ᏴႮՏͲᎬᎠ ҒϴᎡ ᏞᏆᏙᏆΝᏀ

7»ET phone home

ΣΕΡΠΡΑΑΑΑΑΑΙΙΙΙΖΖΖΖ.

ΤΙ ΧΑΜΠΆΡΙΑ???

Ζήτω ταπεινά συγνώμη που απουσιάζω τόσο καιρό, αλλά τα φροντιστήρια μου ρουφάνε όλη την έμπνευση, τον χρόνο και όρεξη για γράψιμο όπως ο παππούς το μεδούλι απ' το κοτόπουλο σε κάθε κυριακάτικο τραπέζι ( καλά και γαμω τις παρομοιώσεις, η καθηγητρια μου θα ήταν τόσο πραουντ).

Σοοοο, ελπίζω όσες θα πάτε τρίτη λυκείου να με νιώθετε.

Ενιγουεεζζ.

Απολαύστε το κεφάλαιο.

_______________________________

Άλλη μια βαρετή μέρα ξεκινάει καθώς μπαίνω στο προαύλιο του ηλίθιου  σχολείου που άπειρες φορές έχω μπει στον γλυκό πειρασμό να βομβαρδισω και ήδη εύχομαι να μην βρισκόμουν εδώ αλλά σε ένα εξοχικό στις Μπαχάμες και να λιαζω το φιδίσιο μου κορμί.

Στα πρώτα δέκα βήματα μου όμως παρατηρώ κάτι περίεργο.

Ενώ συνήθως περνάω απαρατήρητη σαν γυναίκα αράχνη που είμαι, τώρα τα μισά άτομα στο προαύλιο με κοιτάνε με περίεργη έκφραση λες και βλέπουν τον εξωγήινο από το ΕΤ.

Γιου νοου, ΕΤ φοουν χοοοουμ.

Όχι?

Τσεκαρω γρήγορα για τυχόν λεκέδες στην μπλούζα μου, και όχι τα δύο ντόνατς με γεύση μπουενο και επικάλυψη λευκης σοκολάτας που έφαγα για πρωινό δεν είχαν αφήσει κάποιο σημάδι στην λευκή μου μπλούζα.

Άρα δεν έμοιαζα με γουρούνι που κυλιοτανε στις λάσπες.

Άρα τι φάση?

Συνεχίζω να περπατάω μέχρι που φτάνω σε ένα παγκάκι όπου καθόταν ο Κάιλ και τον σκουνταω ( ευγενικά πάντα) για να βγάλει τα ακουστικά του.

"Καλημέρα λέει ο κόσμος." Με ειρωνεύεται καθώς βγάζει τα ακουστικά του και κάνει λίγο πιο πέρα αφήνοντας μου χώρο για να κάτσω δίπλα του.

"Ναι ναι, ό,τι πεις. Να σε ρωτήσω, η ιδέα μου είναι ή το μισό σχολείο ξαφνικά ανακάλυψε την ύπαρξη μου?" Τον ρωτάω και βολευομαι στο παγκάκι.

"Ααα δεν τα μάθες? Χεχεχε... Θυμάσαι που χθες μου είπες ότι μια τύπισσα σας έπιασε στις τουαλέτες χθες με τον Ιθ-" Πάει να ολοκληρώσει αλλά τον διακόπτω.

"Ναι ναι το θυμάμαι." Λέω γρήγορα.

"Ε ωραία, αυτή η τύπισσα λοιπόν είναι η Ρειτς, ένα από τα σκυλάκια της Λέσλι και έβγαλε βρώμα σε όλο το σχολείο για το τι είδε χθες." Τελειώνει και νομίζω ότι παθαίνω καρδιακό.