Seni tanıdığım ilk günden beri vazgeçmedim senden . Aynı şeyleri istiyorduk . Aynı şehir , Aynı huzur , Aynı yatakta sana sarılıp uyumak . Şapşalca şeyler bazen . Ve ben ilk defa birinin kokusunu istedim , İlk defa birinin ellerini avucuma alıp parmaklarıyla oynamayı , İlk defa sabah uyanırken , 5 dakika daha uyumak için nasıl direniyor diye merak ettim . Ve ilk defa birinin nasıl uyuduğunu .
Her gün katlanarak arttı bunlar . Seni neden sevdiğimi hiç anlamadım ben . Çok sebep vardı belki ama hiç benim değildin . Bizim aramızda hep bir 3.kişi vardı . Hep konu bir başkasıydı . Sen ve ben hiç biz olmadık . Mutlu olmamız için sadece bu engel varken sen hiç kendini benimle düşûnmedin . Sonra iki günlük insanlar tanıdın canımı yaktın .
Hep dayanmaya çalıştım hep bekledim . Ama sen hep gittin .
Gerçekten mutlu olabileceğimizi anladığın anlarda hep arkadaşız dedin . Oysa 3.bir kişi yoktu ve ilk defa uyuyordum rahatça .
İlk defa başka birini düşündüğünü düşünmeden koyuyordum kafamı yastığa .
İlkdefa kıskanmıyordum , hala biz olmayı bekliyordum.
Ama sen bunu anlayamadın . Şimdi yine biri var bu da bitecek belki , bilmiyorum . Mutlu olman canımı yakıyor çünkü ben sürünüyorum.Ama keşke istediğim gibi sevebilseydim seni . O iki günlük insanları sevdiğin kadar sevebilseydin sen de . Keşke , sarıldım sana dediğimde sende sarılsaydın bana . Sana dokunamamak canımı her yaktığında , Sabret bir gün yanımda olacaksın , Mesafelerin bir önemi yok diyebilseydin . Ama olmadı .
Şuan bunları başkasına hissediyorsun . Hiç tanımadığım birinin yerinde olmayı istemek ne kötü . Gerçekten çıkıyorum hayatından .
Ama nasıl uyuduğunu bile merak ediyorum hala . Bir de üşür mü diye . Ve hala sana sarılarak uyuyorum . Üstünü iyi ört . Sıkı giyin .
Ve kimsenin boynundan öpmesine izin verme .
