya ganon ang inaasta ko kase. Kase ano."

"What?"
"I just.."
"Kung wala kang sasabihin pwede na ba akong umalis?"
"Mahal kita."

Nakita ko yung pagkagulat sa reaksyon nya kase kung ikikimkim ko pa to sa sarili ko baka tuluyan ng mawala sakin si Timothy. At hindi ko kakayanin yon.

Nakatitig sya sakin at hindi malaman kung ngingiti ba o hindi.

Nanloloko ata to e 😑

"Sinasabi mo lang ba yan para patawarin kita?"
"Kung hindi ka naniniwala, okay lang. Ganon ata siguro kapag nasaktan ka na. Mawawalan ka na ng tiwala."

Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Parito ka nga."
Kinakaway nya yung kamay nya at pinapalapit ako sa kanya.

Lumapit ako ng kaunti.

"Ano ba? May sakit ba ako at hindi ka makalapit saken? Isang linggo kong tiniis na hindi ka makita tapos ito lang ibabawi mo sakin?"

"E sino bang may sabi sayong lumayo ka!?"

"E sino ba ding may gustong hindi paniwalaan?"

And with that, natahimik nalang ako.

"Hays" - Timothy.

Tumayo sya at umupo sa harap ko. Yung kapantay ko habang nakaupo ako.
Hinawakan nya yung pisngi ko at itinunghay ang ulo ko.

"Come on. Look at me baby."

Yung puso ko na naman. Shet. Ang bilis na naman ng tibok.

Tumingin ako sa kanya at nakangiti syang tinititigan ako.

"Yun lang pala ang dapat kong gawin para mapaamin ka sana matagal ko ng ginawa. God knows how much I missed you, baby. Ang sakit sakit ng isipin na natiis mo ako."

"Duuuh! Ang hirap kayang babae yung naghahabol."

"Am I not worth it?"

"No. You're worth it but you know me. I am the what they so called "maria clara". Kaya hindi ko magawang habulin ka that time kase hindi mo man lang din naisip na nagseselos ako kaya ako ganon!"

"Look. Im sorry. Ganon lang naman talaga ako kay Kylie e."

Tumango nalang ako at tumayo na sya.

"Come on. Magtatime ka na. Ihahatid na kita."

Tumayo na din ako at kinuha ang bag ko.
Hinawakan nya ang kamay ko at ngumiti sakin. Nginitian ko nalang din sya. God knows how much I missed you, my Timothy Ethan Mendel 💖