Senden nefret ediyorum,beni sevmemenden nefret ediyorum,gün geçtikçe ses tonunu unutmaktan nefret ediyorum,başkasını sevecek olma ihtimalinden nefret ediyorum,ellerim buz gibi ve onları sen ısıtamayacağın için soğuktan nefret ediyorum,her olayda “o da böyle yapardı,keşke yanımda olsaydı” demekten nefret ediyorum,bunları sana söyleyememekten nefret ediyorum,seni hala sevdiğim için kendimden nefret ediyorum,işte en çokta bunun için nefret ediyorum herşeyden,seni sevmekten vazgeçemediğim için.Ya dön bana ya da lütfen o kadar mükemmel gülümseme, o kadar mükemmel bakma, lütfen o kadar mükemmel olma. Çık içimden artık sensizlik içinde senin aşkınla kendimi hiç bilmediğim bir boşluğa savurmaktan bıktım.
